blind vertrouwen

Hf.41

Huilend zonder geluid sta ik toe te kijken hoe ze onder de grond gelegd word. Ilias en ik zijn overgevlogen naar Marokko om hier de begrafenis van m'n moeder bij te wonen. Ilias slaat een arm om me heen als hij ziet hoe moeilijk ik het vind. De nieuwe kinderen van m'n moeder en Sander (haar vriend) zijn er ook. De kinderen zijn klein en begrijpen het niet. Sander lijkt het niks te kunnen schelen, hij steekt een sigaret op en staart wat naar z'n mobiel.

Het is al avond, alle mensen die bij de begrafenis waren zijn in het zelfde hotel gebleven hier in Marokko. Het is een mooi hotel maar ik kan er niet van genieten. 'Iliaaasss' schreeuw ik zo hard ik kam door de badkamer deur. Hij is aan het douchen en verschrikt roept hij 'wats er'. 'Ik ga een wandeling maken' zeg ik snel en ik schiet de deur uit. Het is een groot hotel met onwijs veel kamers. Onze kamer is op de 8e verdieping en dus neem ik de lift naar beneden. Ik druk wel 10 keer op het lift knopje in de hoop dat hij er dan eerder is. Eindelijk gaan de lift deuren open, en daar staat Sander. Hallo, groet ik en stap ik de lift. Hij komt heel dichtbij staan, te dichtbij.
'Zo dina je lijkt wel sprekend op je moeder' zegt hij dan. Ik knik angstig en hoop dat hij weer afstand neemt. Maar tevergeefs hij komt nig dichterbij staan en zegt dan : zelfde billen, zelfde ogen, zelfde benen. Nog banger dan dat ik al was ga ik in het hoekje van de lift staan. Sander pakt m'n hand en trekt me naar hem toe. Ik probeer me los te trekken maar hij is te sterk. Ik voel zijn vieze hand op m'n kont,m om te kotsen. De lift deur gaat open, mijn redding. Ik schiet de lift uit en loop het hotel uit. Een klein wandelingetje kan geen kwaad. Toch?

Ik open de deur van onze hotelkamer en zie Ilias bezorgt op het bed zitten met z'n telefoon. Waar was je? Schreeuwd hij bijna. Ik schrik van z'n reactie. Gwn ff Hmm... Mompel ik gauw en ik ga naast hem zitten. Ik ben moe en sluit m'n ogen. Ilias gaat naast me liggen en net als altijd voel ik z'n armen om me heen. Ik was bezorgd zegt hij dan zachtjes. Ik Knik en denk meteen weer aan Sander. Moet ik het Ilias vertellen? Ik doe het toch. Ilias...Sander heeft aan me gezeten. Begin ik dan. Ilias schiet op en de woede is van z'n ogen af te lezen. Klote hond dat die is! Schreeuwd Ilias. Weer schrik ik van z'n reactie maar besluit er niet op in te gaan. Kom nu aangifte doen dina. Roept Ilias terwijl hij bezig is z'n schoenen aan te trekken. Neee! Roep ik. Hij krijgt de doodstraf hier... Snik ik langzaam. Ilias komt naast me zitten. Dan zijn die kinderen alleen. Breng ik er met moeite uit. Ilias begrijpt het en gooid z'n schoenen in een hoek. Ik ga douchen snik ik. Ik sta op en loop de badkamer in met een handdoek.

Ma gedoucht te hebben loop ik de badkamer uit waar ik Ilias z'n jas aan zie trekken. Dina k ga ff brood halen bij het winkeltje hier naast, ben zo terug prinsesje. Echt hij en hij drukt een kus op m'n hoofd. Voor ik antwoord kan geven verlaat hij de kamer en trekt de deur achter zich dicht. Ik kleed me vlug aan en föhn m'n haar. Waar is die afstand nou weer. Mompel ik geïrriteerd in mezelf. Nou dan maar geen tv. Ik plof neer op het bed en slaap bijna als ik iemand op de deur hoor kloppen. Ilias is wel heel snel terug. Em ik spring op uit bed en open de deur. Maar daar staat geen Ilias maar Sander.

Gevolg probeer ik de deur dicht te gooien maar hij zet z'n grote zware schoen er tussen en springt de kamer in. Hij sluit de deur en trekt me mee naar het bed. Ik stribbel hard tegen en probeer hem te slaan, maar hij lacht alleen maar en trekt me ruw mee. Liggen nu! Beveelt hij me. Uit angst doe ik wat hij zegt en ga op het bed liggen. Mijn hart gaat tekeer. Hij gaat me toch niet verkrachten?