Koşarak yerde Jongin'in yüzünü yumruklayan Sehun'u sırtından çekiştirdim. Eliyle beni ittirip bir yumruk daha attığında önüne geçtim ve olan gücümle ittirerek bağırdım. Daha önce hiç yapmadığım gibi... Daha önce Sehun'a hiç bağırmadığım kadar yüksek sesle bağırdım.
"DUR ARTIK!!" tüm gücümle bağırdığımda Sehun nefes nefese bana bakıyordu.
"Dur Sehun!"
"Daha fazla dayanamadım Luhan. Onun sana sarılmasına seyirci kalamazdım! Sana o şekilde dokunmasını görmek nasıl bir duygu bilmiyorsun!" sesi hala sertti ve yerde yatan Jongin'e öldürecek gibi bakıyordu.
"Ne yaptı da dayanamadın Sehun?" sesimi artık alçaltmak istemiyordum.
"Seninle flört etmesine..." Sehun tekrar hareketlendiğinde göğsünden bir kez daha ittirdim.
"Seni neden ilgilendiriyor benimle flört etmesi?"
"Sana zarar-"
"Bana zarar veren sensin! Peşimden umursayıp gelme zahmetinde bile bulunmamışken, sabahtan beri yüzüme bakmadığın yetmiyor gibi üstelik defalarca kez kıran da sensin! Beni birinden koruyacaksan kendinden koru! Çünkü beni en çok sen yaralıyorsun!"
"Luhan..."
"Artık yoruldum Sehun. Sana bu kadar aşık olduğum için yara almaktan yoruldum." Sehun bana öylece bakarken derin bir nefes aldım. Herkes bize bakıyordu ama umurumda değildi. Artık zamanı gelmişti.
"Luhan-"
"İzin ver ben konuşayım. Sen yeterince konuştun ve sen konuştukça kalbim acıyor, o artık senin sevginin getirdiği acıları kaldıramıyor." Yaşlarım daha da hızlanmış tüm yüzümü ıslatmıştı.
"Senin için her şeyi göze alırken acı çekmeye bile razı olurken sürekli senin tarafından görünmez olmak çok acı. Jongin'in bana sarılması seni rahatsız etti öyle mi? Peki ben ne hissettim biliyor musun? Sen içerde o kızla gözümün önünde flört ederken, yan odamda kızlarla sevişirken sizin sesinizi duyduğumda ne hissettim biliyor musun? Sen her yeni bir Seohyun bulduğunda, her terk edildiğinde ben seni teselli ederken, sadece yeni bir kız arkadaşı bulması en azından birkaç gün daha geciksin diye dua ederken neler hissettim biliyor musun? Beni yeni kız arkadaşını bulmak uğruna sırf sana hayır diyerek üzmeye dayanamadığım için peşinden sürüklemene izin verirken, resepsiyondaki o adama sevgilim diye tanıtırken, bana sarıldığında hatta dokunduğunda neler hissettim biliyor musun? Nerden bilebilirsin ki? Seni seven benim tüm bunları ve daha fazlasını yaşayan da öyle... O yüzden bana Jongin'in bana dokunmasına katlanamadığını söyleme... Ben bu ana kadar katlanabildiysem sende yaparsın." Sehun'un gözlerine bakarak içimde yaşadıklarımın yalnızca bir kısmını söyleyebilmiştim. Amacım onu suçlamak değildi. Sadece ufak bir sarılmayla bile katlanamadığını söylüyordu. Peki ya ben ne yapmalıydım? Üstelik ben ona âşıktım. O sadece arkadaşını kıskanıyordu bense aşık olduğum adamı...
Onu çoktan kaybettiğimi yeni anladığım için bir çırpıda onu sevdiğimi yüzüne karşı söyleme cesaretim olmuştu. Sehun nasılsa artık benim değildi. Pardon, o zaten hiç benim olmamıştı ki...
Yere eğilip Jongin'in yüzüne baktım. Burnu kanıyordu ve kaşıyla dudağı da patlamıştı. Yüzünü kıpkırmızı halde görünce bir kez daha suçlu hissetmiştim kendimi.
Belki de Sehun'un bu şekilde davranmasına ben fırsat vermiştim. Her söylediğini yaparak ne isterse benden götürdüğü şeyleri umursamadan kabul ederek onu küçük bir çocuk gibi şımartmıştım. Şu ana kadar hiç pişman olmamıştım ama ilk defa acaba mı diye sorguluyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TWENTIETH
Fanfiction**** Aptaldım çünkü onun arkadaşça söylediği iki kelimeyi yanlış anlamıştım. Aptaldım çünkü ondan gelecek en ufak bir sevgi sözcüğüne açtım. Aptaldım çünkü bana hiçbir zaman o gözle bakmayacağını bile bile hala ona tu...
