LoveKada (ON-GOING)

Chapter 13

Sophia's POV

Monday morning.

Kahit ayaw kong pumasok, wala akong magawa. May exam kami ngayon sa mga major subjects ko. Nag ayos na ako ng sarili ko at bumaba na. Nakasabay ko pa ang kapatid ko na pababa na din sa may hagdan.

"Goodmorning to my gorgeous sister." pangbobola niya. I used to it. I smiled at him and greet him back.

"Alright, goodmorning too to my handsome brother" then I winked. 

He laugh a little at inakbayan ako. Sabay na kaming pumunta sa may dining hall at naabutan namin si mommy na nag aayos for the breakfast. She look at the both of us and smiled widely.

"Goodmorning to the most stunning people for this morning" natawa kami kay mama and with that, halos sabay pa kaming nagsalita ni Kuya

"And goodmorning too to the most sweet and caring mom to the universe" at sabay pa kaming natawa ni Kuya. Nagulat kami ni kuya ng biglang may nagsalita sa likod namin.

"Magandang umaga para sa lahat ng maganda" 

"Dad!" and then I hugged him. How I missed my dad. Well he's gone for a week for some business matter.

"Oh halina na kayo, baka malate pa kayo niyan"

sabay sabay naman kaming umupo at nagsimula ng kumain. My day started better I hope it will be better too for the rest of the day.

After kong kumain, napagpasiyahan ko na ang pumasok. Lumabas ako ng gate at may naalala lang ako bigla na ikinatigil ko, wala na nga palang maghihintay sakin araw-araw at sasabayan akong pumasok. I smiled bitterly on that thought. Kelangan ko nang masanay

I heaved a sigh and exactly, nakita ko si Kim na kakalabas lang din ng bahay nila. Gulo gulo pa ang buhok at parang nagmamadali.

"Kim!" 

"Sophia. Goodmorning" cheerful niyang bati sakin. "Papasok ka na?" she asked me

"Yep, sabay na tayo." then out of nowhere may tumigil na lang sa tapat namin na isang Lexus LFA na kulay puti, bumaba ang bintana nito sa may driver seat at iniluwa ang isang gwapong nilalang. Charot,

"Eithan" yun na lang ang nabigkas ko. Nagsmile at nagwave siya saken then I looked at Kim and smirk.

"May kasabay ka pala di mo ko ininformed" at tinusok tusok ko pa yung tagiliran niya. Kitang kita mo sakaniya ang pagkailang at pamumula ng mukha kaya hindi ko na napigilan at napatawa na ako ng malakas.

"Bwiset, Aga aga naman Sophia oh. Imbis na binubwisit mo ko, bakit hindi ka na lang magpaka emo dahil iniwan ka na ng taong mahal mo? Tsk." and with that, I shut my mouth. Para kong binuhusan ng malamig na tubig sa isang malamig na umaga. Nawala lahat ng ngiti ko at napalitan ng lungkot.

"OMG! Im sorry Phia, sorry. Goodness. Im really sorry. I didn't mean it, shemay. Im sorry" paghingi ng paumanhin ni Kim sakin ng marealized niya kung ano ang sinabi niya. From my peripheral vision, nakita ko ang pagbaba ni Eithan sa sasakyan niya. I smiled at my cousin and said that Im okay, when I really know that Im not.

Hindi ko din pala maiiwasan na maalala ang bagay na yon lalo na kung alam mo sa sarili mo na alam ng mga nakapaligid sayo ang pinagdadaanan mo. Tinap ni Eithan yung shoulder ko.

"Okay lang yan, kaya mo yan. Ikaw pa ba?" seryoso pero may hint ng hope yung pagkakabigkas ni Eithan niyan, Ngumiti ako sakaniya at sinuntok siya sa braso but still I mouthed the word 'thankyou'