let me go!

de dag dat ik wist... dat ik er nooit meer uit kwam.

de hele dag heb ik liggen denken in bed hoe het kon dat hij in de groep kwam. ik heb hem niet toegevoegd, zou het iemand anders zijn geweest? een van mijn vrienden? ik weet niet wat ik moet denken. wie is dat?! die mafkees aan de deur? van de zwarte auto? heel veel vragen komen in me op. de volgende dag liep ik naar beneden om wat eten te pakken. dit keer nam ik het mee naar buiten want ik heb nu alleen maar een beetje van het bos gezien. ik wilde meer ontdekken. ik kijk naar de parkeerplaats en ik zag daar geen zwarte auto's staan. zou hij weg zijn? ik weet het niet. ik liep rustig naar het visvijvertje. ik zag weer een man vissen, maar niet dezelfde man. ik liep verder naar het bos. het was nog een beetje donker. ik liep verder door de bomen heen. ik keek om me heen. ik hoorde niemand, en ik zag niemand. ik hoorde alleen maar wat vogels fluiten. ik liep nog iets verder in het bos. ineens voelde ik dat iemand mijn hand greep. ik schrok er van. ik probeerde weg te komen maar die gast wist mij onder controle te houden. ik kneep in zijn ballen.  hij gilde als een meisje! ik kon loskomen van hem. ik rende weg. zo hard als ik kon. een paar meter voor dat ik los was gekomen van die engerd, greep iemand anders me, bij mijn been. ik viel om en probeerde zo snel mogelijk op te staan. maar ik voelde een harde duw in mijn rug. ik viel weer om. ik voelde dat iemand op me ging zitten. op me rug. ik voelde nog iemand aan mijn benen zitten. er werd een zak over mijn hoofd gedaan en mijn armen op mijn rug gedaan. ik probeerde zo veel als ik kon. maar het was te laat.

ik kon niet meer bewegen. er was geen weg meer terug. ik kon mijn handen en benen niet meer bewegen. iemand pakte me op, over zijn schouder. en ik probeerde hijgend om nog los te komen. ik viel op de grond. ik voelde nog steeds de takken van het bos onder me. ''dus dit was het dan'' dacht ik bij mezelf. hier kom ik voorlopig niet meer uit. ik voelde van alles. ik werd ruig in de auto gelegd. ik hoorde een deur dicht gaan en ik wist dat ik er nooit meer uit kwam. de dag. ik dacht duizend dingen in mijn hoofd. uiteindelijk dacht ik bij mezelf: "dit is het! het is hem! van de zwarte auto! ik weet het zeker! en van skype!'' ik wist het 100% zeker dat hij het was. de hele rit lag ik in mezelf te denken aan mijn ouders, mijn vrienden, mijn klasgenoten. en hoe dit is gebeurd en waarom ik?  ik weet het niet meer. de auto stopte, ik hoorde dat een deur open ging. ik kon niks zien want er zat een zak over mijn hoofd heen. ik hoorde nog een deur open gaan. dit keer de deur waar ik lag. ik voelde dat er aan mijn benen werd getrokken. ik schrok ervan. ik probeerde nog los te komen, maar het werkte niet.  ik stribbelde zo hard als ik kon tegen hem. maar hij kneep me in mijn arm.zo hard, ik kon wel huilen.

eenmaal na het vechten om los te komen, werd ik neergezet. ik kon horen aan de voetstappen van de man dat hij grote voeten heeft. en niet veel later daarna voelde ik wat gefriemel aan mijn benen en handen. ik kon ze weer bewegen! ''eindelijk'' dacht ik bij mezelf.'het begon nu wel irritant te worden''. ik probeerde zelf de zak van mijn hoofd af te doen. maar dat lukte niet. mijn polsen werden door iets tegengehouden. een soort ketting ofzo. ik weet het niet. ik probeerde me uit te rekken maar ik kon mijn armen niet heel ver van elkaar vandaan halen. ik probeerde met mijn benen de ruimte te verkennen. het was niet groot het leek wel een soort isoleercel. ongeveer 2 vierkante meter. het was koud, heel koud. ik hoorde een deur open gaan. van een slot.''alsof ik weg kon komen, ik zit toch vast aan iets'' dacht ik bij mezelf. is de dag al voorbij? is het al nacht? of dag? ik wist niet hoe laat het was. en welke dag. hoelang ik hier al zat. ik hoorde een man zeggen: did we have the good one? ik durfde niks te zeggen. ik hield mijn hoofd naar beneden. om zo min mogelijk problemen te krijgen. yea, we did get the good one. hoorde ik iemand met een zware stem zeggen. en ik hoorde weer de deur op slot gaan. ik was weer alleen, helemaal alleen. ik probeerde mijn telefoon te pakken. maar precies dan hoor ik door de deur: did i get her mobile phone?  i will look. de deur ging open en de zak werd van mijn hoofd afgedaan. ik zag niks. ik voelde iets in mijn broekzak, een hand. ik voelde dat mijn mobiel eruit werd gepakt. i got him , and i dont want to hurt you . hoorde ik bij mijn oor. ik schrok er van. ik wilde weg kruipen tegen de muur. maar ik zat al tegen een muur. de man duwde me op de grond. ik voelde weer wat gerommel aan mijn armen en een van mijn benen. ik wist niet wat ik er van moest denken. ''gaan de kettingen van mijn armen af?'' ik hoopte op het goede. dat is altijd het beste. ''maar was is dat dan bij mijn been?'' in de tijd dat ik dat dacht in mezelf hoorde ik de man weglopen en een deur op slot gaan. en ik was weer alleen.

ik hoorde door de deur heen: ''we need to call her parents we just want money" ik  probeerde nog te roepen, maar er kwam niks uit mijn mond. ik had al heel lang niet gedronken en gegeten. ik hoorde weer door de deur:'' we got your doughter and if you pay us 100000$ we will give her back!!'' ik schrok er van. ik durfde niks meer te doen. ik durfde niet meer te bewegen. na ongeveer 3 uur alleen maar stil te hebben gezeten op de koude vloer, hoorde ik weer de deur open gaan. ik hoorde iets schuiven. het klonk als een bord of zo. en ik hoorde de deur weer dicht gaan.