Το Τέλος μου... Η Αρχή μας...

Kεφαλαιο 19

Καθομασταν στον πιο ψηλο βραχο.Τα στιβαρα του μπρατσα ασπιδα γυρω μου που με προστατευε απο τα μεγαλα κυμματα της θαλασσας που χτυπουσαν με ορμη στα μικροτερα βραζια προσπαθοντας να μας φτασουν.Τα αστερια εδιναν τον δικο τους χορο κανοντας παρεα στο ολογιομο φεγγαρι και εγω ημουν χαμενη μεσα στην αγκαλια του.Γυρισα και τον κοιταξα.Ηταν πανεμορφος.Κοιτουσε την σκοτεινη και φουρτουνιασμενη θαλασσα που απλονονταν μπροστα μας και ειχε απορροφηθει στις σκεψεις του.Στα ματια του αντανακλουσε το φως του φεγγαριου ενω οι γωνιες του προσωπου τον εκαναν ακομα πιο γοητευτικο.Καταλαβε πως τον κοιτουσα και γυρισε να με κοιταξει με το πιο γλυκο του βλεμμα ενω αφησε ενα μικρο φιλι στο μετωπο μου και μου χαμογελασε πλατια.Φαινονταν ευτυχισμενος....Ηταν ευτυχισμενος. Γυρισα λιγο ακομα και πλεον βρισκομουν απεναντι του εχοντας αφησει πολυ μικρη αποσταση απο τα προσωπα μας την οποια και εσπευσε να κλησει φιλοντας με οπως δεν με εχει ξαναφιλησει ποτε.

Τα χειλη του ακουμπησαν απαλα τα δικα μου και τα χερια του με εσφιξαν πανω του λες και φοβοταν μηπως φυγω .Ηθελα να του φωναξω πως δεν θα τον αφησω ποτε ομως η φωνη μου ειχε κολλησει στον λαιμο μου.Το παθιασμενο φιλι που μου εδινε ομως επασε γρηγορα και εκεινος αφου σηκωθηκε ορθιος κατεβηκε απο τον βραχο και αρχισε να απομακρυνεται.Εμεινα παγωμενη στην θεση μου να τον κοιταζω.Προχωρουσε με μικρα βηματα προς εναν αγνωστο για εμενα προορισμο οταν καποια στιγμη σταματησε και εχοντας μου ακομα πλατη απλα μου φωναξε "Δεν μπορω να σε ερωτευτω."

Γιατι δεν μπορει να με ερωτευτει?Κατεβηκα απο τον βραχο και πηγα να τον προλαβω και να του πω πως εγω αυτον αγαπαω και κανεναν αλλον ομως πριν προλαβω να τον φτασω μια αλλη γλυκια αντρικη φωνη απο την αντιθετη κατευθυνση με σταματησε.

"Τον ακουσες ,δεν σου αξιζει αυτος .Εγω σε αγαπαω πραγματικα .Σε εμενα ελα." Η φωνη του ηταν γνωστη ομως δεν μπορουσα να καταλαβω ποιος ηταν και ετσι γυρισα ομως το μονο που μπορουσα να διακρινω ηταν ενα αρκετα γυμνασμενο σωμα .Το προσωπο του καλυπτονταν απο ενα μαυρο φασμα και το μονο που ξεχωριζε ηταν τα ματια του .Μεγαλα και ανατριχιαστικα ειχαν κολλησει πανω στα δικα μου και με κοιτουσαν αγριεμενα.Ηθελα να φυγω ,να τρεξω στην αγκαλια του ομως τα ποδια μου δεν ελεγαν να κουνηθουν. Ο αγνωστος που βρισκονταν μπροστα μου απλωσε το χερι του και βιαια επιασε το δικο μου ενω αρχισε να με σερνει σαν τσουβαλι .

Φωναζα το ονομα του για να ερθει να με σωσει ομως δεν με ακουγε ,ειχε γυρισει την πλατη του και με σκιφτο κεφαλι εφευγε μακρια μου.