Can't hold us

Meredith Walker

Stiles, Lydia en ik gaan naar Eichenhouse in een poging om Meredith the vinden. Niet dat ik wist wie het was, maar voor de anderen speelde ze een belangrijke rol.
"Wie is dit meisje eigenlijk?" Vraag ik, naar Meredith verwijzend. "Meredith is een Banshee, net als ik," zegt Lydia. "Zo ver was ik al. Maar ik bedoelde was hoe ze in Eichenhouse terecht is gekomen..." Zeg ik. Het valt even stil. "Ze begreep niet wat ze heeft," zegt Stiles. "Haar banshee gave's?" Vraag ik. "Ja," zegt Lydia.

Als we door de deuren van Eichenhouse lopen, kijken mensen ons raar aan. Mensen die hier werken, patiënten en bezoekers. Alle aandacht is op ons gericht.
Een medewerker komt naar ons toe. "We zijn hier voor Meredith Walker," zegt Stiles. De vrouw knikt en loopt weg. Lydia, Stiles en ik volgen haar simpelweg door de gangen. Als we bij het trappenhuis komen, heb ik het gevoel dat we bekeken worden. Als ik naar boven kijk, zie ik een jong meisje -een jaar of acht- boven aan de trap staan. Ze heeft een licht bruine knuffelbeer in haar handen en haar bruine haren vielen over haar gezicht. Als we boven aan de trap komen, staart ze ons recht aan. Nu pas zie ik haar licht gebruinde huid. Een groot litteken spreid zich uit over haar arm. Ik schrik als Stiles mijn schouder vast pakt en me naar voren trekt. "Kom nu!" Zegt hij.

We lopen een grijze kamer in. Er staat een enkel bed in de hoek. Op het bed, licht een gedaante met kroezerig krullend haar. De medewerkster knipt het licht aan. De gedaante schiet meteen overeind. Lydia zet geschrokken een stap achteruit. "Rustig," zegt Stiles kalmerend tegen haar. De medewerkster loopt de kamer uit en sluit de deur achter zich.

Ik klik mijn telefoon op record en leg hem op de stoel. Scott zei dat we het gesprek moesten opnemen om er zeker van te zijn dat we geen details zouden mislopen. Meredith slaat haar armen beschermend om haar eigen lichaam heen en schuift tegen de muur aan. "Meredith...." Begint Stiles. Haar hoofd schiet omhoog en ze kijkt Stiles met wijde ogen aan. "Ik weet waarom je hier bent," zegt ze. "Kun je ons helpen?" Vraagt Lydia. "Nee, Ìk kan dat niet," begint Meredith, "maar zij wel."

Iedereen kijkt naar mij zodra Meredith die woorden uitsprak. Er gaat een rilling door mijn lichaam. "Wat bedoel je 'zij' kan helpen?" Vraagt Stiles aan Meredith. Meredith gaat in kleermakers zit zitten en wiegt zachtjes heen en weer. "Zij," zegt Meredith. "Zij... Zij.... Zij..." Blijft ze herhalen. Waarom ik? Waarom of beter gezegd hoe zou ik kunnen helpen?

Lydia heeft nog geen woord gezegd sinds Meredith die woorden uitsprak. "Lydia? Weet jij iets?" Vraag ik aan haar. Lydia bijt op jaar lip en staart even voor zich uit. "Niets."

"Ga maar alvast naar mijn jeep, wij komen zo," zegt Stiles. Ik loop de kamer uit en richting het trappenhuis. Net als ik de trap af wil lopen realiseer ik me dat mijn telefoon nog op de stoel ligt.
Als ik bij de kamer kom hoor ik Stiles en Lydia praten. "Lydia, Liam en Roaden mogen dit niet weten. Als ze er achter komen trekken ze zich terug met z'n tweeën, en zonder ons lopen ze alleen maar meer gevaar," zegt Stiles. "Ze gaat dood Stiles. Roaden is de sleutel," zegt Lydia. Als het stil word slik ik even en loop dan de kamer in. Stiles en Lydia kijken me geschokt aan. "Wat? Ik kom alleen voor mij telefoon," zeg ik, wijzend naar het apparaat op de stoel. Ik doe net alsof ik niets gehoord heb.

----
Ik ga achter in de jeep zitten en staar uit het raam. Zodra we bij Scott thuis komen zeg ik de twee gedag. Ik ging meteen naar de kamer die ik door Melissa toegewezen kreeg en installeerde mijn spullen die mijn vader heeft afgezet. Het gaf me de tijd om na te denken. Na denken over wat ik Stiles en Lydia heb horen zeggen.

Als ik net klaar ben, hoor ik de deur open en dicht gaan. Ik doe net alsof ik het niet hoor en rommel wat door mijn 'nieuwe' kast. Een warme hand plaatst zich op mijn schouder, glijd naar mijn taille en draait me om. Ik sta oog in oog met Liam Dunbar.
"Hey," zeg ik zachtjes. "Hey," zegt hij op dezelfde manier. Zijn gezicht komt dichter bij het mijne en heel even raken onze lippen elkaar. "Liam..." Zucht ik als hij een stap afstand neemt. "Wat is er?" Vraagt hij. "Ging je vrijwillig naar boven of heeft Scott je hierheen gestuurd?" Vraag ik. "Beetje van beiden..." Zegt hij. "Hoe bedoel je?" "Ik wilde net naar je toe gaan toen hij zij dat ik maar beter kon gaan kijken of je oké was," zegt hij rustig. Ik zucht en trek me rustig los uit zijn armen.

Ik loop door mijn nieuwe bed en laat me er achterover op vallen. Liam gaat op de rand zitten. "Wat is er mis?" Vraagt hij met een bezorgde toon. "Ik weet.....waarom je nu niet beneden mag zijn Liam," zeg ik twijfelend over mijn woorden. "Wat bedoel je?" Vraagt hij fronsend. "Toen we bij Meredith waren, vroegen we wat we konden doen. Hoe we de death pool konden beëindigen. Nou ja....dat wilden we vragen. Meredith wist 'schijnbaar' al waarom we er waren. Daarna zei ze dat ìk kon helpen," leg ik uit. "Wat bedoelde ze daar dan mee?" Vraagt Liam. "Dat is 't m. De reden dat jij nu niet beneden mag zijn. Ze zijn het nu aan het bespreken-" "wat?" Vraagt Liam op een bijna bange toon. "Na Meredith die woorden had uitgesproken, werd Lydia ineens....verdacht stil. Ik werd door Stiles alvast naar de jeep gestuurd. Bij de trap kwam ik er achter dat ik mijn telefoon daar vergeten was. Toen ik terug liep..... Hoorde ik Stiles en Lydia ergens over praten.... Jij en ik mochten het niet weten......" Stamel ik. "Wat is het Roaden?" Vraagt Liam, mijn pols vastgrijpend. Ik ga recht overeind zitten en kijk hem recht in zijn ogen aan. "Ik ga dood."