Ik veranderde zijn naam

1

Schat! Sta je op!' Mijn vader Pete kwam mijn kamer in. Ik knipperde met mijn ogen. Het was raar om in Miami wakker te worden. De zon scheen fel in mijn gezicht. En ook al woonde ik hier nou al drie weken, vandaag was weer een totaal andere dag als de afgelopen 21 dagen. Vandaag zou ik naar school gaan. In Miami. Even later zat ik in de gele schoolbus op weg naar school. De bus zat helemaal vol en het was een enorme chaos. Overal werd geschreeuwd, propjes vlogen op en neer. Een paar jongens waren met een bal over aan het gooien. Ik zat achteraan de bus naar buiten te kijken. Het was enorm warm in Miami. Ik droeg het uniform van school. Een blauw rokje, een wit bloesje, een blauw colbertje en een zwarte stropdas. Mijn bruine haar hing losjes om mijn schouders. Na een korte rit kwamen we aan op West High. Er stonden vele picknicktafels. De meeste waren overbevolkt. Ik ging aan een lege tafel in de hoek zitten. Niemand besteedde aandacht aan me. Niet dat dat me ergerde. Ik keek rond. Ik bestudeerde hoe iedereen zich gedroeg. Natuurlijk waren er de cheerleaders en de sport jongens. De cheerleaders droegen allemaal een blauw topje met een blauw rokje. Hun blonde haren zaten in dezelfde, perfecte, hoge paardenstaart. De sport jongens waren groot en gespierd. Ook zij droegen allemaal hetzelfde sporttenue. Ik keek rond. Opeens kruiste mijn blik die van een enorm knappe jongen. Zijn haar glansde als goud in de zon. Zijn ogen waren zo diep bruin dat je er in kon verdwalen. Hij was gespierder dan alle sport jongens bij elkaar en zijn lach was spierwit. Het enige probleem was dat hij met zijn arm om een meisje heen stond. Het meisje was druk tegen hem aan het kletsen maar zijn blik stond op ongeïnteresseerd. Of nou ja, zijn ogen bleven op mij gericht. Snel wendde ik mijn gezicht af. Maar ik voelde gewoon dat hij bleef staren. Ik pakte mijn tas en stond op. Maar toen ik me omdraaide botste ik hard tegen iemand op. Het was de jongen met het gouden haar.
'Uh sorry.' Stamelde ik. Ik wilde verder lopen maar de jongen hield me tegen.
'Wacht blue eyes. Ben je nieuw?' Ik draaide me om.
'Uh ja.' Zei ik.
'Dacht ik al. Meisjes zoals jij zijn niet te missen.' Zei hij met een knipoog. Ik rolde met mijn ogen en wilde weglopen. De jongen liep me achterna.
'Dus blue eyes. Heb je ook een naam?' Fluisterde hij met een zwoele stem in mijn oor.
'Nee.' Zei ik kortaf. Gelukkig waren we bij het lokaal. Die jongen was een fuckboy. De manier van flirten bij een onbekend meisje, vond ik irritant. Ik ging zitten achter een jongen met schattige krulletjes. Hij draaide zich abrupt om waardoor ik schrok.
'Sorry.' Zei hij onschuldig. Ik glimlachte.
'Maakt niet uit.' De jongen keek me onderzoekend aan.
'Ik zag dat je praatte met Zack Player.' Zei hij terwijl hij me bleef onderzoeken.
'Zack wie?' Herhaalde ik. De jongen seinde naar de jongen met het blonde, glanzende haar.
'Heet hij Zack Player?' Vroeg ik lachend.
'Nee iedereen noemt hem zo omdat ie de grootste Player is die er bestaat.' Zei een meisje met rood haar die naast me ging zitten. Ze zag er heel schattig uit.
'Ik ben trouwens André.' Zei de jongen.
'Ik ben Jenny.' Zei het meisje met rode haren. Ze waren aardig.
'Carly.' Ik hoopte dat ze me een beetje op weg konden helpen en dat deden ze. Ze kletsten heel wat af over Zack. Hij was onbetrouwbaar, hij gebruikte mensen, hij had nog nooit een vaste vriendin gehad. En hij had Jenny gezegd dat ze te lelijk voor hem was. Hij klonk als een hufter. In de pauze liepen we naar een vrije tafel.
'Oh oh.' Zei Jenny terwijl ze naar Zack seinde. Hij keek me aan en grijnsde zwoel. Daarna kwam hij mijn kant op.
'Hey blue eyes. Ik ben Zack. Zack heeft een telefoon en blue eyes een nummer. Wat als blue eyes haar nummer in Zacks telefoon zet?' Ik glimlachte sarcastisch.
'Laat haar met rust Zack.' Zei André.
'Ach hou je mond homo. Jammer he dat ik niet op jongens val.' Ik staarde hem ongelovig aan.
'Doe normaal.' Zei Jenny. Zack grijnsde.
'Lelijk wijf.' Zei hij en hij liep weg. Ik staarde hem ongelovig na.
'Hij gaat echt te ver.' Zei ik. Ik wilde opstaan en hem achterna lopen maar Jenny hield me tegen.
'Dan geef je hem alleen maar meer aandacht.' Zei ze. Ik gaf haar gelijk en ging zitten. De rest van de dag negeerde ik hem volledig. Hij staarde de hele tijd met die hypnotiserende blik. Na de laatste bel nam ik afscheid van Jenny en André. Daarna vertrok met de bus naar het centrum. Ik zocht de drogist. Ik vond het echt een verschrikkelijke dag ondanks dat ik Jenny en André had ontmoet. Ik vond ze echt super aardig. Alleen Zack zat me heel erg in de weg. Hij schold André en Jenny uit. Ik pakte een mascara uit het rek. Toen ik me omdraaide knalde ik weer hard tegen iemand aan.
'Sorry! Het spijt me.' Stamelde ik. Ik keek op. Ik keek recht in het mooiste gezicht dat ik ooit had gezien. Diepe bruine ogen, bruin glanzend haar dat warrig achterover zat. Strakke kaaklijn. En hij was enorm gespierd.
'Geeft niet.' Zei hij terwijl hij de mascara oppakte en terug gaf. Ik glimlachte.
'Ben je nieuw hier?' Vroeg hij. Ik knikte. De jongen glimlachte een rij prachtige witte tanden. Hij stak zijn hand uit.
'Ik ben Diaz Boss.' Zei hij. Ik hoop dat hij niet doorhad dat mijn hand trilde.
'Ik ben Carlyn Jefferson. Nou eigenlijk ben ik Carly maar mijn hele naam is Carlyn maar iedereen noemt me Carly.' Ratelde ik. Ik sloot mijn ogen. Had ik dat nou echt gezegd. Hoe gênant. Diaz lachte.
'Sorry.' Mompelde ik. Hij schudde zijn hoofd.
'Zal ik je rondleiden?' Ik keek achter me. Had hij het wel tegen mij? Waarom zou zo'n jongen tegen mij praten. Ik zag er niet uit.
'Het hoeft niet hoor, geen zorgen.' Zei hij glimlachend. Ik schudde haastig mijn hoofd.
'Graag zelfs.' We rekende af en liepen door het centrum. Diaz was oprecht heel aardig. Hij was geïnteresseerd. Hij vroeg naar mijn familie. Naar mijn vrienden. Naar Nederland. Zelf had hij een broer van zestien, zelf was hij achttien, en hele rijke ouders. Gelukkig was hij niet arrogant door zijn geld. Hij trakteerde me op een bakje Hollandse friet. De hele dag hadden we gekletst. Pas om half twaalf zaten we in de taxi naar mijn huis.
'Ik vond het heel gezellig.' Zei Diaz. Ik glimlachte.
'Ik ook. Echt super bedankt.'
'Misschien kunnen we nog eens afspreken?' Vroeg Diaz voorzichtig.
'Graag zelfs.' Zei ik glimlachend. Diaz en ik wisselde nummers uit.
'Ik zie je wel weer.' Zei Diaz toen ik thuis aankwam. Ik glimlachte en knikte. Ik liep naar binnen. Mijn vader zat aan tafel.
'Zo zo. Leuk dagje gehad schat?' Vroeg hij. Ik knikte blij.
'Mooi.' Zei hij. Ik liep door naar mijn kamer. Stiekem wachtte ik op een berichtje van Diaz. Ik zette mijn geluid extra hard aan en mijn hart maakte een sprongetje toen ik een berichtje binnen kreeg. Helaas was het niet van Diaz. Vrijdag was er een schoolfeest en Jenny sms'te de uitnodiging. Het was thema was wit. Ik glimlachte. Het beviel me toch wel. Miami. Ik ging op bed liggen. Diaz was perfect. Meestal werd ik niet zo gauw verliefd maar ik was verliefd, echt verliefd. Diaz en Carly. Het klonk als muziek in de oren. Ik kon niet wachten tot onze volgde afspraak. Of tot onze eerst kus. Misschien was dat morgen al. Ik wist het zeker. Diaz was liefde op eerste gezicht. Misschien zelfs de ware. Ik vond hem geweldig.