Απαγορευμένο.{GW15}

Κεφαλαιο 18.

''Καριολα! Σε βαρεθηκα '' ακουσα τον πατερα μου να φωναζει στην μητερα μου. Σκληρα λογια. Λογια που πληγωσαν κάθε μικρο εκατοστο του κορμιου μου. Η ιδια πλεον το εχει συνηθησει αφου κάθε φορα που μαλωνουν ανταλλαζουν τοσο ευκολα λογια τσουχτερα. Καθομαι στον καναπε διπλα από το παραθυρο στο σαλονι και τους βλεπω να μαλωνουν.

''Μην με βριζεις! Εχω αποδειξεις! '' ουρλιαζει κυνηγοντας τον από πισω ενώ εκεινος κινειται νευρικα πανω κατω.

''Αι στο διαλο! Τιποτα δεν εχεις! Στην φαντασια σου είναι όλα! '' αντιγυριζει αυτος δυνατα τραβωντας τα μαλλια του.

''Σε ειδε το κοριτσι! Πες Λυδια! '' φωναζει η μητερα μου δειχνοντας με. Πλεον η προσοχη εχει στραφει πανω μου. Περιμενουν. Η μητερα μου περιμενει την επαληθευση για μια ψευτικη αληθεια που θα κανει τον πατερα μου να ομολογησει.

''Δεν ειδα κατι. Σταματηστε. '' ψελιζω τρομαχγμενη.

''Λυδια πηγα στην τουαλετα και τον ειδα να την φιλαει '' κλαψουριζει εκεινη κοιτωντας με εντονα.

Στο μυαλο μου φερνω παλι την σκηνη στο παραλιακο εστιατοριο. Οι δυο τους να μαλωνουν και ο πατερας μου να πηγαινει τουαλετα. Υστερα η μητερα μου να με διαταζει να τον ακουλουθησω για να βεβαιωθω πως είναι με μια άλλη. Θωλες αγριες φιγουρες τρεχουν γρηγορα μπροστα στα ματια μου. Φευγω τρεχοντας προς το μικρο ενοικιαζομενο δωματιο.

''Μαλακισμενη. '' κραυγαζει και αντανακλαστικα πεταγομαι πανω βλεποντας τον πατερα μου να την χαστουκιζει.

Ξυπναω τρομοκρατημενη. Κοιταζω τριγυρω μου επεξαργαζοντας τον χωρο. Ειμαι σπιτι. Εφιαλτης. Ειχα καιρο να δω αυτό το ονειρο. Σκοτεινιασε; Ποσες ωρες κοιμαμαι; Γυριζω το κεφαλι μου προς το κομοδινο και βλεπω την ωρα. Δυο το πρωι. Δαγκωνω το κατω χειλος μου. Πως ξανα κοιμομαστε τωρα; Αρπαζω το κινητο μου και βρισκω τον αριθμο του Μιλτου. Ξεφυσαω. Να τον παρω; Θα ανησυχισει Λυδια, είναι δυο το πρωι. Ασε που θα κοιμαται. Ωραια, θα τον παρω! Καλω τον αριθμο και περιμενω καθως χτυπαει δυο τρεις φορες. Τριβω το μετωπο μου σκεπτομενη πώς να τον παρω τηλεφωνο ηταν πολύ κακη ιδεα. Ειμαι ετοιμη να το κλεισω όταν ακουω από την άλλη γραμμη ένα μουγκριτο.

'' Μιλτο; '' ρωταω γρηγορα. Δεν επρεπε να τον παρω τηλεφωνο.

''Ποιος είναι; '' λεει και ακουω το χασμουριτο του. Αφηνω ένα σιγανο γελακι.