Küçüktü. Bazı şeyleri tam olarak kavrayamıyordu belki. Karın yoğun yağdığı bir kış mevsiminde küçük bir köpek yavrusu bulmuştu eve dönüş yolunda. Evsiz, üşümüş bir köpek yavrusu. Onu arkasında bırakmaya küçük kalbi el vermeyerek gizlice eve sokmuştu o gün. Ve o yavru köpeği gün boyunca diğerlerinden habersiz odasında saklamıştı. Dışarı çıkmak zorunda olduğu diğer gün yavru köpek bir şekilde odasından çıkmış ve evi biraz dağıtmıştı. Kai hala birkaç süs eşyası ve yırtılan kanepe kumaşını köpeğin yanında önemsiz buluyordu. Eve tekrar döndüğünde annesi köpeğin nasıl eve girdiğini sormuştu, küçük Kai ise korktuğu için sessiz kalmıştı. Annesi ona şuan hala aklından çıkmayan cümleyi söylemişti ardından. " Gerçeği gizlemek de bir yalandır. "
Kai yalnız başına sarayın açık balkonunda otururken aklından bu cümleler geçiyordu, tekrar ve tekrar.
" Gerçek ailen biz değiliz. "
" Gerçeği gizlemek de bir yalandır. "
" Asıl ailen sen doğduktan kısa bir süre sonra öldü. Hayır... öldürüldü. "
" Gerçeği gizlemek de bir yalandır. "
" Sen Rohan Hanedanının soyundan geliyorsun. Doğum adın Kim Jongin."
" Gerçeği gizlemek... "
Kai bakışlarını sabitlediği taş sütundan ayırdı gözlerini. Göz kapaklarını kapatıp sıkarken aklındakini diline ulaştırdı. "... yalan. "
Hayatının temelini oluşturan şey yalandan ibaretti. Bir yalanla büyümüştü, ona yalanın kötü bir şey olduğu öğretildiği halde.. En büyük yalanı ise bunu öğretenler söylemişti. Ne ailesi ne de adı ona ait değildi. Kai ne düşüneceğini bilmiyordu. Bunu ne kadar sürede sindireceğini de. Güçlü görünüyor olabilirdi ancak birbiri ardına gelen bu şeyler ağır gelmişti. Aniden göğsüne büyük taşlardan bir kule dikilmiş gibi.
Balkonun kapısından ilk önce Sehun çıktı dışarı. Ardından Prens Jongdae... İkisi de tedirgin adımlarla yaklaştı esmer bedene. Sehun yanına otururken Jongdae üzerindeki stresle ayakta kalmayı tercih etti. Kai, onlara sadece bir kez bakıp tekrar işlemeli sütunlara döndü.
Elf, fazla bir şeyden haberi olmamasına rağmen Kai'nin bu denli çökmesine kayıtsız kalamazdı. Onu böyle görmek berbat hissettiriyordu. Elini, Kai'nin bacağına gelişigüzel koyduğu esmer elin üzerine bıraktı. Yavaşça sıkıp yanında olduğunu belli etmek istedi. Kai avucunu çevirip Sehun'un yumuşak elini tuttu, parmaklarını yavaşça birbirine geçirdi. Sevdiği adamın varlığına ihtiyacı vardı.
" Sen buraya geldikten sonra babamın- yani Kral Kim'in davranışları fazla dikkat çekiciydi. " Jongdae nereden başlaması gerektiğini bilmediği için onun hayatına girdiği andan başlamayı daha uygun görmüştü.
" Saraydan ayrıldığında Kralı, yardımcısı ile konuşurken duydum. Senin tıpkı onlara benzediğini ve derhal araştırmasını söyledi. Fazla sinirliydi, bana sorarsan korkuyordu da. " omzunu silkti. " Sana ondan önce ulaşmak için yardımcıyı engellemem gerekiyordu. Onu yanıltmak biraz zor oldu. Ama başardım. Daha sonra uzun uğraşlarım sonunda Bayan Na Yeon'a ulaştım. Annene mi demeliyim' " Kai, başını kaldırıp boş gözlerle Jongdae'ye baktı. O da emin değildi.
" Her neyse... Başta bana anlatmak istemedi. Bu yüzden Kral Kim'in odasına girmek zorunda kaldım. Bu gerçekten tehlikeliydi. " o heyecanlı anlarını tekrar yaşıyormuş gibi yerinde biraz hareketlendi.
" Bulduğum bazı eski yazmaları da alıp tekrar yanına gittim. Bu yazmalar 22 yıl önce katledilen varislerden bahsediyordu. Bayan Na Yeon daha sonra bana anlatmak zorunda kaldı. " yutkundu. Sehun bu konuşmaları anlamadığı için sadece Kai'nin tepkileri ölçüyordu. Kai elini biraz sıkarken diğer elini de onun üzerine koydu.
" Gerçek annen ve baban... Rohan tahtının asıl sahipleriymiş. Kral Kim yani babanın kardeşi, amcan büyüklerimiz tarafından tahta uygun görülmediği için kinlenmiş. Sarayın içindeki bazı görevlileri de yanına çekip isyan çıkarmış. Sen doğduktan 48 gün sonra baban öldürülmüş. " bu ihanet karşısında Jongdae'nin sesi titredi, babası böyle bir insanken ailesini dağıttığı günahsız birine bunları anlatmak çok zordu.
" Daha fazla anlatma! " Kai güçsüz çıkan sesine inat bağırmaya çalıştı. Bunları duymak istemiyordu. Daha ne kadar kaybedebilirdi? Elinde en fazla neyi kalmıştı? Başından beri sahip olamadıklarını bile kaybediyordu.
