My Cold Husband Is A Bad Boy [Under Editing]

Chapter 25: Nervous

"Hindi ko maintindihan" cute na sabi niya. Napatawa ako ng mahina.

"Someday you will understand what I've said and please don't leave me Ven Ven" pagkasabi ko nun ay bigla niya na lang akong niyakap.

"Thank you Tan Tan promise ko na hindi kita iiwan kahit kailan" 

Bigla na siyang tinawag ng body guard niya

"Bye Nathan, I promise that I will never leave you. Just promise me that you 're always be my moon to protect me and also please don't forget me. Te amo Tan Tan" sabi niya at tumakbo papunta sa guard niya.

May mabilis na sasakyan na paparating sa kanya. Tumakbo ako ngunit huli na ang lahat. Wala man lang ako nagawa para mailigtas siya. Yun na pala ang araw na huli ko syang makikita. Bakit mo ako iniwan? Sabi mo di mo ako iiwan pero bakit di mo ginawa

Naramdaman ko na may pumipisil sa kanang kamay ko. Unti unti kong iminulat ang mga mata ko. Puting ilaw lang ang nakikita ko. Tumingin ako sa kanan at nakita ko si Kailley na mahimbing na natutulog

Naramdaman ko na magigising na sya. Iminulat nya ang mga mata nya. Maya maya napatingin sya sakin at nanlaki ang dalawa nyang singkit na mata

"Na-Nathan gising ka na" masaya nyang sab sabay yakap sakin

"A-aray Kailley" daing ko. Napakahigpit kasi ng yakap nya sakin

"Sorry Nathan, Thank God at nagising ka na" masayang sabi nya. Napangiti naman ako dahil dun

"Nathan saglit lang ah tatawag lang ako ng doctor" paalam nya. Paalis na sya ngunit pinigilan ko sya

"Ok na ako Kailley, I'm really fine" sambit ko

"Pero-" pinutol ko agad ang sasabihin nya

"No buts Kailley, Just stay here" seryosong sabi ko sa kanya. Wala syang nagawa kaya umupo na lang sya sa gilid ng kama ko. Uupo rin sana ako kaso pinigilan ako ni Kailley

"Nathan wag ka nang bumangon may mga sugat ka pa" nag aalalang sabi nya

"Kailley, I'm okay now" sabi ko. Okay naman na ako eh

'' Hays ang kulit, kung di lang kita mahal nako  baka pinalapa na kita sa leon" bulong ni Kailley kaso dinig ko pa rin

"Are you saying something Kailley?" tanong ko para kunwari di ko narinig

"Wala.  Wala talaga nako Nathan ah nabaril ka lang kung anu-ano na ang pinagsasabi mo, Gaano ba kataas ang dosage ng injection mo at kung anu-ano ang pinag iisip mo" diretso nyang sabi.. Nagdedeny pa to dinamay pa pati yung dosage ng injection

"Huh? I'm not saying something, I'm just asking" sambit ko

"Ay oo nga nuh.. Pero hep basta parehas lang yun sige na nga umupo ka na" sabi nya sabay tinulungan akong umupo. Magkaharap kaming dalawa ngayon

Katahimikan ang bumalot sa buong paligid

"N-nathan, a-akala ko mawawala ka-a na sa a-akin" basag na boses na wika nya. Umiiyak sya

Niyakap ko sya gamit ang kamay ko na hindi nabaril

"Shhh stop crying Kailley, you look a ugly baby" asar na sabi ko

"Grabe ka naman" sabi nya sabay hampas sa likod ko na mahina

Napadaing ako sa sakit. Nabaril kasi ako sa likod

"Sorry, ikaw kase eh" sabi nya. Humiwalay na sya sa pagkakayakap sakin

"Hahaha its ok" tawa ko

Napatahimik sya