Can't hold us

Nachtmerrie

Ik word gillend wakker rond een uur of vier 's nachts. Liam zit meteen recht overeind en pakt mijn polsen vast. Vervolgens knipt hij het licht aan en slaat zijn armen om me heen. Het is een troost om zijn lichaam te voelen.

"Wat is er?" Vraagt Liam. "Je ogen gloeien helemaal," zegt hij. "Jij. Jij was het." Fluister ik. "Wat was er met mij?" Vroeg hij. "Jij was dood," stotter ik. Hij kust mijn voorhoofd. "Ik ben hier, oké, alles is in orde." Fluistert hij.

Wat ik niet verteld had, is dat ìk hem vermoord heb ik mijn droom. Het 'ding' in mij, nam mijn lichaam over, en vermoordde hem.
Ik twijfelde of ik het hem zou vertellen.

"Roaden? Er is nog iets. Iets wat je me nu niet vertelt. Ik kan het voelen aan het feit dat je hartslag nog net zo snel gaat als net," zegt Liam.

Ik zucht, en besluit het toch te zeggen. "Ik was het. Ik heb je vermoord. Of nou ja, het 'ding' in mij," zeg ik snel.

"Maar jij zou zo iets nooit doen," zegt Liam. "Maar dat ding wel. Ik wil het niet. Ik wil het gewoon niet. Iedereen om me heen loopt gevaar," zeg ik.

"Je moet. Iemand heeft het jou gegeven. Het kan zijn dat die persoon dat gedaan heeft op het moment dat jij nog in de buik van je moeder zat, maar het kan ook enkele dagen geleden zijn. Dat tweede lijkt mij trouwens waarschijnlijker, aangezien je er niet eerder vanaf wist, maar ik dwaal af. Je kunt niet meer terug, en het is iets moois, je moet het alleen leren beheersen," zegt Liam.

Ik rust mijn voorhoofd op zijn schouder. "Maar wat als ik dat niet kan? Ik bedoel maar, ik weet nog steeds niet wat ik ben, en ik neem aan dat ik dat eerst moet weten. Anders kan ik het toch ook niet beheersen?" Zeg ik tegen Liam.

"Je ogen zijn licht paars, vanmiddag kan ik opzoeken wat je bent," zegt Liam. "Hoe wil je dat opzoeken?" Vraag ik aan Liam. "Er is zo'n boek, dat heet the beast theorie, daar staat vrijwel alles in," zegt Liam. Ik knik.

"Ga nu nog even slapen, dat is beter voor je. Je moet je krachten sparen," zegt Liam.

Hij knipt het licht uit en trekt me naar beneden.
Ik probeer zo ontspannen mogelijk te gaan liggen, wat niet echt lukt.

Liam draait zich uiteindelijk naar mij toe en trekt mijn rug tegen zijn bovenlichaam aan. "Het komt wel goed," zegt hij liefkozend.

Op de een of andere manier, val ik bijna in slaap. Maar dan begint Liam in zijn slaap te praten.
Ik hoor mijn eigen naam meerdere keren vallen, en vervolgens ook die van Scott.
Tenslotte hoor ik mijn naam nog een keer vallen, dan is het stil.

Enkele seconden later voel ik hoe hij wakker schiet.
"Is het niet de taak van de jongen om het meisje gerust te stellen?" Vraag ik aan hem.
"Ben je nog steeds wakker of heb ik je wakker gemaakt?" Vraagt Liam. "Ik ben nog steeds wakker," zeg ik, als ik me naar hem toe draai.

Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. De zijne gloeien fel geel. Dat betekende -voor zover ik wist- dat hij of heel bang is, of heel boos, of heel erg enthousiast en opgewonden.
Ik neem aan, aan de blik op zijn gezicht te zien, dat hij heel erg bang is. Dus besluit ik hem te zoenen.

Hij legt zijn vrije hand op de andere ligt hij) op mijn heup. Op een gegeven moment, gaat hij er zo in op dat hij op zijn rug draait. Op deze manier, lig ik boven op hem. Zijn handen glijden lichtjes onder mijn shirt in.

Als ik weg trek, zie ik dat hij glimlacht. Zijn ogen gloeien niet meer. Maar ondanks zijn glimlach, kun je nog steeds zien dat hij bang is.

"Wat is er Liam?" Vraag ik. Zijn gezicht betrekt weer. "Wat heb je op je onderrug? Ik voelde het net," vraagt hij.  Ik stap uit het bed, loop naar de badkamer, til mijn shirt een beetje op en kijk in de spiegel.

Op mijn onder rug, zitten 4 strakke lijnen naast elkaar, en eentje iets verder en vanaf. Het is een litteken. "Ik wist niet eens dat ik dit had," zeg ik verbaasd. Liam komt naast me staan. "Het vervormd," zegt hij, net zo verbaasd als ik. Na enkele seconden heeft het litteken de vorm van een pentagram (een soort ster).
"Dat is raar," stamel ik. Liam laat zijn vingers over de vorm glijden, en de vorm licht op. "Dat is nog raarder," zegt Liam.
"Kleed je aan," zegt hij. "Waarom?" Vraag ik. "We gaan naar een druïde. Die heeft ten eerste dat boek, en ten tweede weet hij waarschijnlijk wel wat dit is," zegt Liam.