Emotions

Hoofdstuk 4

5 december 2012

Iemand heeft een Emotieloze gezien, dat zijn de meest gevaarlijke mensen die er zijn, zoals ik al eerder heb gezegd. Diegene is in gevaar, maar volgens mij is ze anders dan ons. Als een Emotieloze je aankijkt of alleen al aanraakt, verander je zelf in een Emotieloze of overlijd je ter plekke. Degene die de Emotieloze man zag leeft nog en is volgens onze bronnen niet veranderd in een Emotieloze, Die vriendin van haar ook niet. Vreemd. Zijn er nog meer mensen zoals wij? Zoals wij, van de FFE? 

Zijn er nog meer mensen die Immuun zijn?

MvG

Alicia, voorzitter FFE

--------------------------------

5 december 2012

Ik ben ben nog steeds bij Esther. Veel zin om naar huis te gaan heb ik niet en pap heeft nog niet eens gebeld. Hij maakt zich waarschijnlijk toch geen zorgen omdat hij weet waar ik ben.

'Heb je vanavond weer zin om naar de bios te gaan? Mijn moeder wil dit keer wel betalen,' stelt Esther voor. Een paar dagen geleden zijn we naar Mockingjay part two gegaan en nu draait er weer een leuke film in de bioscoop waar Esther graag heen wilde gaan. Ik vind het allemaal prima zolang ik maar niet naar huis hoef. Ik háát thuis. 

'Ja leuk!' glimlach ik en Esther en ik lopen naar beneden waar we de moeder van Esther al aan de keukentafel zien zitten.

'Mam? Ik wil vanavond naar de film met Iris,' zegt Esther en ik knik. De moeder van Esther kijkt bedenkelijk.

'Ik vind het goed. Dit keer betaal ik wel voor jullie. Naar welke film gaan jullie dit keer?' vraagt Esther's moeder.

'The Fifth Wave,' antwoord Esther en haar moeder knikt.

'Veel plezier alvast. Ik moet nu werken. Ik heb 25 euro in de keuken gelegd, dat mogen jullie vanavond meenemen maar denk erom, niet alles hoeft op!' glimlacht Esther's moeder en we knikken gehoorzaam.

'Werkse mam,' zegt Esther een halfuur later als haar moeder de deur uit gaat om te gaan werken. 

'Zo, wat gaan we het laatste uur doen voordat we naar de bios gaan?' vraagt Esther. Ik haal mijn schouders op.

'We kunnen nu ook gewoon een televisieserie gaan kijken en daarna naar de bios?' stel ik voor.

'Ja hoor. Is goed,' antwoord Esther en ze zet de tv aan. We ploffen neer op de bank en focussen ons op de tv. 

'Ga eens naar het nieuws.' Esther zet de zender om naar een nieuwszender. Er komt een jonge vrouw in beeld die wat vertelt over iets onbelangrijks, tenminste dat dacht ik totdat er een man in beeld kwam met dezelfde Emotieloze blik in zijn ogen als dat Esther en ik laatst zagen bij de pizzabezorger.

'Er word onderzoek gedaan naar die man, maar daar mogen we nog niet veel over vertellen. Er is zo'n zelfde man gezien in de Bloemenstraat. De man is een pizzabezorger en mogelijk zijn er nog meer mensen dan deze 2 die er hetzelfde uitzien. Als er iemand is die zo'n man ziet, bel ons dan direct,' zegt de jonge vrouw. 

Na nog een paar minuten geluisterd te hebben naar dit nieuwsonderwerp zet Esther de tv op een andere zender zodat we dit niet meer hoeven te zien. We denken waarschijnlijk allebei hetzelfde. De pizzabezorger met die Emotieloze blik zit nog altijd vers in ons geheugen gegrift. 

'Wat is dit toch? Moeten we dat nummer niet bellen?' vraagt Esther zacht. Ik knik langzaam en Esther pakt haar telefoon en toetst het nummer in die we net op de tv zagen verschijnen. Na tien minuten hangt ze op.

'We moeten er direct heengaan. Ik heb het adres! We kunnen er met de fiets heen, het is niet zo ver weg,' zegt ze.

'Daar gaat ons bioscoop avondje.'