Pain 4: Hurt and Pain Continues

24 1 2
                                    


"Hi, Sync. Kanina ka pa ba? Sorry na late ako yung bagong member kasi ng cheerleading team ko mga walang initiative. Lahat ako ang gumagawa. Gash" sabi ko pagkatapos kong humalik sa pisngi nya. Nandito kami ngayon sa canteen.

"I'm not interested on your day Stacy. Please leave." Cold nyang sabi. Ano na naman bang problema nitong napacute kong boyfriend.

"Hey, what's eating you up? Stressed ka na naman ba? I know something that could cool you down" humawak pa ko sa braso nya. Kaso bigla nyang hinatak palayo sa kin yung braso nya.

" I told you to leave me alone. Back off. Can't you understand that!" Sigaw nya sa kin, lahat na ng students nakatingin samin. But i can't care less. This is between me and Sync. Bitches back off!!

" Fine, you don't want me around huh?? Bahala ka sa buhay mo, remember this Sync Blake Maniego, hindi kita kawalan. Go sulk by yourself, better yet go to HELL!!!" Sigaw ko sa kanya saka walkout. Sumunod agad sakin sina Audrey.

"Stop following me."

"But Stace-" kahit nakatalikod ako rinig ko sa boses nila ang worry. Para sa kin?? Nah, I don't need it.

"Just back off girls" sigaw ko bago mag-isang nagpatuloy sa paglalakad. Ayoko ng kasama ngayon, mas lalo lang akong nababadtrip sa mga pagmumukha nila.

I headed to the one place I know I can be myself even for a minute, dito sa rooftop ako napadpad. Here, nothing mattered, not the crown, not the fame nor the world under me.Here, I could be weak once again.

"Ahhhhh..."

"Fuck!!Fuck all of you"

"Ahhh...putangina talaga..nakakainis ka Maniego!!Die bastard! Die!"

"You always push me away...I hate you...Dickhead!!" Sigaw lang ako ng sigaw dun. Nagmumukha na kong tanga, desperada. Pero okay lang kasi wala namang makakaalam.

" Kawawa naman yung hangin, ilang mura na ang nakuha mula sayo."

WTF!!!anong ginagawa nito dito?? Ilang taon ko ng secret hideout tong rooftop, ngayon lang may ibang taong nakapunta rito.

Bryan Santillan stood before me while wiping away sleep from his eyes. Imagine a cute little boy, fresh from sleep wiping his eyes while asking an innocent question.

"What the hell are you doing here!??" Pasigaw kong tanong sa kanya habang marahas na pinupunasan ang mga pisngi ko, mga traydor ko kasing luha, nagsipatakan eh mga walanghiya ngayon sa sinipag sa pagflow.

"Nagtatago. Tinatamad akong makisali sa girl flirting game ni Storm ngayon eh. Alam mo, di bagay sayo ang umiyak, pumapanget ka." What the? Ako panget O_o??

"What the fuck did you just said?" I said in a low tone para malaman nyang I'm on the verge of getting so pissed off.

"To naman joke lang chill, girl. Oh" sabi nya using a gay tone tapos bigla nyang hinarap sa kin yung palms nya, parang nakikipagappear. Tss, as if we're so close friends. Tinaasan ko sya ng kilay.

"∩__∩, come on, give me your hardest punch" Tinapik ko naman yung kamay nya with my fist.

"Eh, Blaire naman, suntok hindi tapik. Nakakapagod bang magsisisigaw dyan at kahit suntok na lang eh di mo na magawa? chakaness lang girl " Napakamot pa sya ng ulo. Blaire?? That's the first time someone called me by my second name. It feels.... weird.

"You asked for this!"

"Ahhhh" Sabi ko at pi agsususuntok ko sya. At dahil sobrang inis na inis ako eh, nasampal, nakalmot, natadyakan ko pa sya.

"Cmon, is that all you've got? Ilabas mo lahat! Let go of every baggage you have. Ipasa mo lahat sakin" sabi nya habang tinatanggap lahat ng pambubugbog ko.

And at last napagod din ako sa kasasapak at kakakalmot sa kanya. I just stood there, crying. He pulled me into a hug which made me cry harder. Bakit nya ko tinutulungan? Why is he even talking to me?

" Sarap diba? Yung kahit minsan nailalabas mo yung mabibigat na bagay dyan sa puso mo. Hindi man lahat, at least nabawasan. Pero girl, sabi suntok lang, eh halos matanggal na balat ko sa kalmot mo oh" nagflip pa sya ng hair nya, as if naman mahaba. That made me snap back to my bitch mode. Trust Santillan to ruin everything.

"Stop it, you only know my name. But not me. Forget everything you saw. I swear, I'll kill you if everybody know about it." Sinamaan ko muna sya ng tingin bago ako umalis.

"You don't need to always deny the pain, you know." Pahabol nyang sabi.

Always deny it, huh? You don't know how much is on me now. No knows, ever.

============================

[BRYAN'S POV]

That girl...

Punches like hell. Putcha, ang sakit! Hindi lang pasa ang makukuha ko nito eh. Sana lang hindi malalim yung mga kalmot nya. Ayoko pa namang magkaron ng peklat. Bawas bae points yun men...

Tss...at least I made something to lessen her pain.

Araw-araw nandito ko para matulog . Madalas ko rin syang naririnig na sumisigaw, minumura ang kung sino-sino. Pero ngayon lang talaga ko nagkalakas ng loob na tulungan sya.

She's one strong, level headed woman. Ayokong maramdaman nya na may naaawa sa kanya. But her eyes, kanina, parang susuko na. It's slowly glimmering. I have to look after her now.

============================

Dahil walang nagcocomment eh sya sige ehem " I dedicate this to all my silent readers"..haha

Uy, paramdam naman kayo uy...

Sorry nga pala kung hindi always ang ud nito, busy po ang lola nyo sa kapapanood ng anime, mas engrossed po ako sa tokyo ghoul lately..teehee

The Pain She Feels InsideTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon