Finding Tantei High

[20] Guilty

Chapter Twenty; Guilty

Ayumi examined Hideo's smiling face. Did she heard him right? That she's welcome to their tribe – the Senshins tribe? Napatayo ng tuwid ang dalaga. Yes, gusto niyang makasama sa tribo nila, she even imagined solving cases with the famous group of Akemi. But.. "A-ano?'' Nauutal niyang tanong at dahan-dahang napaupo sa sofa. Hindi ako makahinga, hindi ko kaya. Anong nangyayari sakin?

Malakas at mabilis ang hininga ni Ayumi kaya't nagtataka sina Hideo at Akemi lalo na nang mabasa nila ang isip nito. Lumapit si Akemi sakanya. "Ayumi okay ka lang? Anong ibig sabihin mong hindi ka makahinga? Gusto mo ng tubig? Naiinitan ka? Ano? Sabihin mo lang samin." Napapitlag si Ayumi sa sunod-sunod nitong tanong at nagulat nang mabasa nito ang isip niya. Agad niyang sinubukang isarado ang isip niya kahit hindi niya talaga alam, pero sinubukan parin niya.

Hideo's face hardened when he can't read the latter's mind, again. Pano niya nagagawa iyon? Ni hindi pa siya—nevermind. Hideo faked a cough at nabaling ang atensyon ng mga dalaga sakanya. "Ayumi, what's on your mind? Hindi kita mabasa." Just like Akemi.

Napailing si Ayumi, at lihim na napangiti nang malaman niyang hindi pala nila mabasa ang kanyang isip. "Wala po toh, nabigla lang ako." At nakonsensya.

Lumayo si Hideo sakanya at umupo sa isang sofa. "So you wanna join our tribe?" Nakadekwatro pa ang mga paa nito nang tinanong ang dalaga. Muling bumalik ang pag-aalala ni Ayumi.

Nalilito, natatakot, nakokonsensya. Tatlo palang iyan sa nararamdaman niya ngayon. She just lied to them at napaniwala niya kaagad sila. Nalulunod siya, sa konsensiya. Ngayon lang niya naisip ang pinaggagawa niya. Ang kanyang pagsisinungaling, panloloko sa kanila. Makarating lang dito. Lahat ginawa niya pero ngayon nandito na siya sa lagay na ito, na si Hideo mismo ang nag-alok sakanya na pwedeng-pwede siya sa tribu nila. Oh how much she wants to accept the offer. Sana nga agad niyang tinangggap ang alok nito kung hindi lang siya kinain ng konsensya niya. Pero, ngayon pa ba ako susuko gayon' nandito na ako? Nagkasala. Nagkakasala, at Magkakasala parin ako, tuluyan ko na lang ito dahil naumpisahan ko na. Ako si Ayumi Sato, hindi umuurong sa laban. Kahit na alam niyang matatapos rin ito, nabibilang na ang kanyang mga masasayang araw sa mundong ito.

Mga ilang Segundo siyang hindi nakasagot. Napabuntong-hininga siya. "Yes. I'll join."

A smile escaped in Hideo's lips. ''Good.."    

Kingina, tulungan niyo ko. Napakagat ng labi ang dalaga nang marealize niya ang mga pinagsasabi kay Hideo. She was lying for Pete's sake! Worse is, Hideo believed her! Anong gagawin niya ngayon? Lalong-lalo na, na she is a part of the senshin tribe! She should be a happy, I mean, yes, she is happy but there's still a part of her that she's nervous and guilty, as fuck.

''Akemi.'' Tawag ni Hideo sa anak, agad naman lumapit ang dalaga. ''Tour Ayumi.''

Tumango ito, and she looked at Ayumi, then smiled. Ang ganda, tae. ''Follow me.''

One step. Two steps. Three steps. Then, stop. Nagulat si Ayumi nang tumigil si Akemi, pero mas nagulat ito nang makita ang seryosong aura ng dalaga.

She crossed her arms. ''Hindi ka nagsisinungaling sa papa ko?'' Akemi asked. 

Napatayo ng tuwid si Ayumi. ''No, I'm not'' 

Akemi smirked. ''Really?'' 

"Pero ano tong nakikita ko sa mga mata mo..." Saad ng dalaga at sumandal sa isang pader. She sighed then took a glance at Ayu. "Ano tong nakikita kong emosyon sa mga mata mo.." She added. Lumapit siya kay Ayu, palapit ng palapit and the latter stepped backwards.

"A-Akemi.." Kinakabahan ang tono ng boses ni Ayu habang tinatawag ang pangalan ng dalaga, she stepped backward again when when Akemi stepped forward again -- still looking at her eyes. 

Hindi ako makahinga. Hindi ako makahinga sa mga titig na binibigay ni Akemi sakin! Ayu clenched her fists. No, hindi dapat siya magpatalo kay Akemi. Even though she idolized this woman, she can't let her guard down. 

Ayu gulped nang naramadaman niya ang lamig ng hangin, nakikisabay rin ang aura ni Akemi sa lamig ng panahon. Nakatitig parin ang dalaga sakanya, sinusuri ng maagi ang mata ni Ayumi. Akemi was still shooting 'daggers' or stares at Ayumi but it stopped when they heard something, something... strange.

Lumingon sa likod si Akemi, there was a brief silence. But they could still hear the strange sound, the leaves they were swaying as if they were dancing and the wind itself, danced, too. Nakaramdam ng lamig si Ayumi sa batok niya at agad siyang napalingon.

"Sino 'yan?" Kinakabahan'g tanong ng dalaga. Napalingon rin si Akemi sakanya at may kinuha sa loob ng boots nito, 'twas a knife. Lumapit si Akemi sakanya, at sinuri ang paligid. She knew something was strange.

Strange... and dangerous.

Nanlaki ang mga mata ni Akemi ng may nakita siya. Malayo dito, malayo sa kinaroonan nila, pero alam niya kung ano yun, kilala niya kung sino 'yon. 

"Shit." She hissed, then grabbed Ayu's wrist. "Kailangan natin umalis!"

Tiningnan ni Ayu kung san nakatingin si Akemi kanina. Her eyes widened. "Shit! Let's go!"

Happy new year!