Het was niks, toch?

20. Julius

Ik voel hoe iemand over mijn haar aait. Het is Ace. Vandaag mag ik naar huis. Gisteren ben ik nauwelijks mijn bed uit geweest. Ik open mijn ogen. Ace hangt boven me. Ik kan het niet laten. Ik druk een kus op zijn lippen.

Ik stap de auto in. Mijn moeder zit aan het stuur. Ace gaat naast me zitten. Ik kijk naar hem. Hij is lijkbleek en heeft wallen onder zijn ogen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Je moet echt slapen,' fluister ik.

Ik lig thuis in mijn bed. Ace is naar huis. Mijn moeder komt mijn kamer binnen met een kop thee. 'Lekker, dankjewel!' zeg ik. Ik neem een slok. Een golf van misselijkheid overvalt me. Ik ren naar de wc. Alles komt er weer uit.

'Ga maar slapen,' zegt mijn moeder en ze stopt me in. Net zoals vroeger. 'Vind je het erg dat ik homoseksueel ben?' vraag ik. Mijn moeder lijkt te schrikken van deze vraag. 'Natuurlijk niet!' roept ze uit. 'Je vader en ik zijn erg trots op je!' Ik sluit tevreden mijn ogen.

Ik word wakker gemaakt. Ik merk dat ik enorme hoofdpijn heb. Mijn moeder opent de gordijnen. Ik schrik van het licht. 'Doe dicht!' roep ik en ik knijp mijn ogen dicht. 'Dat licht doet pijn aan mijn ogen.

Na een hele tijd komt Ace langs. Hij ziet er nu al veel beter uit. We gaan samen op de bank zitten. 'Wat ga je morgen doen?' vraag ik. 'Naar school!' antwoordt hij zelfverzekerd. Ik verslik me in mijn water. Ik begin te hoesten. Ace klopt op mijn rug.

'Ben je gek geworden?' roep ik als ik uitgehoest ben. 'Zie je wat er met mij is gebeurd?' Ace kijkt me niet aan. 'Ik kan niet meer lessen missen. Ik ben al een keer blijven zitten. Ik wil dat niet nog een keer.' Mijn mond valt open. Dit kan hij niet menen.

Ik kruip bij Ace op schoot. 'Hoe kan ik je overhalen om niet te gaan?' vraag ik. 'Niet,' antwoordt hij. 'Je mag bij me slapen!' stel ik voor. Hij zucht. 'Nee.'

Er prikken tranen in mijn ogen. 'Ik wil niet dat er iets met je gebeurd,' zeg ik. Ace bijt op zijn lip. 'Ik kan mezelf wel verdedigen.' Ik barst in tranen uit. 'Je mag niet gaan!'

Geschrokken wrijft hij over mijn rug. Ik kruip tegen hem aan. Mijn schouders schokken. Hij legt zijn armen over me heen.

Ik kijk omhoog. 'Wil je alsjeblieft niet gaan?' Ace zucht. 'Sorry, maar ik kan niet anders.' Ik knik. Toch ben ik er niet blij mee.

Ik lig in mijn bed, alweer. Vandaag ben ik al vaker uit mijn bed geweest. Ik sluit mijn ogen. Ik moet maar proberen om te slapen. En hopen dat alles goed komt met Ace..