EXO'nun Asistanı ✔

17. Bölüm

Gözlerimi yavaşça araladığımda yabancı bir tavan beni karşıladı. Burnuma çok keskin kokular geliyor, neresi burası?

"Kübra iyi misin?"

Chanyeol'ün sesini mi duydum az önce? Başım dönüyor, gözlerim açık olsa da her şey o kadar bulanık ki hiçbir şey göremiyorum.

"Doktor! Uyandı, hasta uyandı!" diyen bir ses sanki Kai'ye ait.

Ahh sonunda bulanıklık gitmeye başlıyor ve HD görebiliyorum. Şu anda içime girecek kadar yakın duran bu iki kafa kime ait ayırt edebiliyorum. Chanyeol ve Sehun.

Sehun: "Sista~ beni duyuyor musun?"

Chanyeol parmaklarıyla V yaparak : "Bu kaç? Söyleyebilir misin? Bence söyleyemiyor. Göremiyor sanırım! Kübra kör olmuş olabilir! Yoksa ikiyi hatırlamayacak kadar hafızasını mı kaybetti?"

Sehun heceleyerek konuşmaya başladı:

"Ben Se-hun-um. Ha-tır-la-dın-mı? Duymuyor mu yoksa?"

"Beyler sizi görüyorum da duyuyorum da" diye güç bela ağzımdan çıkardığım cümlem ikisini de mutlu etti.

Sehun: "Çok şükür hala Kübra."

"Nerdeyiz biz?"

Chanyeol: "Hastanede. Hatırlamıyor musun? Bayılmışsın. Zehirlenmişsin dedi doktor. Mideni yıkadılar."

"Ne? Zehirlenme mi? Kim getirdi beni? Siz mi?"

Sehun: "Kızım bir seferde kaç vitamin almışsın öyle? Doz aşımı olmuş."

Chanyeol: "Seni buraya Kai getirdi. Mideni yıkayacaklarını söylediklerinde tek başına olduğu için endişelenip bizi aradı. Çok değil üç saattir bekliyoruz uyanmanı."

Sehun: "Kai bizi ilk arayıp da ilaç yuttuğunu söylediğinde nasıl korktum haberin var mı? İntihar ettin sandım. Hem de daha bu sabah birlikte bovling oynamıştık. Sanki bizle vedalaşmak için oynamışsın gibi oldu. Ruhum çekildi o an."

"Başınızı ağrıttım özür dilerim" derken eğilmeye çalışınca kolumdaki serumu fark ettim.

Kai uzaktan seslenip: "Ya~ çok oynatma kolunu! Serum düzgün akmaz!"

Sol tarafa dönüp de bana doğru yürüyen bu insanlık abidesini görünce kalp atışlarımın hızlandığını hissettim. Yanaklarım yanmaya başlıyor. Bu hissi hatırlıyorum. Dünden beri böyleyim ben. Birinin alarmı mı çalıyor? Neden bip bip diye sesler duyuyorum?

Chanyeol: "Kai! Doktoru çağır! Makine ötüyor! Kübra'ya bir şeyler oluyor!"

Ben de dönüp cihaza baktım ve kalp sembolünün yanında sürekli değişerek 135-140-137... yazdığını gördüm. Bu da ne demek?

Hemşire koşturarak gelip cihazları kontrol etmeye başladı. Ve sonunda konuştu:

"Bir sorun yok, hastamızın kalp atışları hızlanmış sadece. Lütfen onu heyecanlandırmayın."

Sehun'un önce bana sonra Kai'ye baktığını gördüm. Bir şey söylemedi.

Chanyeol: "Tamam, heyecan yok Kübra. İyisin bak, ölmemişsin. Bundan sonra çok fazla ilaç almak yok. Heyecan da yok tamam mı?"

Sehun'un bakışlarında bir tuhaflık vardı, dalıp gitmişti, telefonu çalınca irkildi hatta.

"Alo? Hyung? Evet, Kübra uyandı. İyi iyi merak etmeyin. Ne zaman mı? Ben burada kalırım da Chanyeol ve Kai'yi bilmiyorum."

O niye burada kalıyormuş ya? Yazık sevgili abime! Ne mecburiyeti var! Müdahale etmem lazım:

"Sehun-a! Ben iyiyim merak etme. Siz gidebilirsiniz. Arkadaşlarımı ararım ben."