Βγήκαμε από το δωμάτιο και κατευθυνθήκαμε προς το ασανσέρ. Πάτησα το κουμπί όμως δεν λειτουργούσε.
«Μάλλον το ρεύμα θα έχει πέσει».
«πάμε από τις σκάλες» είπε ο Aleksey.
Προχωρήσαμε στον διάδρομο του νοσοκομείου, ο οποίος ήταν γεμάτος σκόνη και βρέθηκε μπροστά μας ο Damon.
«Θέλω απλά να σας βοηθήσω, με έστειλε ο αρχηγός από έναν καταυλισμό στο δάσος για να βρω επιζώντες στο νοσοκομείο, γι' αυτό ακολουθήστε με, δε θα τα καταφέρετε εκεί έξω μόνοι σας».
«Τι έχει συμβεί εδώ πέρα?» πρόλαβα να ρωτήσω πριν ο αδερφός μου αρχίσει να μιλάει. Διαβάζοντας την νευριασμένη έκφραση απλωμένη σε όλο του το πρόσωπο από την στιγμή που είδε τον Damon, Ήξερα ότι αυτό που θα έλεγε δεν θα ήταν για καλό. «Θα καταλάβεις» είπε με ένα αυτάρεσκο ύφος τύπου : 'έχω και πάλι δίκιο' και προχώρησε προς την κατεύθυνση των σκαλιών.
Στο μεταξύ κρατούσα με χίλια ζόρια τον Aleksey, ο οποίος ήταν έτοιμος να ορμίσει στον περίεργο τύπο που είναι πανταχού παρών.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τα σκαλιά και ξαφνικά μια λάμπα έπεσε από το ταβάνι και έσπασε. Την επόμενη στιγμή ένιωσα ένα τσούξιμο στο χέρι μου και αίμα άρχισε να στάζει.
«Βικ γαμώτο καλά είσαι?»
Έπιασε το χέρι μου και διέκρινα μια βαθιά πληγή.
«Πάμε πάνω να βρούμε κάτι να βάλουμε.»
Ανεβήκαμε τις σκάλες και προχωρήσαμε προς τα δωμάτια.
«Aleksey βρες κάτι πονάω πολύ.» «Τώρα, περίμενε ψάχνω.»
Όμως ο Damon μπήκε στο δωμάτιο από το πουθενά.
«Τι έπαθες?» Έτρεξε και είδε το χέρι μου.
«Απρόσεχτη όπως πάντα.» Τι πάντα? Από πότε με ξέρει?
Άνοιξε το συρτάρι και βρήκε έναν επίδεσμο με αντιβακτηριδιακό υγρό. Μου το απολύμανε και το τύλιξε. Τα χέρια του ήταν πολύ απαλά και ανατρίχιασα. Ελπίζω να μην το κατάλαβε.
«Έτοιμη.» «Ευχαριστώ.»
«Τώρα μας συγχωρείς αλλά πρέπει να φύγουμε.» Είπε ο Aleksey και με έπιασε από το άλλο χέρι.
«Εδώ δεν μπορέσατε να βγείτε καν από το νοσοκομείο χωρίς να πάθετε τίποτα, εκεί έξω δε θα επιβιώσετε. Απλώς θέλω να βοηθήσω. Αφήστε με.»
«Aleksey μην είσαι τόσο εγωιστής, ας τον ακολουθήσουμε και μετά βλέπουμε.»
«Μία μόνο ευκαιρία.» Είπε ο Aleksey. «Δεν θα σας απογοητεύσω.»
YOU ARE READING
The Power of 2100
Teen FictionΌταν η Γη έχει καταστραφεί και ο μόνος σύμμαχος σου είναι η ελπίδα εύρεσης της αιτίας καταστροφής της ξέρεις ότι έχεις μπλέξει άσχημα. Μερικές φορές όμως το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τρέξεις. Είπα και έπεσα στο κενό.
