Να με προσέχεις...

Κεφάλαιο 3

" Γεια σ ρε μαλάκα" του γράφω
" Γεια σ ηλίθιε! Πώς πάει?"
" Εεμ συνήθως με τα πόδια" το λέω για πλάκα
"Άι γ****** ρε!" μου λέει
" Με μεγάλη μου ευχαρίστηση" του λέω. Δεν χρειάζεται να μάθει όλο το πανελλήνιο ότι είμαι τσιμπημένος με την κολλητή μου! Ως γνωστόν εγώ είμαι της ' μιας νύχτας'. Έχω αρκετές κατακτήσεις!

"Οκ", μου απαντάει
"Λοιπόν τι άλλα?" του λέω
" Ξέρεις σκεφτόμουν κάτι"
" Ωχ τι σκέφτηκε πάλι το βρόμικο μυαλό σου?"
"Να έχει σχέση με την.... Μάγια..."

Ώπα, ώπα ποια Μάγια? Την Μάγια μου??? Άμα πει μαλακία ο π***** την γ******( Συγγνώμη για αυτό αλλά φαντάζομαι κάπως έτσι μιλάνε τα αγόρια!)
" Δηλαδή?" ρωτάω ανυπόμονα
"Να βλέπω την αδυνάμια που της έχεις! Φαντάζομαι δεν τρέχει κάτι αλλά τι λες να βάζαμε ένα στοίχημα?
",μου λέει με ένα ύφος νικήτη! Πιστεύει ότι δεν θα καταφέρω να κερδίσω. Ωραίο κολλητό έχω! Στα τυρογαριδάκια τον βρήκα?

" Ωραία λοιπόν! Τι στοίχημα???" λέω επιφυλακτικά
" Μπορείς, να καταφέρεις να την κερδίσεις? Ή τουλάχιστον να της κλέψεις το πρώτο της φιλί?" είπε και έμεινα να κοιτάω το κινητό μου. Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα η Ειρήνη λουσμένη! Τόση ώρα που μίλαγα η Μάγια με πείραζε. Η Ειρήνη προφανώς είχε ακούσει τις φωνές μας πριν οπότε έκανε την συνηθισμένη ερώτηση!

" Πάλι τσακωνόσασταν?"

" Ο Ορέστης πειράχθηκε που τον τάπωσα! Χαχαχαχα" είπε η Μαρκέλλα

"Δεν πειράχθηκα , αλλά όχι κι εσύ ρε Μάγια!!!" , είπα. Ήταν η στιγμή που μου είχε πει ο Κωνσταντίνος σχετικά με το στοίχημα. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη ώσπου στο τέλος πήρα την απόφασή μου..

"Σύμφωνοι" απαντάω στον Κωνσταντίνο ( από τώρα θα τον λέω Κώστα! Βρμαι να το γράφω ολόκληρο ;)

Μετά από λίγο η Μάγια ανακοίνωσε ότι φεύγει. Η Ειρήνη δεν μπορούσε να την συνοδεύσει οπότε προσφέρθηκα εγώ. Στην αρχή με κοίταξαν περίεργα αλλά μετά συμφώνησαν. Χαιρετήθηκαν και βγήκαμε έξω. Πήγαμε γύρω-γύρω και όσο διήρκεισαι η διαδρομή κοίταγα το κινητό μου όπου ο 'καλός ' μου φίλος μου έδινε συμβουλές. Ξαφνικά την ακούω να μου λέει ειρωνικά αλλά και με μια δόση αγωνίας και ζήλιας νομίζω στην φωνή της.

"Τι κάνεις εκεί ρε? Πάλι με γκόμενες μιλάς?"

Από μέσα μου γέλασα που ζήλευε αλλά αναρωτιόμουν κιόλας γιατί. Λες...? Μπαααα δεν νομίζω

"Όχι" της απάντησα και την είδα να ηρεμεί

"Ωραία, λοιπόν καληνύχτα" μου λέει και πάει να φύγει αλλά την πιάνω από το μπράτσο ,την γυρνάω και την κλείνω στην αγκαλιά μου. Πόσο την χρειαζόμουν αυτή την αγκαλιά? Πόσο την ήθελα δική μου? Πόσο? Υποτίθεται όμως πως το έκανα για το στοίχημα οπότε έπρεπε να μπω περισσότερο στο πετσί του ρόλου! Γι'αυτό της ψιθύρισα αισθησιακά στο αυτί.....

" Τι έτσι θα φύγεις? Χωρίς ούτε ένα φιλί?"

Με κοίταξε περίεργα αλλά στο τέλος γέλασε και με φίλησε, στο μάγουλο πάντα!

"Καληνύχτα" ψιθύρισε και παρά το σκοτάδι κατάλαβα ότι είχε κοκκινίσει! Έφυγε τρέχοντας και με άφησε με απορίες να με βασανίζουν.

"Πάει ο πρώτος γύρος!" λέω στον εαυτό μου. Τώρα πρέπει να περιμένω μέχρι το βράδυ που θα τα πούμε φβ. Άντε και ο Θεός βοηθός!!!!

"Τέλος Flashback"

Γεια σας!
Ξέρω είμαι απαράδεκτη που δεν είχα βάλει τόσες μέρες , αλλά ας σκεφτούμε την θετική πλευρά! Μείωσα το διάστημα που γράφω!!!! Αυτός ο χρόνος έχει μεγάλη διαφορά από τον χρόνο που έκανα ανάμεσα στο 1ο-2ο κεφάλαιο!

Τέσπα τώρα γνωρίσατε και την πλευρά του Ορέστη! Πώς σας φαίνεται? Τελικά ο Ορεστούλης ούτε κρύο ούτε ζέστη εεεε??? Περίεργο Άντε να δούμε τι θα γίνει όταν μιλήσουν αργότερα! Τι θα πουν άραγε?????

~Φιλάκια
Μάγια~

Πρέπει πάντα να έχεις μια αγκαλιά που να τους  χωράει όλους... αλλά εσύ να χωράς μόνο σε μία αγκαλιά!Την δική του!

#Ήσουν_είσαι_και_θα_είσαι_ο_μοναδικός_μου *¿*