Serseri Öğretmenim

Seni İstemiyorum

Telefon da hastane yazışını gördüğüm de benzim atmıştı.

''Beray iyi misin?''

Konuşacak halde değildim. Telefonu gösterdim.

''Açmayacak mısın?''

Resmen konuşamıyordum. Yoksa hemen açardım. Beliz elimden telefonu alıp açtı.

''Alo.''

Karşıdan gelen sesi duyamıyordum. Ne dediğini merak etmiştim.

''Evet, anladım. Teşekkür ederim, iyi günler.''

dedikten sonra telefonu geri bana uzattı. Ona bakıyordum. Belki de tek cümlesi ile ölecektim ya da umutla yaşamaya devam edecektim. Bana somurtarak bakıyordu. Anlamış olmamı beklermiş gibi. Sesimi bile pek duyamamıştım.

''Durumu nasıl?''

''Sana söylememi bekleme. Bizi hastaneye çağırıyorlar.''

Gözlerim yanmaya başladı. Olamazdı değil mi? Bizi yalnız bırakmazdı. Bu mutluluğun arkasında her zaman bir üzücü haber olması lazım mıydı? Değildi.

''Sana söyle dedim.''

''Hayır, bunu benden değil doktorlardan duy.''

Ona öfkeyle bakıyordum. Ne olacaksa olsun. Somurtarak arabaya gidip oturdum.

''Beray arabayı sen sür.''

''Hayır, sen sür. Sürmek istemiyorum.''

''Kızım neden bana trip atıyorsun?''

''Atmıyorum.''

''Atıyorsun, yalan söyleme.''

''Atıyorsam atıyorum. Özgür'ün durumunu söylemiyorsun. Senin yüzünden öldü mü kaldı mı bilemiyorum.''

''Sen açsaydın öğrenirdin.''

''Konuşamıyordum, tepki veremiyordum. Yoksa ben neden açmak istemeyeyim. Hadi hastaneye gidelim. Senin yüzünden geç kalacağız.''

''Tamam, tamam.''

Arabaya binip hemen hastaneye geldik. Resmen arabadan atlamıştım.

''Sakin ol beni de bekle.''

''Hızlı ol!''

Ona sinirlenmiştim. Bana neden söylemiyordu? Söylese ne olacaktı? Ben her şeyi öğrenip gidecektim. İçeriye girdiğim de doktor bey beni kapıda karşıladı.

''Beray hanım, Özgür beyin durumunu biliyorsunuz.''

''Hayır, bilmiyorum. Telefonu arkadaşım açtı ve bana söylemedi. Sizin söylemenizi bekledi.''

''Anladım hanımefendi o zaman Özgür'ün durumu iyi. Onu yoğun bakımdan aldık ve normal odaya koyduk. Bunu size söylemek için aramıştım.''

''Özgür'ün durumu iyi mi? Başka bir sağlık problemi yok değil mi?''

''Şuan için görünmüyor. Şimdiden onun önlemini alıyoruz merak etmeyin. Sürekli ''BERAY'' diye sayıklıyor. Sanırım sizi istiyor.''

Odasına girdiğimde yatıyordu.

''Özgür.''

Belki de beni duyardı. Gözlerini yavaşça açtı. Öyle görünce sevincimden gidip ona sarıldım.

''Beray, sen misin?''

''Evet, ben yanındayım bebeğim.''

''Neden yanıma geldin?''