KÜÇÜKLÜK SÖZÜ

LÜTFEN AFFET

Selamınaleyküm yeni bir bölümle karşınızdayım haydi bakalım okuyun.inşallah beğenirsiniz...

Kalbim hızlı hızlı tepinirken garip bir şekilde onun kokusunu aldım bu sıcaklıkta onun sıcaklığıydı.nasıl sıcaklığını kokusunu hala hatırladığımı bilemiyordum ama onun olduğuna emindim.garip olan şeyse bu ismini bile alamayacağım ki sinin burada daha da önemlisi bana sarılmış bir şekilde olmasıydı.Allahtan üstüme falan düşmemişti.sadece sevindiğim şey buydu.

-kuzen sen bizi mi dinliyordun yoksa?

Şulenin söyledikleriyle şoka uğrarken oda sarıldığı için şoka uğramış olmalı ki hareket edemiyor cavap veremiyordu.

Sonunda kendine gelmiş olmalıki belimdeki kollarını hareket ettirdiğinde kalbimin atışı dahada hızlandı artık tepinmiyordu horon tepiyordu.vücudumun ısısı ve elektiriği arttığında dayanamayıp geri çekildiğimde
Uzun zaman sonra ilk kez ismini ağzıma almıştım. onun dolu gözleri arasında

-b...batu?

Kaşlarımı çatmış,yumruğu sıkıyordum aynı zamandada dudağımı ısırıyordum.uzun zamandır ilk defa görüyordum onu.saçlarının dağınıklılığı,hatırlamak istemediğim ama benim en çok sevdiğim kareli pijamalarıyla daha yeni uyandığı belliydi."pişmanım" diyen gözleriyle bana bakarken onu incelediğimi fark edip başımı şuleye çevirdim.Şule yazmasını düzeltirken şaşkın bir ifadeyle sordu.

-siz tanışıyor musunuz?

Batuya kısa bir bakış attıktan sonra yeniden şuleye dönüp konuştum.

-hayır tanışmıyoruz... Neyse ben gidiyim.her şey için sağol Şule görüşürüz.

Şulenin cevap vermesine zaman bırakmadan hemen kapıdan çıkmıstım ki batunun konuşmasıyla bir an duraksadım.

-reyhan ben...özür dilerim...

Bir an duraklasamdan yeniden harekete geçmiştim.o kadar çektiğim şeyleri bir özürle unutamazdım.

Hızlı adımlarla çıkışa geldiğimde beyzada benimle birlikte gelmişti ve dışarıya çıktık.yol boyunca beyzanın sitemli sorularına cevap vermemiştim.sadece onu düşünüyordum.bunların hepsi tesadüf müydü? Batunun kuzenine kızıp,evlerine gelmem ve onu görmem hayır tesadüf olamazdı.sanki planlanmış gibiydi.

Eve geldiğimizde beyzayı eve postalayıp,kaç aydır kafamı toplayabileceğim tek yer olan sahile gitmiştim.deniz kenarındaki bir kayanın yanına giderken bir kolun beni tutması ve kendine çevirmesiyle irkildim ve kocaman açılan gözlerimi ona çevirdim.bu batuydu...

-bırakın kolumu!

-hayır bırakmıcam reyhan beni dinle.

Kolundan kurtulmak için çırpınıyordum.ama her zamanki gibi hiç bir etki yapmıyordu.

-bakın batu bey sizinle konuşmak istemiyorum.ne diyeceğinizde karınca kadar umrumda değil.

-bana bu kadar mı sinirlisin be reyhanım."sizli" konuşuyorsun.

-Bana reyhanım deme!

Batu derin bir nefes aldı ve kolunu bıraktı.kolunu bıraktıktan hemen sonrada iki adım geriye çekildim.batu bir müddet eliyle burun kemerini sıktıktan sonra sakin bir şekilde bana döndü.

-lütfen....lütfen beni dinle donra yine istersen gidebilirsin.

Sustum sadece sustum.yine "seni dinlemek istemiyorum" tiplerine girmeyecektim.çünkü hem merak ediyordum hem de ciddi bir şey söyleyeceğini hissetmiştim.batu yavaşça bir kayaya yaslanıp,