Falling Into an Empty Space

CHAPTER 26: DOUBLE LIVES, DEADLY SECRETS

"I'm not going to engage," tugon ko. "I just need to plant a tracker. At least we'll know saan nila dadalhin 'yon."

Tahimik si Esmeray. But I know she understands.

"Three minutes. Then exfil. Hindi pwedeng mahuli ka, Keighley."

"Copy."

Dahan-dahan akong gumapang paibaba. Ginamit ko ang maintenance shaft sa gilid, tuluy-tuloy hanggang sa maabot ko ang storage area katabi ng conference room. Pinatay ko ang ilaw sa hallway-sandali lang, pero sapat para makalapit.

I slipped into the shadows, at sa pagitan ng patay na CCTV at blind spot ng security system, I moved closer.

Sa ilalim ng conference table, I planted a nanotracker sa leather case ni Xavian.

Sa oras na lumipat 'to ng lokasyon-makikita na namin.

Bigla akong natigilan nang mag-ring ang phone ni Xandros.

"...Yes? What about the lawyer? Let him dig. He doesn't know who he's married to."

Nanlamig ako.

Is he talking about Xyler...

And me?

"We're keeping an eye on her, don't worry. If she moves wrong, we'll know," dagdag pa niya.

My heartbeat thundered. Did they know?

Agad akong umatras, bumalik sa shaft, at nag-signal kay Orvyn.

"Tracker planted. I'm out."

"Good. Package is moving now. We'll follow."

Pag-akyat ko pabalik sa rooftop, sinalubong ako ni Esmeray, rifle sa likod, expression unreadable.

"Anong sabi nila tungkol kay Xyler?" tanong niya.

"Wala pang solid... pero sinusubaybayan nila ako, alam nilang isa akong retired navy kaya siguro nag-iingat sila."

Tumango si Esmeray, mabigat ang tingin. Ramdam ko ang tensyon sa pagitan naming dalawa-hindi ito ang unang beses na nagkakagulo ang personal at propesyonal kong buhay, pero iba 'to.

"They know you're not just anyone" sabi niya, halos bulong.

Huminga ako nang malalim, tinanggal ang tactical gloves ko habang sinusubukang pakalmahin ang sarili. Pero sa totoo lang, ang lamig ng hangin ay parang hindi sapat para patahimikin ang kaguluhan sa dibdib ko.

"Hindi ko na alam kung ano pang dapat kong itago," mahina kong sagot. "Kapag nalaman ni Xyler 'to, kapag nalaman niyang I've been spying on his family..."

"He'll feel betrayed," sabat ni Esmeray, diretso at walang paligoy. "But you didn't come into this marriage to fall in love, remember?"

Napatingin ako sa kanya, at sa unang pagkakataon ngayong gabi, hindi ko masagot. Isa na rin kasi ito sa dahilan kung bakit ako pumayag sa arrange marriage nato para magkaron ng access sa napakaprivate nilang buhay.

Pero kahit anong pilit kong panatilihing propesyonal ang lahat... something shifted.

At kung totoo ngang sinusubaybayan ako ng pamilya ni Xyler, ibig sabihin nito-may mga mata at tainga sila kahit sa mga sandaling akala ko ay ligtas ako. Kailangn kong mag doble ingat.

"Let's get back," sabi ko. "I need to secure the footage from the drone. And... I need to go back to Xyler."

"Pagharap mo sa kanya ngayon, may dalang panganib. Kung nagdududa na siya sayo, he might start digging. At kapag may nahanap siya..."

"I know," putol ko sa kanya. "But if I stay away, mas lalo lang siyang magdududa."

Tahimik kaming bumaba ng gusali, back to extraction. Mabilis ang kilos. Isang SUV ang naghihintay sa amin two blocks away, pinapagana ni Orvyn.

"Package is en route to private hangar sa southern district," ani Orvyn habang sinisilip ang live tracker feed. "I suggest we don't intercept yet. Too risky. But we have their route now."

"Good. Send everything to HQ and encrypt the files. Gusto ko ng full report sa lahat ng transactions connected sa Bern and Cambodia accounts," utos ko.

"Already compiling."

Habang umaandar ang sasakyan, napatingin ako sa reflection ko sa bintana. Pawisan, marumi, duguan ng kaunti ang gilid ng braso ko hindi ko agad to napansin kanina-mukha ng isang undercover agent na nalulunod sa dalawang magkaibang mundo.

Sa pagbalik ko sa mansion, tahimik ang lahat. Alas tres na ng madaling araw.

Akala ko, makakatakas ako sa tahimik na pagpasok.

Pero nandoon siya.

Sa living room. Gising. Naka-upo. Naka-itim na robe. May hawak na baso ng whiskey.

"Are you enjoying your fresh air ?" tanong ni Xyler, malamig ang boses, pero ang mga mata-those blue gray eyes-nagmamasid.

I froze for a second. "Hmm...yeah madami lang akong iniisip kaya natagalan ako sa labas"

"Its already 3AM" sabi niya

Tika hinintay niya ba akong makauwi?

Lumapit sya ng dahan-dahan. "You smell like smoke and metal. Not fresh air."

Dead silence.

I looked up at him. "You don't believe me?"

"Should I?" aniya, sabay tungga sa baso. "Tell me, Keighley... who are you really?" He looked at me-his eyes dark, sharp, analyzing. " Girl in a hoodie. With bruises on her knuckles?"

Napatingin ako sa kamay ko. Damn. Hindi ko napansing may dugo pa pala. Nilinis ko na to kanina sa sasakyan e

I cleared my throat, trying to keep my voice steady. "Nag-jog. Nadapa. I'm fine."

Mas lumapit sya sa akin, until we were almost nose to nose.

"You always lie so smoothly," he said in a low voice, eyes not blinking. "But your hands... they tell a different story."

Hindi ako makagalaw. For a moment, nawala ang undercover agent. Ako lang si Keighley-caught.

"Did you follow me?" bulong ko.

He raised an eyebrow. "Should I have?"

Sumilay ang ngiti sa labi niya, pero hindi ito totoo. It was cold, like a warning.

"I may not know everything you're hiding," he said, "but I'm not blind, Keighley. One of these days... I will find out."

Bago pa ako makasagot, tinalikuran niya ako at umakyat sa hagdan-every step heavy with unspoken tension.

Naiwan akong nakatayo, chest heaving.

Halos hindi ako makahinga.

Ang mundo ko, unti-unting nadudurog.

Pero kailangan kong magdesisyon.

To lie again, or to tell him the truth. But I can't risk my mission.