Contract met de duivel (Short story van de Woodshill Universum volume 1)

Hoofdstuk 9: love at first sight

~Hoofdstuk 9~
Als iemand mij vorig jaar had verteld dat ik in een zwarte BMW zou zitten met een psychopaat, dan zou ik zeggen dat die persoon gek was en een te wilde fantasie had. Kan niet geloven dat deze waanzin real life is. Ik keek op het dashboard en zag dat er al ruim dertig minuten verstreken was. Waar gaan we in hemelsnaam naartoe. De auto was gevuld met een akelige stilte en Zachery week zijn blik niet af van de weg. Wat een control freak....

De stilte bleef en ik werd er knettergek van. Dit was een goed moment om de stilte te verbreken. Ik keek hem aan en zag dat hij diep in gedachten zat. Het waren vast zieke gedachtes. ' We zijn al meer dan een half uur onderweg Zachery. Is het niet eindelijk tijd om open kaart te spelen?'. Zei ik een beetje te sarcastisch. Hij bekeek me vanuit zijn ooghoek en keek me wat donker aan. Ik wist op dat moment dat ik hem te pakken had. Hij was echt een psychopaat.....

Hij rolde met zijn ogen en wendde zijn blik van mij af en focuste weer op de weg. 'Hm, open kaart spelen? Oke, dat is dan geregeld. Wat wil je nou zo graag weten?'. Zei hij op een wat te kille toon. Was het nou donkere humor? Hij was echt niet in staat om iemand te vermoorden. Toch? Dit maakte ik mezelf wijs. Wat een paranoia allemaal. Ik kijk teveel crime shows op tv, daar zal het wel aan liggen. Ik raapte alle moed bij me op en had niks meer te verliezen.

'Ik kan niet precies mijn vinger op deze algehele situatie leggen, maar het is een feit dat jij iets te verbergen hebt. Iets duisters. En waag het niet om dit te ontkennen'. Zei ik een tikkeltje geërgerd. Hij bekeek me vanuit zijn ooghoeken en wendde zijn blik weer op de weg. 'Dat klopt, Nina. Het is zeker iets duisters wat ik voor je verberg'. Zei hij gladjes en er waren sporen van sarcasme te vinden in zijn toon. Ik negeerde zijn toon en bereidde me mentaal voor op de volgende vraag.

Maar er was één dringende vraag wat mij wakker hield. Ik moest erachter komen. 'Waarom ik, Zachery. Ik wil een eerlijk antwoord hebben'. Fluisterde ik. Hij veranderde een beetje van onderwerp en zei: 'Geloof je in liefde op het eerste gezicht, Nina?'. Ik slikte even en loog vervolgens. 'Nee, dat komt alleen in sprookjes voor'. Zei ik wat droogjes. Het leek net alsof de zuurstof langzamerhand verdween uit de ruimte. Het gevoel alsof ik op ieder moment moest stikken en flauw zou vallen was ineens heel sterk. Ik keek om me heen en zag dat hij nog sneller reed dan voorheen.

'Ik namelijk wel. Toen ik je voor het eerst zag, wist ik meteen dat ik jouw moest hebben. Het contract was allemaal het begin van mijn plan. Je dacht al die tijd dat het een contract was om stage te lopen binnen mijn bedrijf. Zo naïef ben je ook, mijn lieve Nina'. Ik keek hem direct in de ogen aan en kon het niet geloven. 'W-wat bedoel je?'. Het werd ineens moeilijk om nog normaal adem te halen en kreeg het gevoel alsof ik op ieder moment dood kon vallen. Het werd licht in mijn hoofd en alles leek om me heen te draaien.....

Hij schudde zachtjes zijn hoofd. 'Laten we een spelletje spelen. Ik stel de vraag en jij moet raden wat het antwoord zou kunnen zijn. Bij iedere fout, raakt de zuurstof in deze ruimte langzamerhand stuk voor stuk op'. Zijn stem werd steeds killer en ik keek hem verschrikt aan. Hoe kan hij dit doen? Hij speelt vieze spelletjes met mijn geest en ik kon niet meer helder nadenken. Deed hij dit nou echt met mij?

'Ik zal makkelijk beginnen. Met wie heb je een contract afgesloten?'. Ik knipperde even met mijn ogen en voelde een grote druk op mijn bovenlijf. 'Met jou, Zachery'. Zei ik ademloos. 'Ja, dat klopt. Maar ik heb vele namen waaronder ik ook bekend sta...tik tak, Nina...de tijd dringt'. Hij klonk als een psychopaat en ik kon geen enkele kant meer op. Ik wist het antwoord eigenlijk al die tijd al, maar kon het me nooit bevatten. Hij had me.

'Laat me gaan NU!'. Schreeuwde ik het uit. Ik probeerde het stuur van hem over te nemen en ineens zat ik recht tegen de rug leuning aan. Ik was versteend en kon me niet meer bewegen. Hoe kan dit nou? Werd ik nou mentaal gestoord? Ik raakte in paniek en zag dat zijn ogen ineens heel donker werden, pikzwart. O mijn god. Wie was hij? 'Wie ben jij?'. Schreeuwde ik het uit.

'De duivel'. Zijn kille stem bleef in mijn hoofd rondspoken, totdat het zwart werd voor mijn ogen..................