Ο Βυθός Των Ματιών Σου.

Κεφάλαιο 17ο

《Άρη;》τον ρώτησε άφωνη καθώς κοιτούσε το σπίτι της. Δεν της απάντησε. Δεν μπορούσε, και εκείνος είχε μείνει το ίδιο άφωνος. 《Ποιος θα μπορούσε να το κάνει αυτό;》τον ρώτησε και ανάσαινε βαριά. 《Γιώτα δεν..δεν ξέρω!》της απάντησε. Προχώρησε. 《Γιατί κάποιος να μου ζωγραφίσει το σπίτι; Για μισό λεπτό..αυτό είναι φως;》ρώτησε καθώς έβλεπε από το παράθυρο μέσα στην κουζίνα. 《Το σπίτι μου, το σπίτι μου καίγεται!》του φώναξε και έτρεξε ως την πόρτα. Έβγαλε σαν τρελή τα κλειδιά και την άνοιξε με τετραμένα χέρια.

Τσίριξε και μπήκε και ο Άρης μέσα τρέχοντας. Έπιπλα αναποδογυρισμένα, η κουζίνα είχε πιάσει φωτιά, μαύρο παντού. 《Κάνε πίσω》της είπε και άρχισε να ψεκάζει με τον πυροσβεστήρα. Ευτυχώς έσβησε, όμως ο χώρος βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. 《Δε..δεν..》δεν ολοκληρώθηκε η πρότασή της καθώς έπεσε κάτω. Εκείνος πρόλαβε να την κρατήσει και την έβαλε απάνω στον καναπέ να ξαπλώσει. Πέρασε το χέρι μέσα από τα μαλλιά του νευρικά. 'Ποιος θα μπορούσε να είναι;'σκέφτηκε και ξεφύσηξε. Κοίταξε γύρω του. Όλο και κάτι θα άφηνε, αυτός που το έκανε, σωστά; Τουλάχιστον έτσι είναι στις αστυνομικές σειρές. Τώρα ποιος ξέρει; Παρατήρησε ολόκληρο το σαλόνι. Δεν είχε κάτι, κάποιο στοιχείο. Προχώρησε προς το χολ και εκεί είδε κάτι μεγάλα μαύρα βέλη να 'του λένε' να κατευθυνθεί προς το δωμάτιο της Γιώτας. Δεν ήξερε τι θα μπορούσε να βρει εκεί μέσα και καταβάθως φοβόταν αλλά σιγά μην το έδειχνε. Πήρε μια βαθιά ανάσα και άνοιξε την πόρτα.

《Άρη;》ακούστηκε, αδύναμη η φωνή της και έπιασε το κούτελό της. Κοίταξε το ταβάνι που ήταν μαύρο. Έσμιξε τα φρύδια της. Τι ήταν αυτό; Και γιατί ο τοίχος ήταν έτσι; Και τότε θυμήθηκε. Άρχισε να βουρκώνει. Ποιος θα μπορούσε να της το κάνει αυτό; Λίγο πιο πέρα είδε κάτι βέλη, και εκείνη. Σηκώθηκε αργά και πιάστηκε από τον χώρο τριγύρω για να μην ξαναπέσει. Κατευθυνόταν προς την κουζίνα ξανά. "Εδώ θα βρεις την καρδιά μου" έγραφε ένα χαρτάκι και ανασήκωσε το φρύδι της. 《Τι στο καλό;》ψέλλισε και πήγε προς το σαλόνι ξανά. Το έψαξε καλά καλά. "Εδώ θα θυμηθείς το πρώτο μας φιλί"έγραφε το δεύτερο χαρτάκι που ήταν κάτω από το μαξιλάρι και η ανάσα της έβγαινε γρήγορη. Έτρεξε στο δωμάτιό της και είδε τον Άρη να κοιτάει χαμένος. Το παρατήρησε και εκείνη. Σε ένα σημείο του σεντονιού είχε αίμα. "Εδώ θα θυμηθείς την πρώτη φορά" έγραφε με μεγάλα γράμματα ο τοίχος και γούρλωσε τα μάτια της. Πήγε και προς το μπάνιο. Το τελευταίο δωμάτιο. "Και εδώ θα δεις τον θάνατό σου"έγραφε με κόκκινο κραγιόν ο καθρέφτης και εκείνη τσίριξε.

Ο Άρης όταν την άκουσε βγήκε από την άβυσσο των σκέψεών του και πήγαινε σε εκείνη. Την βρήκε στο πάτωμα με τα χέρια μπλεγμένα στα μαλλιά της. 《Γιώτα;》έβαλε τα χέρια του στους ώμους της και έσκυψε. Την σήκωσε και την μετέφερε στο σαλόνι. Προσπάθησε να την ηρεμήσει. Την φίλησε στο κούτελο και την κουνούσε μέσα στην αγκαλιά του. 《Μήπως ξέρεις ποιος θα μπορούσε να είναι;》την ρώτησε χαιδεύοντάς το μάγουλό της. Τον κοίταξε για μια στιγμή με τα κόκκινα μάτια της. Πίεσε τα χείλη της και εισέπνευσε βαθιά.

《Ο Παύλος》απάντησε και έσμιξε τα φρύδια του. 《Παύλος;》επανέλαβε εκείνος και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. 《Έχει γίνει κάτι;》την ρώτησε και εκείνη ξεφύσηξε. 《Μεγάλη ιστορία..》 έκλεισε τα μάτια της και εκείνος αναστέναξε. 《Ναι βρε μωρό μου, αν δεν μου πεις όμως δεν γίνεται να ξέρω. Πρέπει να προσέχουμε》της είπε και εκείνη κατσούφιασε. Σηκώθηκε απάνω και πήγε στο δωμάτιό της. Εκείνος σκεφτόταν τι θα μπορούσαν να κάνουν για να είναι ασφαλής εκείνη. Το μόνο που ανησυχούσε είναι πως δεν ήξερε ποιος ήταν αυτός ο Παύλος, και το κυριότερο που είναι τώρα.

Μετά από λίγη ώρα η Γιώτα ήρθε έξω με μια μικρή βαλίτσα. 《Πάμε;》τον κοίταξε έντονα και εκείνος δεν μίλησε. 《Πρέπει να μου ανοιχτείς》της είπε ακόμη καθιστός στο καναπέ. 《Άρη, σε παρακαλώ..》του είπε καθώς δεν ήθελε καθόλου να ανοίξει αυτή τη συζήτηση που την στοιχειώνει τόσο καιρό. 《Απλώς κάποιος τρελός》συμπλήρωσε και την κοίταξε. Ήξερε ότι δεν θα έπαιρνε περισσότερες πληροφορίες για αυτόν σήμερα, προς το παρών.

Όταν έφτασαν σπίτι την κόλλησε στην πόρτα. Εκείνη τον κοίταξε σαστισμένη. Ήθελε να την κάνει να ξεχαστεί. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. 《Άρη..》ήθελε να πει κάτι αλλά δεν την άφησε. 《Όχι》της είπε αυστηρά και της έπιασε το κεφάλι. 《Σήμερα δεν θα ακούσω μη ή σταμάτα ή όχι Άρη μη σταμάτα. Σε προειδοποιώ.》της είπε σοβαρά και εκείνη χαχάνισε για λίγο. Δάγκωσε το κάτω χείλος της. 《Φίλα με》του είπε και εκείνος χαμογέλασε στραβά.

------------------------------------------------------

ΚΑΙ ΚΑΤ. Αυτό ήταν για φέτος. Του χρόνου πάλι. Χαχ. Καταλάβατε ε; φέτος; χρόνου; πλησιάζει το '16; .. όχι; .-.

Χε χε ξέρω το κόβω στο καλύτερο σημείο:) είμαι κακιά:)

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΘΑ ΦΈΡΕΙ ΤΑ ΠΆΝΩ ΚΑΤΩ. ΕΙΜ ΣΊΓΟΥΡΗ:"(

Καιιι I need your love. I need your love. I need your lo-lo-love. Habibi le. Axne XD
μόνη μου; όχιι έχω και την Ανθή μου μπιτσιζ. Έλα έλα πάμε μαζί. Χαχαχαχαχ.

Χμμμ. Αυτάα:3

#Ντονατσακια #λοβεε
-Ροδ:3'