TANITIM

10.7K 608 68
                                    

Uykumu bölen sesin geldiği aptal alarmı elimle yoklayıp gözümü açmadan odanın en uzak köşesine fırlattım. Bu şekilde uykuma huzurla kaldığım yerden devam edeceğimi düşünmüştüm. Ama neden hala o ses susmuyordu? O an lanet olası sesin alarmdan değil telefondan geldiğini fark ettim. Gözümü aralayıp bu saatte kimin arayacağını düşünürken telefondaki isimle göz devirmeme engel olamadım.

"Sabah sabah beni rüyanda mı gördün? Ne bu acele Sehun?"

"Lulu..." Tanrı aşkına sesi hiç iyi gelmiyordu.

"Sehun? Sen iyi misin?" yatakta doğrulurken endişeyle sordum.

"Omzun müsait mi Lulu?" Derdinin ne olduğunu tahmin etmek şu an itibariyle hiç zor değildi.

"Yine mi terk edildin?" Yine, yine, yine...

"Bu seferki konuşma zahmetinde bile bulunmadı..." İç çekişlerini duyabiliyordum. Derin bir nefes alıp geri bıraktım.

"Nerdesin?"

"Otelden eve dönüyorum. 5 dakikaya evde olurum."

"Tamam, yarım saate sendeyim." Telefonu tam kapatmak üzereyken tekrar konuştum.

"Sehun? Kendine dikkat et lütfen. Benim için önemlisin." telefondan gelen bip sesiyle kapandığını anlayıp kulağımdan uzaklaştırdım.

Bu onu ettiğim belki 20. teselli ama neden hala alışamadım? Neden hala tek taraflı aşk yaşayan aptal kalbim acıyor? 

Sanırım asla alışamayacağım...

TWENTIETHHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin