Το Τέλος μου... Η Αρχή μας...

Κεφάλαιο 26

Αναστασία

"Κοιμασαι?"ειχα καθισει πανω απο το κεφαλι του και τον κοιτουσα εδω και περιπου πεντε λεπτα προσπαθοντας να καταλαβω αν κοιμαται .Αρχισα να τον σκουνταω αλλα δεν ανταποκρινονταν ."Πεθανες?"τον ρωτησα μεσα στο αυτι του και τοτε εκεινος ανοιξε μονομιας τα ματια και τραβηχτηκε απο κοντα μου τρομαγμενος.

"Φαε την γλωσσα σου."μου ειπε με βαρια νυσταγμενη φωνη και γυρισε πλευρο χωρις να μου δωσει σημασια.Χαμογελασα πονηρα και πηγα απο την μερια του .Τον εσμπωξα προς την αλλη αδεια πλευρα του υπερδιπλου κρεβατιου με αποτελεσμα να ακουσω εναν εκνευρισμενο αναστεναγμο.Πηδηξα πανω στο κρεβατι και ακουμποντας στα γονατα αρχισα να τον χκουνταω δυνατα.

"Ρε Φιλιππε σηκω."του φωναξα απυηδησμενη με την συμπεριφορα του και με την γουρουνια του.Εγω εδω δεν μπορω να κοιμηθω και αυτος δεν προλαβε να ακουμπησει το κεφαλι του στο μαξιλαρι και αρχισε να ροχαλιζει και στην κυριολεξια και μεταφορικα.Το γουρουνι.

"Τι θελεις πια ?"στριφογυρισε τα ματια του και κοιταξε το ταβανι περιμενοντας την απαντηση μου.

"Μπορεις να κοιμηθεις ?"τον ρωτησα σοβαρα και περιμενα σαν μικρο παιδι την απαντηση του.

"Προσπαθω αλλα δεν λες να με αφησεις."

"Ναι γιατι μου την σπαει που εσυ μπορεις να κοιμηθεις και εγω τριγυρναω εδω και μιση ωρα σαν τον βρικολακα σε ολο το σπιτι.Τα νευρα μου ενω νυσταζω δεν μπορω να κοιμηθω το καταλαβαινεις αυτο?"τον ρωτησα με γουρλωμενα ματια και τον ταρακουνησα προκειμενου να με κοιταξει μιας και το γαιδουρογουρουνο ειχε κλεισει τα ματια του και εκανε πως κοιμοταν.

"Ναι "μουρμουρισε και με αγνοησε για ακομα μια φορα.

"Τι να κανω μπορεις να μου πεις?"τον ρωτησα αλλα δεν μου απαντησε και αυτο με εκνευρισε πολυ.

"Φιλιππε."φωναξα και εκεινος πεταχτηκε τρομαγμενος και με κοιτουσε οσο εγω γελουσα μ ετην εκφραση του προσωπου του.

"Ε ωρε ."η μονη απαντηση του .

"Βλαχακι."τον κοροιδεψα με ενα υπεροπτικο υφος "Τι να κανω.?"το υφος μου απελπισμενο και σιγουρα κουρασμενο.Τα ματια μου θα εχουν το καθενα απο μια τεραστια μαυρη σακουλα και θα ειμαι σαν φαντασμα αλλα το ματι γαριδα.... εκει σταθερα.

"Μετρα προβατα."μου απαντησε μετα απο μια παυση αυτοσυγκεντρωσης και σκεψης.Οσο μπορει να σκεφτει δηλαδη το ρεβιθι που εχει αυτος ο ανθρωπος για μυαλο.