Call it stupid (voltooid)

2.1. De bitchterige kamergenoot en haar achterlijke regels

De bitchterige kamergenoot en haar achterlijke regels

-❀-❀-❀-

De zonnestralen strijken een warme gloed op mijn wangen. Ik zucht tevreden open mijn ogen. Naast mij begint Chris te geeuwen en als ik me naar hem toe heb gedraaid, begint hij zich uit te rekken. 'Lekker geslapen?' vraagt hij met een schorre stem en geeft mij een kus op mijn voorhoofd. Ik strijk met mijn vingers door zijn dikke bruine haar en knik. 'Vandaag is de grote dag dat wij gaan verhuizen naar. Verlegen kruip ik wat verder onder de dekens en dicht tegen hem aan liggen. Mijn arm sla ik om zijn buik heen en Chris kijkt van mij naar het plafond. Darth Vader is al van het plafond af gehaald, net als andere posters van Star Wars en Harry potter. 'Zullen we opstaan?' zegt hij zuchtend. Ik knik en maak mij van hem los en ga aan de rand van het bed zitten. Mijn bril ligt al klaar op mijn nachtkasje en ik doe hem op. Sinds de zomervakantie heb ik een bril en ik heb meteen ook een grote, donkerbruine nerdbril. Chris vond hem geweldig en had hem zelf uitgekozen. Ik vond hem eerst echt te groot, maar toen ik het opdeed, stond het eigenlijk best wel goed.

Mijn kamer is leeg, alleen maar mijn bed staat er nog. Chris zijn spullen worden helemaal vanuit Texas naar Philadelphia gebracht. Rond negen uur komt mijn neef Gudio met een verhuiswagen. Net als ik is hij half Italiaans en is hij in zijn tienerjaren, verhuisd naar Amerika voor een betere toekomst. Bij hem zie je alleen voor beter dat hij Italiaans is, door zijn prachtige, donkere haar en donkere ogen. Hij heeft al meerdere vriendinnen verslonden, maar hij beweert dat het elke keer niet de waren is. Chris blijft nog even liggen en ik kleed me alvast aan. Over mijn bed rek heb ik een spijkerbroek klaar gelegd en een wit, korte mouwen T-Shirt.

Nadat Chris, na de kerstvakantie was komen opdagen, was hij bij mij wezen slapen – op de bank natuurlijk,- en was hij vroeg de volgende ochtend vertrokken. Ik had hem naar buiten begeleid in de kou en toen vroeg hij, of ik zijn vriendinnetje wilden zijn. Mijn knieën werden slap en ik voelde een warme tinteling door mijn lijf, dat ik het spontaan bloed heet kreeg. Natuurlijk had ik ja gezegd en hij had mij innig gekust. Toen hij wegreed, miste ik hem al. Gelukkig gingen we elke dag skypen en bellen en na twee maanden, in de vakantie, kwam hij een paar nachten logeren. Hij vertelde dat hij in Philadelphia studeren aan dezelfde campus als ik. Ik had me de hele vakantie gelukkig gevoeld en toen hij weer weg ging en had beloofd dat hij snel weer langs komt, kreeg ik weer die pijnlijke steen in mijn maag.

Boo zit al aan de ontbijttafel en eet zoals gewoonlijk haar Fruity Pebbles. Ze heeft haar lange bruine haren kort geknipt en haar buikje is al aardig verdwenen. 'Goedemorgen,' lach ik naar haar en ze kijkt op van haar telefoon. 'Ik ga koffie halen voor Chris en mij. Wil je mee?' Ze knikt en slurpt haar melk snel op. ze rent naar de hal en checkt zichzelf nog eens goed in de spiegel en tuit haar lippen. Sinds wanneer is ze zo ijdel?

Zwijgend lopen we richting de koffie winkel en even valt mijn oog op het oude huis van Chris. Er zijn nieuwe bewoners ingetrokken en ik heb ze nog maar een paar keer buiten gezien. Natuurlijk ging mijn moeder even langs en attendeerde erop dat Boo en ik écht mee moesten. De jongen van 24, genaamd Liam, is een aardige jongen met een vriendin genaamd Pauline. Eigenlijk wilde hij samen met haar wonen, alleen hadden ze geen inkomen. Samuel, de jongen van achttien, was het liefst boven in zijn kamer aan het gamen. Hij heeft een enorme bleke huid en volgens mij is hij nog nooit echt in de zon geweest. Bijna vind ik hem zelfs eng met zijn donkere, emo look. Dan heb je nog Levi. De jongen van veertien. Hij is totaal het tegenover gestelde van Samuel. Hij is gek op buiten zijn en deed vroeger aan surfen. Hij heeft prachtig blond haar en een licht zongebruinde huid. Boo had al sinds de eerste dag, haar ogen niet meer van die jongen af kunnen houden en ik moest er wel om lachen.

We horen een soort geluid vanaf de zijkant van de tuin. Boo rekt haar nek en opeens wordt ze vuurrood. Levi zit in de tuin met vieze kleding, hout te hakken. Als ik hem zo zie, lijkt hij net een jongen van zestien. Hij ziet ons en stopt met hakken. 'Hé, Boo!' Boo, die naast mij slappen knieën heeft gekregen, gaat flauwtjes met haar hand omhoog en lacht schaapachtig. Er komt een soort gebrabbel uit haar keel. 'Hoi Levi.' Ondertussen trek ik Boo half mee richting de koffietent. Levi gaat verder met hakken en natuurlijk kijkt Boo nog even over haar schouder na.