AŞK ŞİŞESİ

9.Bölüm: Olaylar olaylar

HEPİNİZİN KANDİLİ MÜBAREK OLSUN. 

Olmayacak ama yine de denemek istiyorum bu sefer OKUNMA SAYISIYLA VOTE SAYISINI eşit tutmaya çalışalım.

BÖLÜMLER AÇILMIYORSA YA DA YARIM GÖZÜKÜYORSA AŞAĞIDAKİLERİ UYGULAYIN

*Hikayeyi kütüphanenizden kaldırıp yeniden ekleyin yine olmazsa 2-3 kez bu işlemi tekrarlayın.

*Wattpad hesabınıza yeniden giriş yapın.

*Yine olmadıysa (mobiller için) uygulamayı yeniden yükleyin.

ÖNCEKİ BÖLÜMDEN

Odama koşup yatağıma atladım.
"Güzel evim, güzel yatağım, güzel yastığım...ben sizi yalnız bırakır mıyım?" diye mırıldandım.

ŞİMDİKİ BÖLÜMDEN

Sabah zar zor gözlerimi açtım. Göz kapaklarım birbirine yapışmıştı. Bugün pek bir şey yapmaya niyetim yoktu. Yatacaktım mis gibi yatağıma alacaktım elime telefonu, keyif... Ayaklarımı, yarısı sökülmüş beyaz çarşaftan yere sallandırdım. Ellerimle gözümü ovuşturduktan sonra siyah halıya çıplak ayaklarımla bastım. Boy aynasına doğru yürüdüm. Aynada dağılmış saçlarıma ve kendime çeki düzen verdikten sonra kapım aniden açıldı.

"Kurtuldun mu sanıyordun?" dedi abim.

"Abi özür dilerim vallaha." dedim, şuan abimin korkusuyla yalvarmaktan başka çarem yoktu.

"He dün yap yap şimdi özür dile." dedi abim, kapının önünde dikiliyordu.

"Tamam abi, artık direnmeyeceğim." dedim ve kapıya doğru gittim "Dövebilirsin, haklıydın." diye ekledim, bir kişisel gelişim belgeselinde görmüştüm alttan almak her zaman iyidir. Abim bana tek kaşını kaldırıp baktı.

"Yok seni dövmeyeceğim, daha kötü bir şey yaptıracağım." dedi.

"Hayır! " diye bağırdım.

"Gel hadi." deyip kolumu tuttu ve hayatımı mahvedecek o sözü söyledi.

"Odamı topluyorsun."

"Abi hayır lütfen döv beni daha iyi." dedim ve abime hemen sarıldım.

"Yok öyle bir şey. Temizleyeceksin." dedi odasının beyaz tahta kapısını gösterirken.Abimin arkasına gizlendim ve odanın kapısını açmasını bekledim. Abimin odasını temizlemek iğrenç bir şeydi. Sürekli dağınıktı. En son yıllar önce temizlemiştim. Annemler artık abimin odasıyla ilgilenmiyorlardı, bağımsız bir odaydı bizim ev için. Abim odanın kapısını açtığında,

"Ben burayı temizlemem." dedim.

"Başka çaren yok." dedi ve beni odasına sürükledi.

"Abi döv bak cidden." dedim.

"Sus, temizle." dedi ve bana baktı. Odayı incelemeye çalıştım ama koltuk ve yatağın üstündeki kıyafetlerden hiç bir şey gözükmüyordu. Yerlerde çikolata çöpleri, siyah gardolaptan sarkan tişörtler, tek kişilik gri koltuğun üzerindeki pantolonlar, yerdeki yatak çarşafı, yerde camı kırılmış duvar saati vardı. Kaybolan yorganını da sayarsak burasını bir güne temizlemem imkansız.

"Abi ben burayı nasıl temizleyeyim?" dedim acınası bakışımı atarak.

"Akşam 6 ya kadar süren var." dedi ve saatini gösterdi.

"Tamam yardım desteği alabiliyor muyuz?" diye sordum.

"Ne yaparsan yap akşam 6." diyerek ellerini birbirine bağladı.