TEHLİKELİ GÜZEL(tamamlandı)

Özel bölüm 2

Sonunda bitti ve ben bu saatte yayımlıyorum.Kontrol ettim ama hatam varsa kusura bakmayın lütfen çok uykum var.Uzatmıcam söylemek istediğim üç şey var.İlki bölüm geç gelicek duyurumu anlayışla karşılayan siz değerli okuyucularıma....Hepinize çok teşekkür ederim gerçekten.Beğenip yorum yapan ve bana moral vermek isteyen herkese çok çok teşekkür ederim.Basit iki kelime ama elimden maalesef fazlası gelmiyor ki ben "özür"ve"teşekkür"kelimelerinin herkesin kullanması taraftarıyım.

İkincisi bu bölümde Beril yazmak çok istedim ama ona farklı bir bölüm yapma kararı aldım.Sonraki özel bölüm ne zaman gelir bilmiyorum pazartesi okulum başlıyor ki farklı bir kurgu da var aklımda onu da ne zaman faaliyete geçiririm bilmiyorum sadece boş zamanlarımda yazıp inşallah sizlerin beğenisine yayımlıcam.

Son olarak da bölümü geç yazmama neden olan olay.Konuyu açmıcam sadece hayatınızın çok değerli olduğunu hiçbir şeyi ertelememeniz gerektiğini ve zamanın çoğunu mutlu olarak geçirmeniz gerektiği düşüncesi içinde olduğumu söylemek istedim.Ölüm kapıda.Hiç bir şey garanti değil.Bu yüzden mutlu olun.Kin tutmayın.İyilik yapın.Çevreye canlılara zarar vermeyin bla bla bla....böyle yani devamını siz biliyorsunuz şimdi sizlere iyi okumalar inşallah beğenirsiniz.Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.Sağlıcakla kalın....

EMİLY

"Fazla uzatmadın mı?" Emir'in sorusunu duymazdan gelip dişlerimi sıktım.Sinirden titreyen ellerle çantamı karıştırıp evimin anahtarını ararken geçen her saniye beni daha da geriyordu.Alt dudağımı ısırıp en sonunda bulduğum anahtarı deliğe soktum ve kapıyı açtım.

Bileğime sarılan güçlü elden kurtulmak için elimi kendime çekmeye çalışsam da o kadar titriyor ve kendimi ağlamamak için tüm gücümü harcıyordum ki en ufak bir efor harcayamıyordum.

"Emily yüzüme bak!"sert sesiyle sinirden kızardığıma emin olduğum yüzümü normalde olsa bakmaya doyamıyacağım siyah gözlerine çevirdim ve topuklularıma rağmen uzun olan boyuna karşın başımı hafifçe geriye attım.Sakin olmaya zorladığım sesimle tısladım.

"Beni eve bıraktığın için saol.İyi geceler" içeri girmek için döndüğümde kurtaramadığım bileğimi sıkması onunda öfkelenmeye başladığı anlamına geliyordu.Ama burada sinirlenmesi gereken de bendim haklı olan da.

Beni çekiştirip eve sokmasına dişlerimi sıkarak izin verirken her şeyin biteceği veya başlayacağı zamanın geldiğini anlamak zor değildi.

"Bırak bileğimi!"tıslayıp salona doğru attığımız adımlarımızı durdurmaya çalıştım.

"Bırakmam!"birden bağırdığında gözlerimi ağlamamak için kırpıştırdım.Karşıma geçip sakinleşmek ister gibi nefes aldı ve gergin olduğu belli bir şekilde beni önüne doğru çekti.Ellerini yumruk yapıp gözlerini kapadı.

Sinirle ve kırgınlıkla bileğimi ovalarken gerçekten deli gibi tepinmek istiyordum.

"Sorun ne?Neden uzattın bu kadar?"sorusu beni afallattı.

Kapkara olmuş gözlerine bakarken şaşkınca sorar gibi"uzatmak?"dedim.

Sonra ise gülmeye başladım.Başımı iki yana sallayıp deli gibi kıkırdadım.Tepkime gözleri irileşti.Bana doğru attığı endişeli adıma geri çekildim.

"Uzatmak öyle mi!"bağırırken ellerimi sinirle saçlarımdan geçirdim."Akşam yemeğimizde seks arkadaşınla karşılaştık!"dişlerimi gıcırdattım"sana asıldı!Nişalın yanındayken!"

"Üzgün-"sözünü kestim.

"Üzgünüm!Üzgünüm!Üzgünüm!Yeter!Anlıyor musun?Yeter!Geçmiyor!Lanet olsun ki özür dilemekle geçmiyor!"