BAL ARISSI

7.BÖLÜM GERÇEK Mİ ?

İzlediğim, voleybol maçı olmaktan çıkmış o dakikalarda serüvene dönüşmüştü sanki. Bana seslenilmesi veya etraftaki sesler.. Aslında orada yokmuşum gibiydi. Son anlardı, kafamda iki soru vardı sadece. Altı numara kim ? Bir daha görebilecek miyim ? Ne olduğu hakkında gram fikir yürütemiyordum lakin elimi ayağımı dolandırmıştı birbirine. Düşünmem gerekiyordu, ne yapıp edip bir plan yapıp bir fikir üretip ne pahasına olursa olsun ulaşmalıydım ona. Maçları bitmişti, soyunma odasına doğru ilerlediler. Bu boşluğu fırsat edinerek işe koyuldum. İlk önce kız takımı müsabaka fikstürüne bakıp ikinci maçlarının bizimkiyle aynı güne gelip gelmediğini öğrendim. Neden bilmiyorum ama bununla yetinmeye de niyetim yoktu. Beden eğitimi öğretmenim ayrıca antrenörümüz olan Sercan Hoca'mın yanında aldım soluğu. Havadan sudan muhabbetlerle yavaştan sorulara başladım. Özel okulda tanıdıkları olup olmadığı, hocalarını tanıyıp tanımadığı hakkında uzun denilebilecek bir sohbet ettik. Hocalarını yakından tanıdığını ve de eşinin de o özel okulda beden eğitimi öğretmenliği yaptığını söyledi. Söyledikleri yararlı olsa da yeterli değildi. Sonuçta ismini bile öğrenememiştim.. Bir anda o kadar azimle doldum ki peşini bırakmaya niyetim yoktu.

Biz üstümüzü giyinmiş maç saatini bekliyorduk, onlarda soyunma odasından çıkmışlar tribüne doğru geliyorlardı. Sokakta görsem birinin öyle baktığını "ne bakıyon lan dik dik" derdim, ama elimde değildi öyle odaklanmış izliyorum ve aklıma oturdukları yerin bir kaç sıra üstüne oturup daha yakından bakmak geldi. Tabi ki tek başıma gidemezdim kız zaten beni fark etmişti bu sefer absürt kaçabilirdi. Topladım takımı taktım peşime. Yerimizi aldık, sohbet ediyoruz. Benim gözüm ve beynim bir kaç sıra aşağıdaki adını bile bilmediğim o güzellikte, ağzımdan mantıklı bir kelime dahi çıkmadığına adım gibi eminim. Bizimkiler konuşuyor ben kafa sallıyor ve baktığımı hissettirmemeye çalışıyorum. Bir kaç dakika sonra fark ettim ki kızlarda bize doğru bakıyor ve gülüyorlardı. Bizimkiler olayı anlamışlardı fakat söyleyecek bir şeyleri yoktu. Ben bu bakışmalardan güç alarak bakma sıklığımı arttırdım iyice abartarak sesli konuşmaya başladım. Bir nevi laf atıyordum ama kötü bir amacım yoktu sadece yakınlaşmayı çok fazla istememden doğdu bir anda.

Bakıp gülmeleri devam ettikçe bende gülmeye başladım pozitif bir enerji almıştım o üçünden, iyi kızlara benziyorlardı. Birisi uzun kıvırcık saçlı, birisi kısa saçlı garip tipli, diğeri de uzun saçlı hoş gülüşlü namı değer altı numaraydı. Ben hala cesaret edipte konuşamamıştım ve yapamayacaktım da, ve bizim sıramız gelmişti. Karşılaşmamız başlamak üzereydi kenarda ısınmaya başladık. Ben gözümü tribünden ayırmadan ısınıyor, dikkatimi tam olarak veremiyorum. Haliyle saçma salak hareketler yapmam kaçınılmazdı. Bir kaç değişik ve derişik hareketten sonra kızlardan kahkahalar gelmeye başladı güldürmeyi başarmıştım. Hoşuma gitti de denebilirdi. Çıta hiç bu kadar yükseğe gelmemişti şimdiye kadar, heyecanın başka bir boyutunu yaşıyordum resmen. Oynayacağım oyun güzel olmak zorunda değildi mükemmel olmak zorundaydı artık etkilemeye çalıştığım biri vardı ve o biriyle aynı salondaydım.

Başlamamıza iki üç dakika kalmıştı, kızlarda hareketlilik fark ettim. Toparlanıyor, ufaktan ufaktan gidiyorlardı. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü resmen kendimi hazırlamıştım fakat olaylar istediğim şekilde ilerlememişti. Çok üzülmüştüm belki ama ikinci maç gününde tekrar geleceğini bildiğim için içim birazda olsa rahattı. Geriye güzel bir maç çıkarmak kalıyordu.. Karşılaşmamız bittikten sonra telefona sarıldım, ismini öğrenemediğim namı değer altı numarayı aramaya başladım. Şansım yerinde olacak ki bir kaç fotoğraf bulmuştum lakin ismini öğrenmek için başka şeyler gerekliydi...