Natawa siya sa panghuling naisip. Yes, she is an amazing woman. At wala itong pakialam kung may disorder man siya. It doesn't matter to her.

Would he dare hope? Hope that maybe, just maybe, she'll accept him for who he is?

"Staring is rude." Anang boses na pumukaw sa kaniyang pag-iisip.

His eyes settled on hers. They were tantalizingly beautiful. "H-Hey." Mariin niyang ipinikit ang mata at hinintay na kutyain siya nito.

This always happen, it feels like a routine. Kapag nasa labas siya at nauutal mag-salita, kasunod niyon ay walang katapusang pangungutya. But nothing, Lechel didn't say anything. Umupo ito sa kama at walang imik na nagdamit.

Napatitig siya sa hubad nitong katawan. Damn those luscious breast of her and fuck, she taste so good he wanted to eat her again. Naalala niya ang ginawa nila sa kusina, naramdaman niyang nag-init ang katawan niya. Nag-umpisang mabuhay ang pagkalalaki niya. His hand itched to touch her body but stop himself. She might not like to do it again with him. Baka nasapian lang ito kanina ng kung anong esperito kaya pumayag ito.

He wouldn't touch her again, unless, she told him to.

Tumikhim siya. "T-Time to e-eat, babe."

Lechel's eyes snapped at him at the mention of babe.

"S-Sorry." Mabilis na hingi niya ng tawad. Fuck! Why can't i keep my mouth shut! He'd been doing a fine job at sipping it for almost six years now! "I d-didn't mean—"

"Say it again." Lumuhod si Lechel sa kama, nakaharap sa kaniya. "Say babe one more time."

"Babe." It was easy to say it.

"Ulitin mo."

"Babe."

"Ulitin mo ulit."

"Babe."

"Again."

"Babe. Babe. Babe. Babe. Babe. Babe."

Lechel grinned and hugged him in glee. Nagulat siya sa ginawa nito. Wala pang yumayakap sa kanya dahil sa sobrang saya, ni sarili niyang mga magulang hindi siya niyayakap kapag masaya ang mga ito. The last time someone hugged her for no reason was ... nothing he remembered.

"Paulit-ulit mong sinabi ang salitang 'babe' pero hindi ka nautal." Napakasaya ng bukas ng mukha nito. "My God, Nykyrel, you didn't stammer!" She exclaimed happily.

He smiled. Oo nga no? Hindi siya nautal, kaya naman sinubukan niya ulit. "Babe."

Lechel giggled in delight and hug her again. "Wow! Nakakatuwa naman 'to. Say my name."

"Lechel. Lechel. L-Lechel." He grimaced. "F-Fuck! F-Fuck!"

Tinampal siya ng dalaga sa braso. "Huwag ka ngang magmura riyan. At least hindi ka nautal sa pangalawang beses mong sinabi ang pangalan ko. Be happy. And you said babe a lot of times before without stammering. Wow. Just wow."

Lechel seems amaze. Hindi mapigilan ni Nykyrel na matawa. She's happy for him. That's new to him.

"Teka, nag-Therapist ka na ba noon?" Tanong nito.

Biglang nawala ang kasiyahang nararamdaman niya. He looked away, a little embarrassed. Maybe he is an abomination like what his mother had said. "Y-Yes. But n-nothing happened as y-you can s-see."

Tinampal na naman ni Lechel ang pisngi niya. "Huwag ka ngang mahiya sakin. I told you, i don't give a rat shit about you stammering and all that. Ano naman ngayon? Ikaw parin naman si Nykyrel Guzmano na masama ang ugali. Walang pinagbago 'yon."

TDBS2: Wicked Encounter - COMPLETED (PUBLISHED under Precious Pages: LIB Bare)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon