Απαγορευμένο.{GW15}

Κεφαλαιο 23.

Επιασα το βιβλιο μου βαζοντας το μέσα στον δερματινο σακο μου και σηκωθηκα από το εδρανο. Τέλος και για σημερα.

''Γεια σου. '' ακουσα μια λεπτη φωνη και γυρισα αντικρίζοντας την Ιφιγενεια. Κινηθηκα νευρικα για να την χαιρετησω με αποτέλεσμα να χτυπησω στην ακρη του τεραστιου θρανιου. '' Συγγνώμη για την ενοχληση. '' ψελλισε το κοριτσι και χαμογελασε. Αυτό πονεσε.

'' Καμια ενοχληση τώρα εφευγα. ''λεω ευγενικα και της κάνω νοημα να περπατησουμε μαζί μέχρι την έξοδο.

''Λοιπον, ηθελα να σε ευχαριστισω για τις προαλλες. '' μουρμουρίζει αμηχανα και την χα'ι'δευω στον ωμο.

'' Δεν κάνει τιποτα! Επισης, είμαι η Λυδια '' συστηνομαι γελωντας δινοντας της το χερι μου για χειραψια.

'' Ιφιγενεια, χαρηκα! '' γελαει η κοπελα κανωντας τα λακακια της να εμφανιστουν. Ακριβώς όπως ο Μίλτος.

'' Τι θα ελεγες να παμε για καφε; '' προτεινω ψαχνοντας την Αλέκα τριγυρω. Μαλλον θα εφυγε.

'' Θα ηθελα πολύ αλλα εχω κι άλλη ώρα εγώ. Ισως μια άλλη φόρα. '' λέει ντροπαλα ανασηκωνοντας τους ωμους της.

''Ναι φυσικα, καλη συνεχεια! '' χαμογελαω και γνεφει θετικα αποχαιρετοντας με.

Αρχισα την διαδρομη μου προς το σπίτι. Που μπορεί να πηγε η Αλέκα; Ισως εφυγε για να συναντησει τον Αργυρη. Ισως να πηγε για καφε. Μπορεί να την εχουν απαγαγει κιολας. Αμα ζητησουν λυτρα θα τους πω να την εκτελεσουν πρωτα και μετά. Είμαι κακια. Το ξερω πως δεν θα μπορουσα να ζησω χωρις αυτην. Πρέπει να την βρω να της πω για την Ιφιγενεια. Γαμωτο, επρεπε να πάρω το τηλέφωνο της. Θα το ζητησω αυριο. Ξεκλειδωνω την πόρτα και μπαινω γρηγορα μέσα φωναζοντας τον Σφουγγι. Τον βλεπω να τρεχει κατά πανω μου και γελαω. Πεταω τα πραγματα μου στο τραπεζι και ξαπλωνω στον καναπέ παιρνοντας τον στην αγγαλια μου. Κλεινω τα ματιά μου αποζητωντας λιγα λεπτα ηρεμιας. Η προσπάθεια μου βυθιζεται όταν το κουδινι χτυπαει. Η Αλέκα θα είναι. Σηκώνομαι βαριεστημενα ανοιγω την πόρτα και κατευθυνομαι πάλι στον καναπέ ξαπλωνοντας.

''Που ησουν σε εψαχνα! '' φωνάζω απαλα με κλειστα τα ματια.

''Με κολακευεις. Δεν περιμενα τετοια υποδοχη, αλλα την προτειμω από τις φωνες. '' ακουω τον άγνωστο να ειρωνευται και ανοιγω διαπλατα τα ματιά μου και προσπαθω να σηκωθω γρηγορα από τον καναπέ με αποτέλεσμα να πεσω κάτω. Τον ακουω να γελαει και προσπαθει να με βοηθησει να σηκωθω από κάτω. Τραβιεμαι αμεσως και παταω στα ποδιά μου κοιτώντας τον αγρια.