Het was niks, toch?

24. Julius

We zijn nu inmiddels al een paar maanden verder. Ace en ik zijn allebei weer helemaal gezond. Op school gaat het niet helemaal geweldig. We worden nog steeds uitgescholden. Ace stort zich helemaal op zijn studie. Hij wil heel graag slagen voor zijn examen. En ik? Ik eet steeds minder.

Ik schud de gedachten van me af. Ik moet opletten. Dit is vast belangrijk. Ik kijk naar Ace. Hij zit verwoed aantekeningen te maken. Ik grinnik. Na de les lopen we samen naar buiten. Het is pauze. Het is nog steeds belangrijk dat we bij elkaar blijven. Sara en ik hebben het weer goed gemaakt, maar we zijn niet meer zulke goede vrienden.

Ace pakt zijn eten en begint te eten. Hij kijkt naar me. 'Moet jij niet eten?' vraagt hij. 'Ik heb geen honger,' zeg ik snel. Hij trekt een wenkbrauw op. 'Zeker weten? Ik heb het idee dat je helemaal niks eet.' Ik slik. Hij mag niks doorhebben. 'Ik eet wel,' zeg ik. 

'Bewijs het maar,' antwoordt hij. Hij geeft me een stuk van zijn brood. Met trillende handen neem ik het aan. Het is een groot stuk. Ik prop het in mijn mond. 'Doorslikken,' beveelt Ace. Ik begin te kauwen. Ik slik het door. Ace knikt tevreden. Hij glimlacht.

Ik voel me verschrikkelijk. Waarom heb ik nou gegeten? Ik sta op en loop weg. Ik hoor Ace mijn naam roepen, maar ik negeer hem. Ik stap de wc in. De deur doe ik achter me dicht. Ik stop een vinger in mijn keel en spuug alles weer uit.

Ik voel me gelijk beter als ik het wc hokje uitstap. Dit gevoel verdwijnt meteen als ik Ace zie staan. 'Wat was dat?' roept hij uit. 'Ik voelde me misselijk,' zeg ik zacht. 'Dat zeg je elke keer!' schreeuwt hij. 'Ik geloof er niks van!' 'Toch is het zo!' roep ik terug. 'Wat maakt het jou uit? Jij bent toch alleen maar bezig met school!'

Het blijft een hele tijd stil. Ace loopt op me af. Hij staat nu wel erg dichtbij. 'Ik wil slagen. Jij weet niet hoe het is. Ik ben al een keer blijven zitten!' fluistert hij kwaad. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik wil geen ruzie, maar waarom moest hij zich er nou mee bemoeien?

'Laten we het vergeten,' zeg ik zacht. 'Ik wil geen ruzie met jou. Ik heb niemand, alleen jou.' Ace knikt. 'Probeer dan alsjeblieft meer te eten. Ik vertrouw dit niet.' Ik staar naar de grond. 'Ik kan het proberen,' antwoord ik. Ik druk mijn lippen op die van hem.

Als ik thuiskom, loop ik meteen naar de badkamer. Ik doe de deur op slot en haal de weegschaal tevoorschijn. Ik stap er op. Ik ben 46 kilo. Dit gaat te langzaam. 

Ik pak mijn mobiel en klik op google. Ineens zie ik een site staan. Het heet iets van Pro Ana. Nieuwsgierig klik ik de site aan. Ik ben al snel aan het lezen. Wat staan hier goede tips op! Waarom heb ik dit niet eerder gezien? 'Tien geboden van Ana,' lees ik hardop voor. Dit kan ik helaas niet zien. Ik heb een account nodig. Waarom ook niet? Ik maak een profiel aan.