The Once In A Lifetime Book One (Completed)

Chapter 49

Kiann's inner thoughts:

"Hi!anong pangalan mo?ako nga pala si shinri kiann park at ito naman ang kapatid ko,si bubbles park".-sabay abot ng kamay ko sakanya para makipag shake hands.

Tiningnan niya lang ako ng nakapoker face.

Hindi ko alam kung bakit ko siya nilapitan nun.

Nandito kami sa park ni bubbles para maglaro.

Tapos nakita ko siya na nakaupo lang at pinapanood ang ibang batang naglalaro.

Nginitian ko siya habang hindi ko pa din binabawi ang kamay ko.

Nagtataka na yung reaksyon niya sa akin.

Siguro kaya ko siya nilapitan kasi naramdaman ko na ang loner niya at wala siyang kaibigan.

"Hello,pwede ko ba malaman ang name mo?"-tanong ko ulit sakanya.

Nakatingin pa din siya sa akin.

Hala,hindi ata siya nakakapagsalita.

Tumayo siya ng deretso at inabot na niya ang kamay ko.

Infairness,nakakangawit ah!pero worth it naman.

"OH SEHUN"-matipid niyang sabi sa akin.

Nginitian ko ulit siya,pero,poker face pa din.

Hmmm..inborn n ata sakanya ang ganyan..hayaan na..haha!

"Tara,laro tayo,anong gusto mo?"-tanong ko sakanya.

"Kahit ano."-matipid pa din niyang sagot sa akin.

Pinagmasdan ko siya,bakit ganon,ang tipid niya magsalita.

"Ok,taya ka,habulan tayo".masigla kong sabi sakanya,sabay takbo palayo...

Nilingon ko siya,at nakita kong nakatayo pa din siya at nakatingin sa akin.

Si bubbles naman,nakaupo lang sa bench,habang hawak niya ung favorite doll niya.

"Oh?ayaw mo ba?sige,iba nalang,baka,mapagod ka pa eh,mapagalitan ka pa,dahil sakin."-natatawang sabi ko sakanya.

"Tsk!takbo na!"-nakapoker face pa din niyang sabi sa akin.

"A-ano?"-nauutal kong tanong sakanya.

"Takbo na kako,habulan gusto mo na laro di ba?kaya takbo na"-sabi niya ulit,this time,nakangiti na siya.

Napatitig ako sakanya,nung nakita kong humakbang na siya,bumalik ako sa wisyo ko at umatras para maghanda na para tumakbo.

Ilang sandali pa,naghahabulan na kami,tili ako ng tili kasi andyan na malapit niya na akong abutan,pero,pag malapit na siya,bigla siyang babagal para hindi niya ako abutan at makalayo sakanya.

Pag nakita na niyang malayo na ako saka siya tatakbo ng mabilis.

Ganon lang ginawa namin hanggang sa napagod kami.

Umupo na kami sa bench kung saan nakaupo ang kapatid ko.

Hinihingal pa kami sa ginawa naming pagtakbo.

Pero parehas kaming nakangiti at tiningnan ang isa't isa.

"Nakakapagod noh?pero,masaya,oh kita mo nag enjoy ka!haha!kesa kanina na nakaupo ka lang at nakatingin sa ibang bata na naglalaro."-natatawang sabi ko sakanya.