Το Τέλος μου... Η Αρχή μας...

Κεφάλαιο 12

Γύρισα σπίτι αργα το απογευμα και μετα απο πολυωρες βολτες στα μαγαζια και βρήκα την κοπέλα -καμαριέρα -της οποιας το ονομα δεν το ξερω ακομα -να κάθεται σε μια καρέκλα στην κουζίνα και να κρατάει ένα ποτήρι νερό ενώ μόλις με είδε πεταχτηκε όρθια και έφτιαξε τα ρούχα της.
" Γειά σας Κυρια ,θελετε να σας ετοιμασω να φατε ?" με ρωτησε ευγενικά και μου χαμογελασε.
" Ναι αν μπορεις και μην μου μιλας στον πλυθηντικο δεν εχουμε και μεγαλη διαφορα ηλικιας."καθισα απεναντι της και της χαμογελασα ενθαρρυντικα μιας και την ειδα πως διστασε.

"Ξερετε δεν μπορω να το διακινδυνευσω κυριως σε τετοιες εποχες και ειδικα οταν ειναι ο Κυριος μπροστα ,θελει να δειχνουμε σεβασμο και υποταγη." Τι τσογλανι ,τι κοπανος,τι καφρος ? Γιατι να μπλεκω με τετοια ρεμαλια ? Ο φοβος της για να μην απολυθει ηταν εμφανης και αυτο μου δημιουργησε αρκετες αποριες.

"Ενταξει τοτε οταν ο 'Κυριος ' δεν θα ειναι μπροστα θα μου μιλας στον ενικο και θα με λες Κατερινα και οχι Κυρια λες και ειμαι πενηντα χρονων .Εσενα πως σε λενε ?" αφησε ενα γεματο πιατο με μουσακα μπροστα μου και αρπαξα βιαια τα μαχαιροπιρουνα για να το καταβροχθησω. Εεε να το φαω εννοουσα.

"Νεφελη."

"Βλεπω πως εχεις μεγαλη αναγκη αυτη την δουλεια και παρολο που σας βγαζει το λαδι αυτος ο ανθρωπος εσεις δεν παραπονιεσται .Γιατι ?"

" Δεν ξερω για το υπολοιπο προσωπικο παντως εγω οτι κανω το κανω για τα παιδακια μου.Ο αντρας μου κανει δυο δουλειες και εγω ειμαι εδω μιας και τα λεφτα ειναι αρκετα και για τα τρεια."καθισε σε μια καρεκλα διπλα μου και μου μιλησε με νοσταλγια για τα παιδια της ενω η αγαπη της για εκεινα μπορουν να την κανουν και χαλι να την πατησεις.Οπως θα εκανε καθε μανα εξαλλου. Συνεχισε να μου λεει διαφορα χαρουμενα περιστατικα με τα παιδια της,οπως για παραδειγμα μια φορα ειχαν βαψει με μπλε χρωμοσαμπουαν τα μαλλια του πατερα τους οταν εκεινος κοιμοταν, οταν μια ιδεα ηρθε στο μυαλο μου.

"Λοιπον το υπολοιπο της ημερας το παιρνεις ρεπο και θα ερθεις αυριο το μεσημερι παλι."της ειπα αποφασιστικα αλλα εκεινη κουνησε αρνητικα το κεφαλι.

"Δεν γινεται αυτο ο Κυριος Μανος θα νευριασει πολυ."

"Και ?Δεν θα τον φοβηθουμε επειδη εκεινος ειναι κομπλεξικος .Εσυ θα πας σπιτι σου να δεις τα παιδια σου και να κατσεις με τον αντρα σου και ολα θα τα τακτοποιησω εγω χωρις αντιρρησεις." το σοβαρο μου υφος δεν της εδωσε περιθωριο να αρνηθει και ετσι αφου με ευχαριστησε εφυγε γρηγορα πριν προλαβω να αλλαξω γνωμη.