DOĞANIN ŞARKISI VE EFSANELERDEKİ DANS

꧁17.2 ~ Uyanmayan İz꧂

Gunay7777 Bu bölüm sana...

《17. BÖLÜM / PART 2》

Leodra: Uyanmayan İz

Leodra bayılan kızın bedenini kucağına alarak onu hırsızdan uzaklaştırarak başka bir ağacın altına taşıdı. Kızın masum duran suratını izlerken yüz hatlarının sertliği karşısında ufak bir gülümseme belirdi suratında. Kızın yüz hatlarının sert olmasını seviyordu.

Yanına ne ara geldiğini bilmediği Freya, İzella'ya bakarken kızın başındaki yaraya gözü takıldı, Leodra'nın. Burada ne olmuştu ve İzella neden bu kadar öfkeliydi? Kızın sürekli üzerinde olan öfkesinin bir anda ortaya çıkmayacağını biliyordu. Onu bir şey yada biri kışkırtmış olmalıydı.

"Freya bana neler olduğunu anlatır mısın?"

Freya delirmiş gibiydi. Başından akan kana elini götürdüğü sırada Leodra yapmasını engellemek için kızın bileğini tutup kolunu aşağı çekti.

"Freya bana neler döndüğünü anlatır mısın?"

Kız şok olmuş bir şekilde baygın İzella'nın bedenine baktı. "O... o delirmiş gibiydi." Kelimeler ağzından dökülürken şaşkınlığın bataklığında çırpındıkça derine gömülüyordu. "Onu gördüm. Adama yaptığı şeyi ve gözleri..." nefesi kesildiğinde Leodra kaşlarını çatmıştı. İzella'nın gözlerinde ne görmüştü? "Gözleri kırmızıydı."

"Peki neden bunlar oldu?" Leodra, İzella'nın amacını merak ediyordu- bunca şeyi neden yaptığını.

Freya önce bir an durdu hatırlamaya çalıştı. "Eşyalarımızı ve harita çantasını çalmışlardı. Hırsızın peşindeydik. Bulduk da ama harita yoktu. Adam bizi haritaya götürebileceğini söyledi. Sonra adamları tarafından saldırıya uğradım." Freya etrafına bakındı yeni bir şey aklına gelmiş gibi bana döndü. "Salvador ortadan kayboldu. Salvador nerede?"

Freya korkudan çıldırmış gibi Salvador'u sormaya devam edince Leodra elini kaldırdı. Kendinden emin değildi ama avucunun içini kızın başına kanayan yaraya bakar gibi koyarak odaklanmaya çalıştı. Freya donmuş halde put gibi dikilerek kalakaldı.

Bir kaç dakika sonra Freya gözlerini boşluğa dikiyor gibi görünmekten uzak bir şekilde İzella'nın başına eğildi. Leodra derin bir şekilde nefes vererek ayağa kalktı. Sırada Salvador'u bulmak vardı. Ağaçtaki adama kısa bir şekilde göz attı. Adam acıdan bayılmış gibi görünüyordu.

Ormana dalarken yüksek sesle bağırdı. "Salvador!" Ne tarafa gittiğini bilmiyordu. Bu yüzden aklında ki plan çember çizerek sonra da alanı büyülterek çevreye göz atmaktı. Salvador'un çok uzaklaştığını düşünmüyordu.

Yürümeye devam ederken bir şey aniden durmasına neden oldu. Biraz ileride yeşil bitkilerin arkasında sakladığı her ne ise etrafına beyaz bir ışık yaymasına neden olmuştu. Ardından kesik ve sık nefesler kulağını doldurdu. İnlemeler de buna eşlik edince hareketlendi. Koşar adım ilerlerken aralarındaki yakınlık sayesinde acıdan titreyen kişinin yanına çabuk ulaştı.

Gözleri açılırken karşısında gördüğü kişi Salvador Dankel'dan başkası değildi. Adam yeni doğmuş bir bebek gibi çırılçıplaktı. Üstelik kanla yıkanmış gibi görünüyordu. Her tarafı yara bere içindeydi. Yere düşmüş baygın olmakla olmamak arasında gidip geldiğini yarı kapalı gözlerinden anlamıştı. Takati kalmamış adamın yayına çökerken üzerinden çantasından çıkardığı pelerini adama giydirmek istedi