Contract met de duivel (Short story van de Woodshill Universum volume 1)

Hoofdstuk 11: trust nobody

~Hoofdstuk 11~

Het gevoel wat ik nu had was onbeschrijfelijk. Ik kon mijn hele lichaam niet meer voelen. Het leek wel alsof iemand bezit van mijn lichaam nam. Het was een strijd tussen mijn ziel en het onbekende. Ik deed mijn ogen voorzichtig open en had meteen het gevoel dat ik moest overgeven. Ik hield me sterk en ademde rustig door mijn neus in. De psychopaat zat hier natuurlijk achter. Ik kon het me allemaal niet meer beseffen. Zachery is de duivel. Aurora, mijn zogeheten beste vriendin zal al deze tijd hier achter en speelde met hem mee. Ik keek om me heen en zag dat ik vastgebonden was aan een boom. Dit deed me denken aan de voorkant van het boek wat ik eerder vond in de kelder. Ik raakte in paniek en wist meteen wat ze van plan waren. Ik ben een aas voor hun zieke ritueel.

Oh Nina hoe ben je nou weer in deze nonsens beland? Hoe goed ken ik Aurora nou eigenlijk? Het leek allemaal te mooi om waar te zijn om meteen vriendinnen te worden met iemand. Al die tijd dat ze dates had met mannen...was gewoon een smoesje. Zij speelde onder één hoed met Zachery samen. Conclusie: niemand is te vertrouwen. Maar alles wat ik had gedeeld met Aurora was dus gewoon een dikke leugen? Ik voelde dat er een traan ontsnapte en had het gevoel dat er geen uitweg meer was. Mijn hele leven was een leugen.

De grote vraag was natuurlijk: waarom? Waarom moest de duivel mij nou hebben? Ik heb hem niks aan te bieden. Ik schudde alle gedachtes van me af en probeerde sterk te zijn. Ik moet hier weg. Als ik ooit iets geleerd heb in dit leven is dat ik geen opgever was. Ik woelde met mijn handen op de grond en voelde iets scherps. Dit werkte me natuurlijk in het voordeel en ik probeerde met het scherpe voorwerp het touw door te breken. Ik voelde dat het touw al gauw slap werd en stond voorzichtig op. Ik graaide in mijn zak en moest zachtjes om mezelf lachen. Ik deed het stukje kauwgum in mijn mond en probeerde wat suiker in mijn systeem te krijgen.

Ik liep het donkere bos in en struikelde onderweg bijna. Wat vaag. Op de grond lag het boek van de kelder. Ik raapte de boek meteen op en pakte mijn mobiel erbij. Ik scheen met het licht van mijn mobiel en deed het boek open. Misschien stond hier iets in om me te helpen tegen deze waanzin. Het boek stond vol met rare tekens. Het leek wel latijns, maar iets vertelde me wat er in dit boek in zat niet goed was. Het was iets kwaadaardigs.

De paranoia dat ik kreeg was haast niet te missen. Er was geen uitweg in deze bos. Zachery zat een heel vies spelletje met me te spelen, maar ik zal nooit opgeven. Het boek was echt nutteloos en ik had de frustratie om het tegen een boom op te gooien. Tot mijn verbazing deed ik dat ook. Ik zag dat er iets uit het boek viel. Er lag een foto op de grond en het leek net alsof ik in mijn eigen spiegelbeeld keek. What the....

Het enige verschil was dat haar kleding van een andere tijd leek te zijn. Ik keek verwilderd om me heen en voelde alsof iemand me in de gaten hield. Ik draaide de foto om en zag mijn naam in gegraveerd.

''Miss N. Rossum, 1375''

O, mijn god. Wat is dit voor ziek spel. Ik wilde me omdraaien, maar kwam oog in oog met de duivel hemzelf.

''Wat mij altijd fascineerde was jouw stijl van vastberadenheid om alles zelf te gaan ontrafelen. Ik zie dat je niks veranderd ben, mijn lieve Nina''. Zijn stem klonk angstaanjagend en het gaf me kippenvel. Ik vond mijn stem en gooide de foto in zijn gezicht. ''Leg uit wat dit te betekenen heeft, Zachery!''. Hij graaide zo de foto in de lucht en keek er vol met passie naar. Ik kwam echt tot de conclusie dat hij psycho was.

Zijn ogen werden donker toen hij me aan keek. Dit blik kwam me zo bekend voor. Zo keek hij me namelijk ook aan op de eerste dag dat ik hem zag. Ik kreeg het benauwd en wist dat hij zijn spelletje weer uitprobeerde. Hij is niet te vertrouwen, Nina.

''Nina, toen ik je vertelde dat je voor altijd de mijne zou zijn. Was het geen grap. Ik meende het''. Hij pakte mijn hand vast en ik voelde allemaal verschillende emoties door me heen. ''Je liegt''. Zei ik geïrriteerd. ''Ík heb nog nooit gelogen tegen je. Het enige wat ik gedaan heb is dat ik je niet alles verteld had. Maar voor nu kom je met me mee. We hebben dit nu genoeg uitgesteld, Nina''. Hij trok me met zich mee naar een grote open veld en zag Aurora in het midden staan. ''Waar heb je het over, Zachery. Wat uitgesteld? Laat me alsjeblieft gaan''. Smeekte ik het uit.

''Alles wordt duidelijk met tijd en nee ik zal je nooit meer laten gaan. Die fout heb ik ooit gemaakt en zal ik nooit meer doen''. Zei hij vastberaden. Hij sleepte me mee en we stonden nu in een cirkel. Zachery gaf Aurora een knik en liet me los. Ik zag dit als me kans en rende weg. Ineens was de cirkel omsingeld met vuur en viel ik meteen naar achteren. Recht in de armen van Zachery. ''Er is geen ontsnapping meer mogelijk aan me, lieve Nina''. Ik schreeuwde het uit en riep verschillende scheldwoorden wat niet van herhaling vatbaar is. Ik hoorde hem grinniken en kreeg het gevoel dat ik op iedere moment kon doodvallen.

''Nina!, wat willen deze psychopaten van ons?''. Riep ineens een bekende stem. Ik keek om me heen en zag dat Becca in een andere cirkel naast me stond op het veld. Dit komt echt overeen met het plaatje van het boek. Maar wat deed Becca hier? ''Becca!, wat doe je hier?''. Riep ik het uit. Ik zag de tranen al vallen van een afstand en wilde haar zo graag troosten. Mijn beste vriendin verdient dit niet om deze waanzin ook mee te maken. ''Ik zei toch dat zij niet te vertrouwen was, Nina!''. Zei ze boos. Ik keek om me heen en keek Aurora recht in de ogen. Waarom kwam ik hier nu pas achter?

''Becca, het spijt me zo.... we komen hier uit. Samen. Dat beloof ik je''. Jammerde ik het uit. ''Dat weet ik, Nina''. Zei ze zacht. Ik keek haar recht in de ogen aan en zag de angst op haar gezicht. Ik zou zo mijn leven voor haar geven. Dat was ik haar verschuldigd.

''Nina, wat fijn dat je er bent. De drie beste vriendinnen zijn nu eindelijk compleet''. Zei mijn voormalige beste vriendin. ''Ben je er weer om nog een mes in mijn rug neer te steken!''. Zei ik boos terug. ''Wow, Nina zo herken ik je totaal niet''. Zei ze achterdochtig. ''Moet je horen wie het zegt, Aurora. Als dat je echte naam is! En wat doet Becca hier in hemelsnaam?''. Zei ik fel terug. Aurora schudde met haar hoofd en grinnikte in haar zelf. ''Onze lieve Becca hier is het offer voor deze mooie avond. Zij zal het verbond compleet maken''. Zei ze sinister.

''Wat voor verbond, bitch!''. Riep Becca het uit. ''Kijk, dit is waarom wij nooit een klik samen hadden''. Zei Aurora sarcastisch terug aan Becca. ''Wie wil nou een klik hebben met een psychopaat dat samen met de duivel samenwerkt. Moge je ziel in de hel branden''. Zei Becca geïrriteerd. ''Daar is het tenminste warmer dan hier in dit kikkerland''. Zei aurora cynisch terug. Ik voelde alsof al mijn energie langzamerhand uit mijn lichaam uitgezogen werd en wilde bijna flauwvallen.

Zachery streelde mijn arm en ik voelde me meteen weer op mijn gemak. Wat raar dacht ik. Ik zou toch bang voor hem moeten zijn? Deze moment ging Aurora niet onopgemerkt weg en ze zei: ''ik zie dat haar oude gevoelens en gedachtes weer langzaam terugkomen. Alleen onderdrukt ze deze zich heel goed. Eens een vechter...'''mompelde ze. ''Altijd een vechter...'' mompelde ik terug. Ze keek me in shock aan en ik kon niet geloven dat ik weer in dezelfde situatie zat als eeuwen geleden. Een gevoel van deja vu kwam over me heen. Opeens herinnerde ik me alles weer...