Gepest! (one direction fanfictie)

That's my angel

pov Harry

De moed zakt me in mn schoenen. Ik wil hier weg. Waarom moet juist ik bermoemd zijn. Waarom zijn bermoemdheden meer waar dan andere mensen.

Ze zijn niet meer waard. Ze LIJKEN meer waard. Ik kan niet stoppen met plannen bedenken. 

Zij is in haar eentje. Ik kan haar grijpen maar de kans dat ze Daisy mee dood is te groot.

Langzaam maar zeker loop ik naar Ariana. Net voordat ik bij Ariana ben, zie ik in om een bocht een zwart busje aan komen rijden. Ariana schrikt, daar door heb ik de kans om Daisy weg te pakken. Het busje rijdt hard door waardor Ariana aan de kant moet springen. Het busje remt hard. Er staat nu een zwart busje met verduisterde ramen tussen Ariana en Daisy en mij. De schuif deuren gaan open van het busje en ik zie Louis er in staan. ''Snel kom er in.'' Ik til Daysi op en spring het busje in. Louis sluit de deur en geefte en teken aan iemand achter het stuur, als ik het goed zie is het Zayn. 

''Louis!!!', hoor ik Daisy schreeuwen. Ik draai me om en zie Daisy in Louis' armen springen, ze huilen. ''Stil maar Daisy je bent veilig, sssstt, rustig, ik ben bij je sssst',zegt Louis met zijn rustgevende stem Ook ik kalmeer door zijn stem.

''Louis, hoe wist je waar we waren!',vraag ik oppeens. ''Daisy's mobiel. Het laaste singaal was hier. Alleen ik kan haar mobiel opsporen door een programma op mn mobiel. Zo weet ik altijd waar deze kleine deugnied uithangt.',zegt Louis terwijlt ie Daisy over haar hoofd aait. Daisy pakt Louis' telefoon en belt haar moeder. 

We stoppen bij voor het politie bureau. We stappen uit. Daisy is nog steeds aan het bellen. Ik loop naar binnen en zeg dat ik aangifte wil doen. 

Na een verhoring en een paar formulieren invullen rijden we weer naar het hotel. Daar plof ik op de bank neer en val in slaap.