Kiefer
Wherever you go
Whatever you do
I will be right here waiting for you
Whatever it takes
Or how my heart breaks
I will be right here waiting for you
Tang ina lang talaga ng kinakanta ni Thirdy. Tagos na tagos eh! I know na kaya yan ang pinili niya ay para lang asarin ako.
"Ang pangit ng boses mo!"
Inis na sabi ko tapos umalis dun sa pwesto nila sa sala.
"Hahahaha! Oh shut up Manong! Bakit? Sapul ba?!"
"Bulls eye paps! Hahahaha!" Von said.
Rinig ko ang tawanan nila nang sabihin ko yun. We're here sa bahay. Complete ang buong gang ngayon, nag promise kasi ako sa kanila na kapag nanalo yung team ko which is SanMig, mag ce-celebrate kami. Kaya ayan! Binubulabog nila ang mga kapit bahay.
Lumabas muna ako, kahit naman kasi panalo ang team ko, hindi pa rin ako makaramdam ng saya.
Laging may kulang, feeling ko ang laki laki ng kulang. At kahit na anong gawin 'kong pag puno dun hindi pa rin talaga. Kasi siya lang ang pwedeng mag puno nun. Siya lang ang babaeng lagi 'kong hahanapin.
When she left. God knows kung gaano ako nagsisi na ginawa ko pa yun. Everyday of my life without her I feel like dying.
Wala akong kaalam ala noon na aalis pala siya. Nalaman ko nalang, the day after she left. Wala siyang ibang pinasabi sa 'kin kundi 'Thank you'. Hindi ko alam kung para saan ba yung thank you niya, si Ara ang nagsabi sa akin nun. Binilin daw ni Mika bago umalis ng bansa.
When I asked her kung saan pupunta si Mika hindi niya sinabi. Galit silang lahat sakin, and I know that.
5years ago, nung makipag hiwalay ako sakanya para sa career ko, I can still remember how mad they are to me. Napaka walang kwenta ko daw, na gago ako, na babaero ako, lahat na. Tinanggap ko lahat ng yun dahil I know I deserve it. Nung malaman 'kong umalis siya dun lang pumasok sa utak ko yung realizations na hindi ko pala talaga kaya ng wala siya. Para akong gago na iyak ng iyak gabi gabi. Araw araw pa akong pumupunta noon sa Bulacan para humingi ng sorry kila Tita Bhaby at tanungin na rin kung saan siya pumunta. Wala silang sinabi sakin na kahit anong information kung nasaan siya. Kahit halos lumuhod na ako sa harap nila, still wala silang sinabi. Galit na galit silang lahat sakin, yung family niya, yung friends niya pati nga family ko nagalit sakin. Si Dani halos 3months akong hindi pinasin, sinisi niya sakin kung bakit hindi na daw sila kinakausap ni Mika nung panahong nandito pa siya. Si Mama super disappointed sakin. Hindi niya daw maisip kung bakit ko nagawa yun.
Si Thirdy, nasuntok niya ako sa sobrang galit sakin. Lahat ng yun tinanggap ko ng buong buo dahil alam 'kong kulang pa ang mga yun compare dun sa ginawa ko kay Mika.
Ngayon isa na akong professional basketball player, team captain ako ng SanMig. Yung mga dreams ko noon natupad na. Pero hindi lahat, dahil yung pinaka papangarap 'kong babae wala. Until now hindi ko pa rin alam kung nasaan siya, they say na sa US daw. Pero hindi ko naman alam kung saan dun. Kaya I'm just patiently waiting and praying na sana bumalik siya.
Madami ng nagbago pero isa lang ang hindi. Yung pagmamahal ko sakanya.
Araw araw 'kong pinag sisisihan lahat ng ginawa ko noon.. if only I could just turn back the time. Siguro nandito pa rin siya sa tabi ko, siguro parehas kaming masaya para sa achievements ng isa't isa. Siguro kasal na kami by this time.
I really miss my baby.
Ang bakla mang pakinggan pero naiiyak ako ngayon, sa tuwing maiisip ko siya, parang pinipiga yung puso ko. Sobrang sakit at hirap pala na wala siya sa tabi ko. Sa loob ng halos limang taon na wala siya, kahit kailan hindi ako nagkaroon ng iba. After kasi ng project namin together ni Alyssa mas nag focus na ako sa sports ko. Halos isang taon ko ding tinanggihan yung mga offer nila sakin for tv appearances, dahil yun ang dahilan ng lahat. Dahilan kung bakit ako miserable ngayon.
