Ο Βυθός Των Ματιών Σου.

Κεφάλαιο 11ο

Τον παρατηρούσε. Ήθελε να τον πλησιάσει αλλά φοβόταν. Και αν δεν ήθελε; Αν ήθελε να μείνει μόνος του αυτή τη στιγμή; Αν σκεφτόταν κάτι σημαντικό; Κι όμως, τι να ήταν αυτό που ξαφνικά τον μετέτρεψε έτσι;

Έβγαλε τα πέδιλά της. Ήθελε να βγάλει και τα ρούχα της αλλά σε μια στιγμή δείλιασε. Ντρεπόταν, κακά τα ψέματα..Όμως ήθελε να φτάσει κοντά του, δίπλα του. Οι πατούσες της ακούμπησαν το νερό. Ανατρίχιασε καθώς ήταν παγωμένη. Έκανε λίγα βήματα κάθε φορά, μέχρι που βούτηξε ολόκληρη. Κολύμπησε και έφτασε από πίσω του. Η ανάσα της βαριά καθώς είχε μείνει αρκετή ώρα κάτω από το νερό αλλά, δεν είχε συνηθίσει ακόμη και την θερμοκρασία..

《Γιατί ήρθες;》την ρώτησε ήρεμα. 《Ήθελα να είμαι δίπλα σου》του απάντησε χωρίς ντροπή και την κοίταξε πάνω από τον ώμο του. 《Δεν χρειαζόταν》σταύρωσε τα χέρια στο στήθος του. 《Δεν με ενδιαφέρει》του είπε σοβαρή και τον άγγιξε στην πλάτη. 《Γιώτα σε παρακαλώ, φύγε. Όχι αυτή τη στιγμή》της είπε και έκλεισε τα μάτια του. Δεν το έβαζε κάτω όμως. Πήγε μπροστά του και ξέδεσε τα χέρια του. Κόλλησε το σώμα της απάνω του και εκείνη την ώρα ο Άρης άνοιξε τα μάτια του. Είχε ανέβει απάνω του και τον αγκάλιαζε. Παραξενεύτηκε. Καμιά δεν του το είχε κάνει αυτό. Δεν είχε επιμείνει. Κι όμως, είναι εδώ τώρα μια γυναίκα που τον νοιάζεται. Τύλιξε και εκείνος τα χέρια του γύρω από την μέση της. Τότε παρατήρησε ότι ήταν μόνο με τα εσώρουχά της. 'Ω θεέ μου' σκέφτηκε και προσπάθησε να συγκρατηθεί αλλά άδικος κόπος. Την άκουσε να χαχανίζει. 《Δεν φταίω εγώ που είσαι με αυτά》της ψιθύρισε και εκείνη κοκκίνισε. 《Δεν ήθελα να βραχούν τα ρούχα..》του είπε και ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του.

Εκείνος χαμογέλασε..《Δεν κατεβαίνεις από πάνω μου;》την ρώτησε μετά από λίγο. 《Μπα..μ' αρέσει εδώ.》του απάντησε. 《Κοίτα. Το ξέρω ότι με ποθείς αλλά συγκρατήσου λίγο》της είπε και την άκουσε να γελάει. Έβγαλε τα πόδια της από την μέση του και κοιτάχτηκαν στα μάτια. 《Είσαι όμορφη..》της χάιδεψε το μάγουλο και του χαμογέλασε στραβά. 《Το ξέρω》του είπε και γέλασε. 《Δεν ντρέπεσαι λιγάκι;》την ρώτησε και έβαλε τα χέρια του πλάγια στη μέση της. 《Καθόλου》είπε και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. Την έφερε κοντά του. 《Δεν μου ξεφεύγεις..》της είπε με ένα πονηρό βλέμμα. 《Δες με》του χαμογέλασε αινιγματικά και εκείνος έσμιξε τα φρύδια του.
Αφού τον είδε πλέον χαλαρό, το εκμεταλλεύτηκε και ξέφυγε από τα χέρια του. Άρχισε να κολυμπάει προς τα έξω και ήταν έτοιμη να ακουμπήσει την άμμο. Όταν ένα χέρι τράβηξε το πόδι της και την έκανε να βυθιστεί πάλι μέσα στο νερό. Την σήκωσε απάνω και την κόλλησε πάλι απάνω του. Και από τους δύο έτρεχαν νερά σε όλο τους το σώμα και κοιταζόντουσαν στα μάτια βαριανασαίνοντας. Πλησίασε το πρόσωπό της..《Δεν πάμε έξω; Κρύωσα..》κατάφερε να πει λίγο πριν τα χείλη τους ενωθούν. Η αλήθεια είναι ότι ο Άρης απογοητεύτηκε λίγο αλλά δεν ήθελε να το δείξει. 《Μάλιστα κυρία μου》της είπε θεατρικά. Την πήρε σε στυλ νύφης και για μια στιγμή η Γιώτα τρόμαξε. Τσίριξε και τύλιξε τα χέρια της, γρήγορα, γύρω από το λαιμό του. 《Πωπω, αν είναι να το ξανακάνεις αυτό να ξέρω να μην σε ξανασηκώσω..》είπε και καλά θυμωμένος μόλις την κατέβασε.