Perfecte problemen

Moon Blood 10

Skip een paar maanden...

Ik ben hem gevolgd, logisch toch? Hij had daar afgesproken. Leon en Zeb spreken steeds vaker af en ze verbergen iets, wat ik dus niet vind kunnen omdat het waarschijnlijk over mij gaat.

Waarom vertellen ze me niet gewoon wat er echt aan de hand is? Ik weet dat de trueblood en purebloods een soort oorlog hebben, maar er is meer. En dat weten zij, maar ik niet, terwijl ik er de meeste last van ga hebben.

Volgens mij zijn er meerdere oorlogen bezig door elkaar heen. Dat zijn mijn theorieën, ze hoefen niet waar te zijn.

''Wat verbergen jullie?'', vraag ik als ze me hebben zien binnenlopen en meteen stil zijn.

''Waarom zouden we iets verbergen?'', vraagt Zeb. Ohw die blik ken ik wel. Elke trueblood kijkt zo als ze iets verbergen!

''Omdat jullie wel HEEL vaak afspreken en praten en altijd stil zijn als ik langskom?''

''Goed punt...'', zegt Leon.

''Tussen wie is die oorlog nou echt bezig?'', vraag ik.

''Hoe weet jij van de oorlog?'', vraag Zeb meteen.

''Dat wist ik niet, maar jij hebt mijn vermoeden bevestigd. En nu gaan jullie me vertellen wat er aan de hand is en waarom ik er niks van mocht weten''

Dan volgt er een heel lang verhaal, waartussen Zeb steeds het woord probeert over te nemen  van Leon, en dan krijgen ze ruzie en blablablablablablabla..

''Het komt er dus op neer dat de Truebloods en Pureblood-engelen een soort oorlog hebben, omdat de Pureblood-engelen vinden dat Truebloods en Badbloods (waarvan er niet eens 10 zijn) ook goed moeten worden. En ik mocht het niet weten omdat jullie zeker wisten dat ik er naartoe zou gaan. Goed gedacht...'', vat ik hun verhaal samen. ''En ik mag er dus niet heen omdat ik badblood ben en ze dan proberen om mij ook goed te maken, waardoor ik mijn krachten misloop en daar spijt van ga krijgen?''

''Ja, beter zou ik het niet kunnen samenvatten'', zegt leon.

''En jullie dachten echt dat ik zit zwamverhaal zou geloven?'', vraag ik fel.

Zeb zucht. Leon kijkt me aan en ik kijk fel terug.

''Angel, we liegen niet. Luister naar ons en vertrouw ons!''

''Dat is hetzelfde als een kat op 2 muizen laten passen als je op reis gaat'', zeg ik.

''Angel, denk aan je bloed, wind je niet zo op en kalmeer!'', zegt Leon rustig.

Ik voel de vleugels weer uit mijn ruggengraad groeien en zie de zwarte omlijningen dikker en groter worden. Mijn ogen worden rood en mijn haar zwart.

Een kwaadaardige grijns neemt bezit van mijn gezicht.

Het stopt pas als iemand chocolade in mijn mond duwt.

De vleugels worden weer wit, mijn ogen weer helder blauw en mijn haar wordt weer lichtblond, zo saai.

''Sinds wanneer werkt chocola daartegen'', vraagt Zeb.

''Zijn we gisteren achter gekomen'', zegt Leon.

''Nee, ik heb haar al zo'n 20 keer geprobeerd te kalmeren met chocolade en ze bleef kwaadaardig''

''Chocola is niet het tegenmiddel, hier zit meer achter. Net zoals die oorlog, waar jullie me maar half over verteld hebben'', zeg ik.

''Je kunt gelijk hebben, maar...''

''VERTEL ME GEWOON OVER DIE OORLOG!'', roep ik.

(A/N Wow Angel dramaqueen!)

''Alles wat we je verteld hebben is de waarheid''

''Ja vast, rot maar lekker weg in je 'waarheid''', zeg ik en zonder te weten wat ik heb gezegd loop ik weg. Weg van de leugens, weg van alle leugenaars, weg van de pijn die het veroorzaakt.