Rich Girl in Disguise

Chapter 24: Trouble

Naglakad ako sa hallway with my eyes darted forward and tried to mute my surroundings. Pero hindi ko iyon kaya because the girls slash gossipers around me didn't bother to tone down their voice kahit na malapit lamang ang pinag-uusapan nila.

"Is she the reason kung bakit nag-away si Chad at Raf?" The girl give me a look, nakita kong tumango ang kanyang kaibigan. I see the news is all around now.

Pinagpatuloy ko ang paglalakad. Hindi ako sanay ng pinag-uusapan. Well, my parents are always the news but they see to it that hindi ako masasama roon. They shield me from the media and paparazzi. Kaya hanggang ngayon ay walang alam ang media kung anong itsura ng heiress ng aming mga negosyo.

Pagkapasok ko ay napatingin ako sa likod ng aming silid kung saan naroon ang 'popular' group. Kumpleto at tahimik silang nakaupo maliban na lamang kay Chad na wala roon. Tahimik akong umupo sa aking nakasanayang upuan sa harap.

Mayamaya ay dumating na ang aming first period teacher. Good. Ramdam ko ang tensyon sa buong classroom, kaya't mabuti na lang na may pagbabalingan kami ng atensyon.

Dumaan ang ibang subjects namin at kapansin pansin ang pagiging tahimik. Ang hindi naman matahimik ay ang mga kaklase kong isa lamang ang topic, ang pag-aaway ni Chad at Raf.

"I've been here the same duration as them." Turo niya sa mga taong nasa likod na tahimik lamang at parang hindi interesado sa kanilang paligid. "Ngayon ko lang nakitang nag-away ang magbestfriend."

"I know right." Maarteng sagot ng kanyang kaibigan.

"Yeah, and isang transferee pa ang reason. I heard sa third floor lang siya so it means na hindi siya higher class." Patuloy paren sa pag-uusap ang magkaibigan. Fuck, gossipers!

"So I don't see the reason kung bakit nila pagaawayan ang isang katulad niya." So ganito pala ang nangyayari kung hindi ka kabilang sa higher class? Kung nasa middle class ka or lower class ay paguusapan ka na para bang ang sama sama mo at isang mortal na kasalanan ang pagsasama sa isang higher class.

Hindi ko na kinaya ang pagtitimpi kaya bumaling ako sa kanila. Nagulat sila pero agad nila itong itinago. Inangat nila ang kanilang pekeng kilay, "Get a life, will you?" Singhal ko sa dalawa. Napahinto sa pagtuturo ang aming teacher.

"Miss Nebres, is there a problem?" Tanong ng aming teacher. Ha, ngayon niya lamang ito napansin. Great to have an insensitive teacher. Kanina pa nagdadaldalan ang mga 'to pero ako lamang ang napansin?

Hindi ko pinansin ang tanong ng aming teacher. "Fuck this social norms!" Hinampas ko ang aking upuan.

"Watch your language Miss Nebres!" Sita ng aming magilang na teacher. Binigyan ko siya ng matalim na tingin at napatikhim siya. She perfectly knows who I am. I don't want to include anyone pero dahil sa galit na nararamdaman ko ay hindi ko na mapigilan ang aking emosyon.

"M-miss Nebres, just calm down." Bulong niya, bakas sa boses ang takot.

Umirap ako sa kawalan. A very dramatic day indeed. Umalis ako sa classroom dala dala ang aking mga gamit. Walang pumigil sa akin, I don't think they can if they try.

Pumunta ako sa aking tambayan, umupo ako sa ilalim ng malaking puno at tinanaw ang green na field. Huminga ako ng malalim at pumikit.

God, is this a normal life? Bakit parang mas madali ang makulong sa isang mansyon at walang kinakausap. Doon hawak mo ang iyon oras, doon hindi mon a kailangan mag-adjust because it is your own little world.

Nagising ako ng may kumakalabit sa akin. Minulat ko ang aking mga mata at napansin dumidilim na. Mahaba haba pala ang aking tulog. Bumaling ako sa aking kanan at nakita ang nakakunot na noong si Daniel.

"What are you doing here?" Nakatayo lamang siya at nakatingin sa akin. Tumayo rin ako para magka-level kami.

"You're not worth it." Mariin at matalim niyang saad. Aminado akong hindi kami close ni Daniel and there is an unexplained disliking going on between us pero hindi ko inaasahan ang mga salitang iyon ang manggagaling sakanya.

Naalala ko ang sinabi ng aking Dad that I deserve everything because I am a Reynolds pero ngayon na hindi iyon ang aking apelyido ay 'I'm not worth it' na?

Hindi ako nakapagsalita, pero kabaliktaran kami ni Daniel. Mukhang marami siyang sasabihin and he didn't waste any time. "You're not worth it, Paula." Tinusok ang aking dibdib sap ag-uulit niya lalo na noong banggitin niya ang aking pangalan. It makes it more real na ang mga salitang iyon ay para lamang sa akin. "Simula noong mga bata kami ay kami na ang magkakasama at ni minsan ay hindi sila nag-away ng ganito kalala. Oo, nag-aaway sila sa mga laruan noong mga bata kami, mga pagkain." Ngumiwi siya. "Pero ngayon isang babae na."

Bumaling siya ng tingin sa langit at ganun rin ako. Nagpatuloy siya sa pagsasalita. "Noong unang araw pa lang ay ayaw ko na sa iyo. Because I have a feeling that you're just a trouble." Your instincts are true, Daniel. Gusto kong sabihin. That lahat ng malapit sa akin ay pwedeng masaktan, makidnap or worse ay patayin just to get me or my parents' wealth.

I am a trouble to anyone.

"And see? Nagkatotoo nga iyon." Naramdam ko ang kanyang mga mata kaya tumingin ako sakanya. I felt like what he has to say is really important that it can shatter my world. "Hindi ang isang tulad moa ng titibag sa ilang taong pagkakaibigan namin, Paula." Suminghap ako sa kanyang mga salita. I didn't know that Daniel is cruel. So so unbelievably cruel.

My entire face is emotionless and I wouldn't dare to show anything to him. Hindi maaring bigyan ko siya ng clue na naapektuhan ako sa mga salitang binibitawan niya.

"I don't like you but do me a favor and stay away from my friends. Don't destroy relationships." Tumalikod siya at nagsimulang maglakad pero bago iyon ay nagsalita siya muli.

"Build your own at wag mo kaming isali rooon." I watch his figure getting smaller as he walks further. My system doesn't function at the moment. Hindi ako magalaw, makapagsalita. All I do is to breath and stand their alone in the middle of the field.

Then the reality came back to me but all I saw is darkness. And my mind went blank.

God!