Το Τέλος μου... Η Αρχή μας...

Κεφαλαιο 35

      Περασε το χερι του γυρω απο την μεση της και την κοιταξε με λυπη αλλα κυριως με ενα συναισθημα λαχταρας που μπορω να πω πως πρωτη φορα το βλεπω πανω του .Εμενα ποτε δεν με εχει κοιταξει ετσι ,παραπονεθηκα οταν καταλαβα την σκεψη μου και κουνησα το κεφαλι μου περα δωθε προκειμενου να σταματησω να σκεφτομαι χαζομαρες. Ενα συναισθημα αναγουλας με διαπερασε οταν εκεινη γυρισε και τον κοιταξε χαμογελοντας του πλατια .

   Εμ βεβαια μην χασει και να μην της χαμογελασει.Κατι θα παθει.

 Το πρασινο τερατακι της ζηλειας ξυπνησε και αρχισε να με τσιγκλαει μαζι με την συμπεριφορα του υπεροχου αντρα μου.....Ποτε γελαμε ειπαμε ?Αν ομως ξεκινησω και γελαω στην μεση μιας γεματης εκκλησιας με ενα φερετρο λιγο πιο μπροστα και τον παππου του μεσα τοτε θα με περασουν για τρελη.

    Το μυστηριο ειχε ξεκινησει και εγω ειχα μεινει αρκετα πιο πισω απο τους συγγενεις του Μανου και τον ιδιο φυσικα που ειχαν περικυκλωσει το φερετρο.Οι περισσοτεροι εκλαιγαν μα εκεινον δεν μπορουσα να τον αντικρυσω ,ηταν γυρισμενος πλατη σε εμενα και στεκονταν διπλα σε εκεινη που δεν ελεγε λεπτο να ξεκουμπηστει απο διπλα του. Μαλλον επρεπε να ειμαι και εγω εκει ....ομως .....

   "Δεν υπαρχει ομως ειναι αντρας σου και πρεπει να πας διπλα του .Αυτη ειναι μια δυσκολη στιγμη για αυτον ."η φωνη της καλυτερης μου φιλης με εκανε να αναπηδησω τρομαγμενη .Εβαλα το χερι μου στο στομα μου και απετρεψα την κραυγη που παραλιγω να μου φυγει μιας και μου εκοψε το αιμα.

  "Μα που-"γυρισα και την κοιταξα εντρομη.Δεν μπορω να καταλαβω απο που εμαθε τι σκεφτομουν.

   "Δεν εχει μα εισαι ανοιχτο βιβλιο. Εχει ποση ωρα που προσπαθεις να βαλεις σε μια ταξη τις σκεψεις σου.Και ποιες ειναι αυτες να σου τις πω ."

   "Οχι δεν χρειαζεται ."προφτασα να την σταματησω.Την βλεπω την γιαγια πως εχει βγαλει το αυτι εξω απο το μαλλι για να ακουσει καλυτερα .

   "Ρε αγαπη μου αφου τον αγαπας το βλεπω."με πηρε μια παρηγορητικη αγκαλια πραγμα που δεν διευκολυνε την γιαγιουλα να ακουσει καλυτερα τι λεμε.

   Ατσα τωρα να σε δω κυρια μου.

  "Τασακο δεν βλεπεις καλα .Σου ειπα να πας να δεις τον αστιγματισμο σου σε τι κατασταση βρισκεται."

   "Αι ρε παρατα με εμενα και τραβα διπλα στον αντρα σου που κοντευει η αλλη  να τον καβαλησει.Το εκανε μια φορα και το ειδες και μονη σου δεν νομιζω πως θα δυστασει να το ξανακανει. Τον εχασες τοτε μην τον ξαναχασεις."γυρισα και την κοιταξα με δυσπιστια .Κουνησε καταφατικα το κεφαλι της και μου χαμογελασε ενθαρρυντικα .Αφου πηρα μια βαθια ανασα ,εφτιαξα το μαυρο μου φορεμα και με σταθερα βηματα εφτασα πισω απο τον αντρα που ποθω και κοντευει να μου παρει τα μυαλα .