Emotions

Hoofdstuk 8

5 december, avond

'Maar wat moeten we daarvoor doen dan?' vraagt Esther. Alicia glimlacht.

'Er word bloed afgenomen van jullie, maar dat zal niet veel zijn. Daarna zal het bloed onderzocht worden en dan weten we of jullie Immuun zijn,' legt ze uit. 

'Bloed afnemen kan toch niet zo erg zijn?' vraagt Esther en mijn gezicht betrekt. Ik háát bloed... Ik kan gewoon niet tegen bloed, dat is het probleem. Ik kan al helemaal niet tegen mijn eigen bloed.

'Hoeveel bloed zal het zijn?' vraag ik zacht.

'Niet veel. Dat beloof ik je,' glimlacht Alicia. Ik glimlach kort en dan lopen Esther en ik achter Alicia aan naar een speciale ruimte. De ruimte ziet er meer uit als een behandelkamer van een ziekenhuis, maar goed. 

Na een kwartier is het afnemen van het bloed klaar en word het direct onderzocht. Esther, Alicia en ik lopen de speciale ruimte weer uit. 

'Willen jullie wat eten of drinken?' vraagt Alicia aan ons.

'Graag,' antwoorden Esther en ik tegelijk. Alicia glimlacht en loopt weg. Even later komt ze terug met twee borden eten en twee glazen drinken.

'Dankje,' glimlach ik en eet hongerig het broodje op.

'Wanneer kan de uitslag er zijn?' vraagt Esther als we beiden ons broodje op hebben.

'Ik denk over twee dagen. Het is misschien beter als jullie weer naar huis gaan. Ik breng jullie wel thuis,' stelt Alicia voor.

'Is goed,' glimlacht Esther en we lopen achter Alicia aan naar buiten.

'En onze fietsen dan?' vraag ik. 

'Die breng ik morgen wel naar jullie huis toe,' glimlacht Alicia en we stappen in haar auto. Na een kwartier rijden komen we aan bij Esther's huis.

'Bedankt voor het thuisbrengen. En bel ons maar als de uitslag er is? Dan komen we naar dat gebouw van de FFE toe,' zeg ik en geef Alicia een briefje met daarop mijn telefoonnummer.

'Is goed en pas goed op jezelf hé. Kijk uit voor de Emotielozen,' zegt ze. Dan zegt ze ons gedag en stappen wij de auto uit. We lopen naar binnen. 

'Hoe was het in de bioscoop?' vraagt de moeder van Esther. Ik kijk Esther aan en we besluiten zonder iets te zeggen dat we niet gaan zeggen waar we echt zijn geweest.

'Was leuk,' glimlacht Esther.

'Hebben jullie nog geld over?' vraagt Esther's moeder. Ik kijk Esther aan.

'Nee. We zijn nog naar een snackbar gegaan om wat te eten te halen. Daarom hebben we geen geld meer over.' Het valt me op hoe goed Esther kan liegen. Dat zou ik echt niet kunnen.