let me go!

ik moet ontsnappen

ik moet hier weg. maar hoe? als we weer naar een andere plek gaan? dan gaan rennen? heel veel vragen komen in me op. de telefoon was ondertussen al van mijn oor gehaald. ik werd naar een kamer gebracht. mijn handen werden losgemaakt en er ging een deur op slot, maar de blinddoek heb ik nog steeds over mijn ogen. ik wist niet of er iemand in de kamer is. ik deed de blinddoek af. het licht was aan. ik zag een normale wc, een douche, wat handdoeken en kam met een spiegel erbij. ik keek naar mijn polsen en enkels. ze waren helemaal rood van het opgedroogde bloed. ik kleed me uit, stapte onder de douche en zette de kraan aan. het voelde echt fijn, het lekkere warme water over je lijf heen voelen lopen. nadat ik klaar was trok ik mijn kleren aan en liep naar de spiegel. mijn haar was helemaal in de klit gegaan. ik kreeg het er niet uit. na een half uur proberen ben ik er niks mee opgeschoten. ik zag een schaar liggen. ik dacht er even over na en besloot om mijn haren tot mijn oren af te knippen.

na een tijdje naar mijn haar gekeken te hebben, ging ik nog even naar de wc, dacht na over hoe ik hier uit kon komen. ik moet hier weg. ik houd het niet heel veel langer vol hier. er klopte iemand op de deur. ik hoorde ineens ''are you done?'' ik schok ervan. ik dacht laat ik die blinddoek maar liggen. dan ben ik daar vanaf. ik klopte op de deur in de hoop dat ze hem open doen. zal ik hem dan slaan en wegrennen? of zal ik rustig meelopen? ik besloot toch maar normaal mee te lopen. de deur ging open en het eerste wat ik zag was iemand in pikzwarte kleren en een zwarte bivakmuts zodat ik hem niet kon zien. hij trok me aan mijn handen uit de badkamer. het deed heel erg pijn. van die touwen die ik om me handen had gehad. ik liep mee naar een kamer waar wel licht was. maar er stond niet veel in. dikke betonnen muren, een bed, een paar foto's en een klein raampje. ik bedacht bij mezelf dat ik in een verlaten gevangenis zat. oud donker en koud. ondertussen werd ik in de kamer op het bed gezet. ''you will be here for a long time, daar schrok ik van, if your parents not pay is this your new home'' ik kon bijna alleen maar huilen en denken aan mijn ouders. ik wil ze niet kwijt, waarom zit ik hier? ik zie er helemaal niet rijk uit. of willen ze dat ik geen leven meer heb? ging ik denken in mezelf. 

na ongeveer een kwartier in mezelf gedacht te hebben, klopte iemand op de deur. are you awake? hoorde ik iemand zegen. ik wilde niet meer praten maar het moest. heel zachtjes zei ik: yea i am. de man deed de deur van het slot af en liep naar binnen. we are gonna make some pictures of you for your parents. ik voelde een soort handboei aan mijn hand gehangen worden. ik moest daarom wel meelopen. ik kon niet weg. de man liep een trap af. ik moest mee maar dat wou ik helemaal niet. ik werd op een ijskoude stoel neergezet. in de kelder was een heel klein beetje licht. die precies op die stoel scheen. de man wees naar en touw. tie her up so it looks very scary for her parents! hoorde ik die man zeggen. ik liet het allemaal maar gaan. toen ik eenmaal vast zat vroeg ik met een droge keel: why am i here? de mannen keken elkaar aan en begonnen te lachen. you sweety zei een van de mannen. en streelde mijn gezicht. i want money others i will die. dus ze hebben me vast alleen omdat hun dan doodgaan? why me? vroeg ik iets harder dit keer. de mannen keken elkaar weer aan en er was een doodse stilte. ik bleef hun aankijken. eindelijk kreeg ik antwoord. becouse you was into the forest, in the dark. that was a bad idea. ik wist niet wat ik moest denken. ik liet het maar gaan en dacht in mezelf dat het wel goed zou komen. i know what you are doing . hoorde ik ineens na weer een doodse stilte. ik keek op want ik schrok een beetje van die stem. you wont wanna make pictures. oja vergeten. daarom zit ik nu vast. er werden foto's gemaakt met mijn mobiel en het werd naar elk contact gestuurd. ook mijn vrienden,ouders,klasgenoten en nog veel andere mensen. een van de mannen liep naar me toe met een doek. ik zat nog steeds vast en kon niet bewegen. hij deed de doek tegen mijn gezicht aan. ik kreeg barstende hoofdpijn en daarna werd alles zwart.

ik werd wakker in een donkere kleine ruimte. ik hoorde het optrekken van een auto. een kofferbak. waar gaan ze me heen brengen? en waarom? zou de politie daar geweest zijn? weer had ik honderden vragen in mijn hoofd. na ongeveer een half uur wakker in de kofferbak hebben gelegen stopte de auto. ik hoorde de deuren opengaan. de kofferbak ging ook open. het licht was zo fel dat ik echt niks kon zien. een van die mannen greep me bij mijn arm en sleurde me mee.  

ik werd in een kamer gedaan dat nog kleiner was dan de eerste kamer. het leek op een cel ofzo. er stond alleen maar een bed en een wastafeltje en een wc. meer niet. ik hoorde de deur op slot gaan en ik was weer alleen. in een donkere kamer. het was stil en ineens schrok ik van een geluid. ik hoorde een vrouw gillen. een gegil van pijn. ik schok weer van een geweerschot  en ik moest huilen, van paniek. wat als het mij overkomt? kom ik hier nog wel uit? en waar ben ik? er schoten enorm veel vragen door me heen. ik moet een plan bedenken om hier te ontsnappen. maar hoe?