Chapter 2-Owe

1.2K 40 14
                                    

Kagagaling ko lang sa unit ni Franz para ibigay ang mga files na pinapabigay ng dad niya. Alam ko naman ang password ng pintuan niya kaya binuksan ko na lang,to my shock---paano ba naman ay nahuli ko siya sa may sopa na nakikipagmomol sa kapatid ng target niya! Hell, what's with them, ang lalandi lang! Ako at si Kat lang ang hindi, sumobra naman ang isang iyon--man hater. Speaking of the she devil dumating siya habang kausap namin sa skype si Chey. May aasikasuhin lang daw siya dito sa Metro at luluwas din agad sa Benguet.

I am now driving my pink Ducati pabalik sa bahay ko.

Napangiwi ako nang maalala ko na bodyguard ang next kong assignment. I qoute what my sisters in arms said--SO HELLA BORING. Napasimangot ako nung maalala ko iyong ulol na Kenjiro na iyon.

I work as an undercover agent for about five years. Ako ang last recruit sa amin nina keps. Five years--its not long though its more than enough for me to be one of the most skilled assasin of the Marine. Natutuwa akong makita ang hitsura ng mga target ko na gulat na gulat habang nakatutok ang baril ko sa kanila---malamang ay dahil sa hitsura kong lampa at nerd. I grinned at the thought.

I don't regret killing for a living---killing those goons and bad ass in the societies. It thought me how to be though and survive in the world that full of sinners. I owe this to Franz.

Hindi ko makakalimutan kung paano ako napunta sa trabahong ito..

******

"Anak, bakit hindi ka pa nagbibihis? Hindi ka ba aattend sa foundation ng school nyo? Hindi ba at sumali ka sa singing contest?"

"Eh mom..wag na lang po kaya..baka naman po kasi~~

"Ano ka ba anak, umattend ka, maganda ang boses mo Uzzy baby.."mom encourage.

"Mom.."

"Sige na baby, relax and dress, you had a voice of a siren so don't worry.."

I sigh. Hindi ko masabi kay mama na binubully ako sa school dahil sa makapal kong salamin sa mata. I had an astigmatism. They branded me as the nerdy owl. Tapos ay may brace pa ako at ang sabi nila ang manang ko daw magdamit. Fourth year high school pa lang ako na dapat ay second year college na kasi ay lagi akong tumitigil kapag hindi ko na matolerate ang mga classmates ko. Nagdadahilan na lang ako ng kung ano-ano kay mama na kesyo nahihirapan ako sa ganoong subjects, etc.

I sighed again at bumangon na para magbihis. Mom help me pick the best dress as she quote. Pinili niya iyong mapusyaw na pink na sleeveless dress ko na hanggang tuhod, sabi niya ay maganda daw iyon kaya iyon na ang isinuot ko.

Sana ay hindi na lang ako sumali sa contest na iyon.

Dumating ako sa party ng nagsisimula na ang program. Seven pm ang start ng program dumating ako ay almost eight na.

Nagstart na ang singing contest, how i wish na natawag na ako at hindi na tawagin.

"Miss Uzerrete Odelle Antique, please bring yourself on the stage."

Speaking of the dreaded moment. Tinambol ang dibdib ko that it almost wanted to come out of my chest. Lalo na noong naghiyawan ang mga estudyante, para bang gusto ko ng lumubog sa kinatatayuan ko. Inulit ng emcee ang pagtawag sa pangalan ko hanggang sa may spot light ng itinutok sa akin. Sa nanginginig na tuhod ay lumakad ako papunta sa stage.

"What's your talent?"the emcee ask me when i reach the stage.

"S-inging po.."

"Okay, show your talent."ibinigay nito sa akin ang mikropono and left me at the mid.

Marine Gals: Uzerrete Odelle[Complete]Where stories live. Discover now