DELİKANLI KIZLAR

40

Karakoldan çıkıp arabalara dağıldık. Gizli numaradan atılan bi mesajdı. Bizim için bulunması zor ama onlar için değildi. Telefon sinyaline ulaşılmaya çalıştı ama belli ki mesajı atan kişi o telefondan çoktan kurtuldu.

Başımı cama yaslayıp düşüncelerimden kurtulmak istedim. Tehdit ediliyordum. Bu konuyu nasıl görmezden gelecektim? Bu mesajlar hiç gelmemiş gibi nasıl hayatıma devam edecektim ben?

Evin önüne geldiğimiz de arabadan inip hızla eve ilerledim. İçeri girdiğimiz de kimseye bakmadan koşarak merdivenleri çıktım. Odama girince kendimi yatağa attım.

Kötü olan ne varsa hep beni buluyordu. Daha o kızın olayını atlatamamışken bir de bu çıktı başıma. Daha anneme babama yeni kavuşmuşken abime yeni kavuşmuşken neden bunları yaşayan ben oluyordum?

Gözlerimi kapatıp uyumayı seçtim. Çünkü uyku, herşeyden kaçıştı, benim için.

Baran

Olanları annemle babama anlattığım da korkuyla ne yapmaları gerektiği hakkında konuşmaya başlamışlardı bile. Babam bi kaç kişiyle telefon görüşmesi yapmak için odadan çıktığında ben ağlayan anneme sarıldım.

Kardeşimi bu kadar geç bulmuşken ona birşey olmasına izin veremezdim, vermezdim. Kimse kardeşimin kılına dokunamazdı. Buna izin vermeyecektim.

Babam tekrar salona geldiğin de karşımızda ki koltuğa oturdu.

-Bir kaç kişiyle görüştüm. Yarın 2 koruma gelecek. Aslının yanından ayrılmayacaklar. Derse girdiğinizde de kapının önünde bekleyecekler. Mesajı atan kişiyi bulmak için de bir kaç memur arkadaşımla görüştüm. Ellerinden geleni yapacaklar. Sende bu süre zarfın da kardeşinin yanından ayrılma.

Başımla onayladım. Annem Aslının yanına gitmek için salondan çıktığın da biz de babamla salonda kaldık.

1-2 saat daha babamla oturduktan sonra odalarımıza çekildik.

Ulaş

Aslı homurdanarak önden hızlı hızlı giderken biz ise arkasından bakıyorduk. Peşinden gelen korumalara sinir olmuştu. Ama bunun gerekli olduğunu da biliyordu.

-Haber var mı?

Baran başını iki yana salladı.

-Babam aradı karakola gidiyormuş. Bende yanına gidiyorum. Aslı sizde.

Başımla onayladım. Emre de Baranla gideceğini söyleyip gittiğin de ben de Aslının oturduğu masaya ilerledim. Korumalar kantinin girişin de dikilmiş dikkatle Aslıya bakıyordu. Buğra hasta olduğu için Ecem ona bakmak için okula gelmemişti bugün.

Karşısında ki sandalyeye oturup ellerimi masada kenetledim.

-İyi misin?

Bakışlarını korumalardan alıp bana çevirdi.

-İyiyim ama şu korumaların her gittiğim yere gelmesinden rahatsızım.

-Bunun gerektiğini biliyorsun.

Başıyla onayladı. Korkuyor gibi gözükmüyordu. Korktuğunu da sanmıyordum ya.

*

Keyfinin yerine gelmesi için bugün derslere girmemiş kantin de oturmuştuk. Saatlerce konuşmuş ve kahkahalarla gülmüştük. Gerçekten eğlenceli bi kızdı ve ben ilk defa bi kızla eğlendiğimi hissediyordum. İçin de ki o komik kız gün yüzüne çıktığın da daha da sevilesi oluyordu.

Okul bittiğin de beraber çıkmıştık. Hâlâ konuşuyorduk. Bugün arabayla değil yürümeyi tercih etmiştik. Arkamızda ki korumalarla tabii ki.

-Bi günd...

Sözümü bitiremedim çünkü biri Aslıya seslenmişti. Tabii ki Asrın.

Yanımıza gelip tam karşımızda durdu. Asrın, Aslıyı kendine çekip sarıldığında dişlerimi gıcırdattım. Aslı kendini geri çekip Asrına baktım.

-Sen burada ne yapıyorsun Asrın?

Gülümseyerek Aslıya bakması sinirlerimi bozuyordu. Bu kıskançlık değil, koruma güdüsüydü. Ona hayatı zehir eden biri vardı karşımda.

-Seni görmeye geldim. İstersen ben bırakayım seni eve?

Aslı bana baktı. Onu seçeceğini fark ettiğim de başımı sallayıp geri gidiyordum ki kolumu tuttu. Bakışlarım ona dönerken gülümsedi.

-Üzgünüm Asrın. Ulaşla gideceğim.

Asrının bozulan ifadesine gevşek bi gülüşle karşılık verdim. Yanından geçtiğimiz de Aslı elini kolumdan çekti.

-Ee nerde kalmıştık?

Konuyu hatırlayıp anlatmaya devam ettim.
*

Evinin önüne geldiğimiz de bakışları beni buldu.

-Bıraktığın için teşekkür ederim. Gerçekten çok eğlendim. İyi akşamlar.

Yanağımdan öpüp giderken arkasından gidişini izledim. Ve kendime sordum.

O beni yanağımdan mı öptü lan?

1 günde 2 bölüm ha? Sizce Ulaş ve Aslı çifti nasıl olur? Yorumlarınızı bekliyorum.