Unknown.

Chapter 5.

Justin: Α.
Justin: Τέλεια.
Justin: Καλά να περάσετε.
Εγώ: Δεν θύμωσες;
Justin: Όχι.
Εγώ: Αλήθεια;;
Justin: Όχι.
Εγώ: Α.
Justin:Ξέρεις ότι νοιάζομαι για σένα και για το καλό σου.

"Λοιπόν τι ώρα θα έρθει να σε πάρει;" Ρωτάει η Kathy με την ανυπομονησία να στάζει σε κάθε λέξη της.
"Στις 8." Δηλώνω.
"Αυτό είναι σε δύο ώρες." Σχεδόν τσιρίζει.
"Προφανώς."
"Λοιπόν. Μπάνιο έκανες;"
"Έκανα!"
"Αποτρίχωση;"
"Έκανα!"
"Παντού;" Ρωτάει με νόημα.
"Παντού." Απαντάω γρήγορα.
"Και στο μπικίνι;" Ρωτάει σηκώνοντας το φρύδι της.
"Kathy!!" Τσιρίζω και γελάει.
"Λοιπόν κάτσε στη καρέκλα να σε περιποιηθώ." Προστάζει και κάθομαι.
"Δεν θα μιλάς , δεν θα σχολιάζεις και δεν θα στέλνεις μηνύματα ώσπου να τελειώσω. Κατανοητό;" Ρωτάει με σοβαρό ύφος.
"Απολύτως." Απαντάω.

[...]

"Σου επιτρέπω να κοιταχτείς στον καθρέφτη." Λέει υπερήφανα η Kathy και γυρίζει την καρέκλα μου.
Μένω άναυδη.
Πρώτη φορά δείχνω έτσι.
Όμορφη αλλά όχι προκλητική ούτε υπερβολική.
Έντονα μάτια χωρίς όμως πολύ make-up ή κραγιόν.
Τα μαλλιά μου επιμελώς ατημέλητα , να πέφτουν ίσια διάσπαρτα στους ώμους μου.

"Kathy σε ευχαριστώ πάρα πολύ, είναι .."
"Εκθαμβωτικό; Ξέρω!" Λέει και χαμογελάει αυτάρεσκα.
"Και τώρα ρούχα!" Τσιρίζει και με σηκώνει από την καρέκλα.
Ανοίγει τα δύο φύλα της ντουλάπας και χώνεται κυριολεκτικά ολόκληρη μέσα.
"Αυτό είναι." Λέει και βγάζει μία κρεμάστρα με ενα λευκό φόρεμα πάνω.
Είχα ξεχάσει σχεδόν πως υπήρχε.
"Φόρα το." Λέει και μου το πετάει.

Αμέσως τρέχω στο μπάνιο. Βγάζω προσεκτικά τα ρούχα μου και έπειτα το εφαρμόζω πάνω μου.
Είναι πραγματικά όμορφο. Έχει τέλειο μάκρος , μιάμιση παλάμη πάνω από το γόνατο , και αναδεικνύει τέλεια τις καμπύλες μου παρ'όλη την αέρινη στρώση του στο κορμί μου.

Βγαίνοντας από το μπάνιο , κάνω μια στάση στην παπουτσοθήκη , παίρνω τα χρυσά μου πέδιλα και τα φοράω βιαστικά.

"Μεγαλούργησα πάλι." Αναφωνεί η Kathy καθώς μπαίνω στο δωμάτιο και με αγκαλιάζει.
"Να περάσεις υπέροχα σήμερα , σου αξίζει." Μου ψιθυρίζει και χαμογελάω.
"Ευχαριστώ Kathy , για όλα."

Την αγκαλιά μας διακόπτει το κινητό μου που δονείται πάνω στο γραφείο.

Nash: Είμαι απ'έξω .

"Είναι απ'έξω." Αναφωνώ αγχωμένα.
"Άντε πήγαινε." Αναφωνεί η Kathy παρακινώντας με.
"Φιλιά , σ'αγαπώ." Φωνάζω λίγο πριν βγω από το σπίτι.