Kidnapped

14.

14.

Ethan

" Sorry. Het was absoluut niet mijn bedoeling om je nog meer pijn te doen. Het was alleen het enige waar ik op dat moment aan kon denken. " Ik had haar net naar haar kamer gebracht en ze stond een paar meter van me vandaan. Volgens mij vertrouwde ze me niet meer. Ik kon haar ook geen ongelijk geven. Ik had haar net gekust op de gang en zoals ik gezegd had, was dat het enige waar ik aan kon denken. Mijn plan was ook gelukt. Jamie was gewoon doorgelopen en ik had haar naar haar kamer kunnen brengen. Langzaam stapte ze naar het bed toe en ging daarop zitten. Ze zei geen woord meer tegen me. Ik moest haar gewoon wat tijd geven. Daarna zou het wel beter gaan, hoopte ik. " Ik moet echt gaan nu. Straks kom ik nog wel wat te eten brengen " zei ik. Ik pakte de plateau vast en liep ermee naar beneden.

Net zoals daarstraks, kwam ik Jamie tegen in de keuken. Ik zette de plateau op het aanrecht en wou me terug opdraaien en weglopen, toen hij me tegenhield. " Ik wist niet dat je gevoelens voor haar had " Hij leunde tegen het aanrecht en keek me met een grijns aan. " Ik heb geen gevoelens voor haar " zei ik. Het was waar ook. Ik voelde niets voor haar, behalve medelijden en schuld. Geen liefde, en al zeker geen lust. " Zo zag het er anders niet uit daarnet. Heb je ook al zin gekregen in haar, nu Stuart met haar klaar is? " Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en ik moest mijn woede onderdrukken. Hadden ze dan echt geen medelijden met haar? Vonden ze het dan echt niet erg wat ze haar aandeden? Ik schudde alleen maar mijn hoofd, en draaide me om. Zo snel ik kon liep ik de keuken uit. Ik had geen zin om nog naar Jamie te luisteren. Daarom ging ik naar mijn kamer. De enige plaats waar ik rust had.

Jessica

Ik ijsbeerde door de kamer. Al een hele tijd moest ik dringend naar het toilet, maar ik dacht er niet aan om mijn kamer te verlaten. De deur van de badkamer kon niet op slot en ik kwam ook liever niemand tegen op de gang. Was Ethan nu maar hier. Misschien zou hij me kunnen helpen. Hij was de enige die me al geholpen had en hij verdiende het voordeel van de twijfel. Ik hoorde voetstappen voor mijn kamerdeur en draaide me om. Ik hoopte dat het Ethan was, aangezien hij gezegd had dat hij nog terug zou komen, maar hij was het niet. Het was die Jamie. Nog zo een viezerik. 

" Je hebt het hier duidelijk al goed naar je zin " zei hij. Voor elke stap die hij dichterbij zette, zette ik er automatisch één naar achter. Ik wou zo veel mogelijk ruimte tussen ons laten, maar dat was moeilijk in deze kleine kamer. " Wie had ooit kunnen denken dat Ethan zijn kans zou wagen " Hij lachte even, en daarna kwam zijn grijns terug. " Als ik eerlijk moet zijn, is hij niet de enige. Toch vind ik dat we je even moeten laten bekomen van je avontuur met Stuart. Dat heb je wel verdiend " Ik voelde hoe mijn maag begon te keren. Hoe meer hij zei, hoe viezer ik me begon te voelen. De wonde werd weer open gereten. Hij moest weg. Zo ver mogelijk bij mij vandaan.  

" Natuurlijk ga ik je ook niet te lang laten wachten. Een flinke meid verdient nu eenmaal een beloning, niet? " Hij gaf me een knipoog, waardoor ik opnieuw de rillingen over me heen voelde gaan. Zijn blik bleef nog even op mij gericht, voor hij zich omdraaide en wegliep. Ik liet me langzaam op de grond zakken en begon te snikken. Waarom gebeurde dit met mij? Waar had ik dit aan verdiend?! Ik hoorde opnieuw voetstappen. Meteen keek ik op. Ik wou niet dat het Stuart was. Of dat Jamie terug gekomen was. Gelukkig was het Ethan. " Jessica? Wat is er gebeurd? " Hij kwam naast me zitten en veegde wat haar uit mijn gezicht. Ik liet het allemaal gebeuren. Mijn lichaam had gewoon geen energie meer over, om me hiertegen te verzetten. 

Ethan was ook de enige die naar mijn pijn wou luisteren. Ik hoopte dat hij me tegen Jamie en de anderen kon beschermen, maar dat was waarschijnlijk loze hoop. " Jamie is geweest " begon ik snikkend. " Hij gaat hetzelfde doen als Stuart " Ik sloeg mijn handen opnieuw voor mijn ogen en snikte luid. " Rustig maar. Ik bedenk wel iets om hem uit jouw buurt te houden " zei hij zacht. 

Ethan

Ik bleef een hele tijd bij Jessica. Ze had een kwartiertje op de grond zitten huilen, voor ze op bed was gaan liggen. Uiteindelijk was ze in slaap gevallen. Alle emotie's hadden haar vermoeid. Ik wou haar ook niet alleen laten, maar het zou vragen opwekken bij de anderen. En ik had haar beloofd dat ik een manier zou verzinnen om Jamie uit haar buurt te houden. Natuurlijk wist ik dat dit niet alleen om haar ging. Dit ging ook om mij. Hij dacht dat ik gevoelens voor haar had en wou mij ook zo raken. Tonen dat hij de baas over mij was. 

Het ene na het andere idee kwam in me op. Alleen waren ze geen één van allemaal uitvoerbaar. Wat ik wel zeker wist was dat ik iets moest zoeken, waardoor Jamie zijn interesse van Jessica zou verzwakken. Een ander meisje misschien? Nee, dat was niet mogelijk. Of misschien toch? Wat als ik nu gewoon deed alsof ik iemand ontmoet had? Iemand via het internet? Je hoorde toch altijd van die verhalen van dating-sites, waarbij een Aziatische vrouw een Europese man oplicht? Dat zou Jamie zijn verdiende loon zijn. Dit plan was het beste waar ik aan kon denken. Ik opende mijn laptop en was op zoek naar het perfect meisje, waardoor Jamie meteen jaloers zou worden. 

A/N: Vote/Comment/Follow