Ik veranderde zijn naam

10

Ik keek om me heen. Het was licht. De zon scheen door het kleine raampje recht in mijn gezicht. Ik stond op. Ik liep de frisse ochtend lucht tegemoet. Het was heerlijk. Het zand was precies goed. De zon was warm, maar niet te warm. Het was fijn om na te denken zo. Ik wist niet wat er gister met me aan de hand was. Maar ik kon nergens heen. De gedachte van Zack en mij alleen al, deed me bibberen. Ik snapte niet waarom ik niet gewoon achter Diaz aan reed. Ik snapte niet waarom ik zack kuste terwijl ik daarvoor tegen Diaz zei dat ik niemand zou kiezen. Ik liep het huisje weer in. Zack lag te slapen. Zijn bovenlichaam kwam bloot boven de deken uit. Hij was schattig. Maar Diaz was schattiger. Ik zuchtte. Ik schreef op een briefje:
'Sorry Zack. Ik moest echt gaan. Ik weet niet wat me bezielde. Het spijt me. X C.' Ik legde het briefje op de tafel en snelde het huisje uit. Gister was Zack zo zorgzaam. Hij troostte me. Ik zocht een taxi. Maar toen ik instapte wist ik niet waar ik heen moest. Ik had geen telefoon of geld. Snel stapte ik weer uit. De enige plek waar ik naar toe zou kunnen, was Diaz. André en Jenny mochten niet weten dat ik nog hier was. Ze zouden meteen mijn vader inlichten. Ik begon te lopen. Uiteindelijk kwam ik weer in de buurt waar ik woonde. Ik liep door naar Zack en Diaz huis. De auto van Diaz stond op de oprit. Ik belde aan.
'Ja?' Hoorde ik van boven. Gelukkig was het Diaz zelf.
'Diaz?' Riep ik. Het raam boven me ging open. Diaz zag er beroerd uit. Hij had wallen.
'Wat moet je Carly?' Zei hij nors.
'Kan je alsjeblieft open doen? Ik moet mijn vader bellen.' Vroeg ik. Ik zag hem twijfelen.
'Waarom? Was je nacht met Zack niet leuk genoeg?' Zei hij. Ik zuchtte.
'Ik... Het spijt me maar er is niks gebeurd.' Zei ik zuchtend. Diaz haalde zijn schouders op en sloot luidruchtig het raam. Ik draaide me hopeloos om en begon weer te lopen. Ik liep naar het strand van Diaz en plofte neer onder de boom. Daar viel ik in slaap. Toen ik wakker werd, lag ik in een auto. Geschrokken keek ik omhoog. Ik zag mijn vader aan de bestuurders kant zitten. Hij zei niks. Snel ging ik recht op zitten.
'Pap?' Zei ik zacht. Hij reageerde niet. In plaats daarvan gaf hij extra gas. Uiteindelijk herkende ik het weer. Het vliegveld.
'Nee! Ik wil niet terug.' Riep ik geschrokken. Mijn vader parkeerde de auto.
'Jij gaat mee Carlyn. Jij gaat weg uit Miami en je komt niet meer terug begrepen.' Zei mijn vader streng terwijl hij me de auto uitliet.
'Dat bepaal jij niet.' Zei ik.
'Goed, tot je volwassen bent, verbied ik je het om hier nog langer rond te hangen.' Zei hij boos. Ik reageerde niet en bleef zitten.
'Hoe haal je het in je hoofd om het vliegtuig uit te gaan en niet meer terug te komen?!' Riep mijn vader.
'Hoe haal jij het in je hoofd om mijn ex vriendje op te bellen om me terug te nemen.' Zei ik boos.
'Dat was voor je eigen bestwil jongedame.'
'Ik bepaal zelf wel wat goed voor me is.' Mijn vader  haalde zijn koffer eruit.
'Ik was bijna alleen teruggevlogen naar Nederland!' Riep hij terwijl hij aan mijn arm sjorde.
'Kom. Eruit. We gaan. Nu.' Zei hij streng. Met tegenzin stapte ik de auto uit. Ik pakte mijn mobiel uit de tas. Ik had 55 gemiste oproepen en 20 sms'jes. De meeste kwamen van mijn vader. Behalve de recentste. Zack had me gebeld. Ik luisterde de voicemails.
'Carly? Waar ben je?'
'Carly. Ben je naar Diaz? Heb je wel iets? Ben je bij je vader?'
Ik zuchtte en typte naar hem:
'Ben oké. Ik ga terug naar Nederland. Sorry. Het moet. Carly.' Ik kreeg een berichtje binnen.
Van Diaz.
'Het is beter zo Carly. Geloof me. Voor jou, mij en Zack. Ik ga je missen. Diaz.' Ik staarde naar mijn schermpje. Opeens begreep ik het. Diaz had mijn vader gebeld en gezegd wat ik had gedaan. Door Diaz zat ik nou hier. De tranen vulde mijn ogen. Diaz wilde me gewoon weg. Ik deed boos mijn mobiel uit. Hoewel ik wist dat het m'n eigen schuld was, ik was bozer op Diaz. Misschien was het inderdaad beter om terug te gaan. Misschien was dit even een wake up call. Ik zou m'n oude leven in Nederland weer oppakken. Ik zou weer gelukkig zijn. Maar dat was niet hoe het ging. Sterker nog, het ging alleen maar slechter.
Oktober....

November....

December....

Januari....

Februari....
Zo verstreken er maanden. Mijn leven was niet leuk. Ik ging niet meer stappen. Ik had geen vriendjes of veel vriendinnen. Ik had geen zin in school en ik had geen zin in alles behalve in m'n bed liggen. Op een dag kreeg ik ineens een sms. Ik staarde naar mijn mobiel. Mijn hart keerde om.
"De tiener baas Diaz Boss (19), van het strandhuis Lasea, is gister in een heftig auto ongeluk geraakt. Het verkeerd hem slecht en de doktoren weten weinig meer wat ze kunnen doen. Men spreekt van een bijzonder verlies, aangezien de heer Diaz nog meer verdient dan zijn vader Hugo Boss op die leeftijd." Ik liet mijn telefoon uit mijn handen vallen. Een paar minuten bleef ik hulpeloos staan. Wat moest ik doen? Pas na twee minuten bewoog ik weer. Ik pakte mijn telefoon en scrolde naar Diaz. Voicemail. Toen naar Zack.
'Met Zack Boss.' Zei hij met een nette toon.
'Zack?' Zei ik zacht. Ik hoorde Zack naar adem happen.
'C-Carly?' Stamelde hij.
'Ja.' Fluisterde ik. Het viel stil.
'Hoe is het met Diaz?' Vroeg ik zacht. Ik hoorde dat Zack zijn nette stem weer oppakte.
'Het spijt me Carly. Ik mag daar niks over loslaten. Je bent geen directe familie.' Zei Zack plechtig. Ik staarde ongelovig naar mijn mobiel.
'Zack?!' Zei ik geïrriteerd maar de verbinding was verbroken. Hoe durfde hij. Ik liep vastberaden naar mijn laptop. De eerste de beste vlucht vertrok over zeven uur. Het was ochtend dus ik zou kunnen vertrekken voordat mijn vader thuis kwam. Ook was ik oud genoeg om alleen te vliegen. Ik rende naar mijn kamer. Ik boekte de vlucht van mijn eigen geld en propte al mijn spaargeld in mijn tas. Ik pakte wat kleren en eten en vertrok daarna met de bus naar het vliegveld. Op het vliegveld moest ik nog vijf uur wachten. En ik wist diep van binnen dat dit ook deels was om Zack weer te zien. Maar ik moest wel. Ik deed mijn muziek in mijn oren en zo kon ik na vier uur instappen. Ik ging zitten. Aan het raampje. Een jongen van mijn leeftijd kwam naast me zitten. Hij keek me onderzoekend aan en ging toen verder met z'n mobiel. Hij had bruine ogen en blonde haren. Ik herkende hem ergens van. Hij glimlachte snel en deed toen zijn telefoon weg. Zijn telefoon ging weer.
'Yo Zackery. Ik ben onderweg. Ben vanavond bij je. Hou je t nog vol man?...
Aha. Sterkte ouwe. Zie je vanavond.' Zei hij. Ik keek hem onderzoekend aan.
'Wat?' Vroeg hij toen hij me zag kijken.
'O niks.' Mompelde ik.
'Moet je ook naar Miami?' Vroeg de jongen. Ik knikte.
'Waarom?' Zei hij. Ik keek hem aan.
'Een, euh, oude vriend is in een ongeluk geraakt.' De jongen knikte begrijpelijk.
'Hoe heet je?' Vroeg hij.
'Carly Jefferson.' Zei ik. Zijn ogen lichtte op.
'Oh die naam ken ik.' Mompelde hij. Ik keek hem vragend aan.
'Oh. Mijn neef heeft wel eens over je verteld. Ik herkende je al.' Zei de jongen.
'Je neef?'
'Ik ben Ties Boss. Jij bent toch Carly? Als in Carly en Diaz?' Zei Ties. Ik staarde hem aan. Zat ik nou letterlijk naast nog een Boss familielid.
'Euh ja. Ga je ook naar Diaz?' Zei ik. Ties knikte.
'Jij ook?' Ik knikte ook.
'Nou dan kunnen we samen reizen he.' Zei hij met een knipoog. Ik glimlachte.
'Je woonde toch in Miami? Was je op vakantie in Nederland?' Zei Ties. Blijkbaar wist hij nog niet dat Diaz en ik niks meer hadden.
'Euh. Diaz en ik zijn euh. Uit elkaar.' Hopelijk werd hij niet boos. Ties keek me vragend aan.
'Het is ingewikkeld. Maar ik hou nog steeds van Diaz.' Ties knikte.
'Ik snap wel waarom Diaz op je viel. En Zack? Nooit last van hem gehad? Ik bedoel, hij is een goeie gozer maar een beetje een Player is hij wel.' Ik knikte.
'Klopt. Ook een reden van de breek tussen Diaz en mij. Ik werd ook verliefd op Zack.' Ties keek begrijpend.
'Driehoeksverhouding.' Ik knikte.
'En nu? Weten ze dat je komt? Wordt het niet gênant?' Ik zuchtte.
'Weet ik niet. Nee. Ja.' Zei ik op al z'n vragen. Ties grijnsde.
'Weet je wat.' Hij pakte zijn mobiel.
'Yo Zackery. Ik neem een gast mee. Het is een heel leuk meisje en ik weet zeker dat je er heel blij mee bent.' Zei hij daarna hing hij op.
'Zack-er-y?' Herhaalde ik verbaasd.
'Ja, Diassel en Zackery Boss heten ze eigenlijk.' Zei Ties lachend. Ik vond Ties aardig. Hij was precies de mix tussen Diaz en Zack. De aardigheid van Diaz en toch die flirt trucs van Zack. En ook het uiterlijk klopte. Weer diezelfde bruine ogen en weer dat blonde haar. Ze konden wel drieling zijn. Het was gek. In minder dan een jaar had ik gewoon drie Boss jongens ontmoet. Waar was ik in vredesnaam in beland?