TDBS2: Wicked Encounter - COMPLETED (PUBLISHED under Precious Pages: LIB Bare)

CHAPTER 8

Pinaikot niya ang mga mata. "Kakaiba ka rin mag good morning, no?"

Mahinang natawa si Nykyrel at tinulungan siyang isuot muli ang pang-ibaba niyang saplot.

As he finish helping her, he kissed her belly and wink at her. Her heart did a summersault.

Inirapan niya ito para itago ang kilig na nararamdaman. "Come on. Mag breakfast na tayo."

"Hindi ka na nauutal." Hindi niya napigilan ang sarili na punain ito.

Gulat na bumaling sa kaniya ang binata. "W-what?" His face fell in an instant.

She sighed in disappoint. Back to stammering again. "Wala. Halika na."

Bumangon si Lechel at hinila ni Nykyrel palabas ng silid patungo sa kusina. At dahil walang kaalam-alam si Nykyrel sa pagluluto kahit pa nakadepende ang buhay nito do'n, siya ang nagboluntaryong nagluto ng agahan nila.

Lechel cook a simple breakfast. Eggs. Bacon. Fried rice and then four pieces of pancake. Habang nagluluto siya, naliligo naman si Nykyrel. So when Lechel finished cooking breakfast, Nykyrel was already back from taking a shower and he freaking smell nice.

Naghahain siya sa hapagkainan ng yakapin siya ng binata mula sa likuran at hinalikan sa pisngi.

"Ang bango ng agahan natin, ah." Komento nito.

Hindi napigilan ni Lechel na humarap sa binata at singhotin ang mabango nitong amoy.

"Damn, Nykyrel," ikiniskis niya ang dulo ng ilong sa leeg nito. "You smell so good."

He chuckled. "T-thanks."

Nang mag-angat siya ng tingin sa binata, bahagyang namumula ang pisngi nito pero kaagad din naman iyong nawala.

Mahina siyang natawa sa nasaksihan. "Dis you just blushed?"

Nykyrel scowled. "Nope."

Lechel poked his cheek. "Aminin, namumula ka kanina." Tudyo niya rito. "Para namang ngayon ka lang nakatanggap ng compliment."

Biglang nawala ang emosyon sa mukha nito. Pain crossed his beautiful deep lazy brown eyes. "Paano kung sabihin kong ngayon lang ako nakatanggap ng compliment?"

Gusto niyang kutusan ang sarili. Of course, he doesn't get compliment often! Binu-bully ito noon at alam niyang puro hinanakit ang natatanggap nito sa iba.

Masuyo niyang sinapo ang mukha ng binata saka hinaplos ang pisngi nito. "Nykyrel, you are the most handsome man i ever met." Sinalubong niya ang mga mata nito na puno ng pagdududa at kawalan ng tiwala sa sarili. "You smell nice and i like that smell of yours. Nuong makita kita, napatanga ako sa kaguwapuhan mo." She had to feed his ego. Kailangan nitong malaman kung gaano siya kaapektado sa presensiya nito. "Kahit nuong una ang sama ng ugali mo, para sakin mabuting tao ka pa rin kasi hindi mo ako iniwan doon sa may gate para pira-pirasuhin ng aso mo. You're amazing."

Umiling ito, "i-i s-stammer—"

"And i don't care. Hindi magbabago ang tingin ko sayo kahit pa maging pepe ka na talaga."

This time, Nykyrel smiled. "T-thanks for m-making m-me feel b-better."

Inilapat niya ang labi sa mga labi nito kapagkuwan ay bahagyang inilayo ang labi niya sa labi nito. Lechel didn't know why she kissed him. Parang normal na sa kaniya ang halikan ang binata. Why is that? She felt like he needed a kiss, a hug and someone that will accept him no matter what.

At ikaw ang taong 'yon? Ani ng munting tinig sa likod ng isip niya.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi. I wish i could be that person. Pero alam niyang masasaktan si Nykyrel ng dahil sa kaniya. He is her assignment. And she will hurt him in order to get promoted.